Brug hersteld

Gisteren was een beetje bizar. In de loop van de dag heb ik zin om te tokkelen. Ik neem gitaar en laptop bij de hand op weg naar enkele uurtjes muziek. Op een gegeven moment kijk ik of er een nummer van Casual Silence – de band van David – in de collectie staat en ik vind, zowaar, meerdere nummers.

Ik oefen nu enkele maanden en langzaam vallen de akkoorden. Ook het strummen en tokkelen begint een beetje deel van mij te worden. Het was nooit mijn bedoeling om hiermee een verbinding te leggen naar David maar het moment waarop ik besluit zijn gitaar te repareren is wel de opmaat tot ‘samen’ spelen.

De eerste nummers die ik ‘akkoordeer’ zijn complex maar gelukkig vind ik Shamelessly Dressed. Eenvoudige akkoorden, voor mij dus goed te doen. Extra mooi omdat zijn pianospel dominant aanwezig is zodat ik met hem op kan spelen. Als ik dit voor het eerst probeer ben ik verbluft, verbaasd. Het is zo onwaarschijnlijk, zo vreemd.

Vanochtend had ik gitaarles. Als ik binnen kom zit Sjonnie Gitaar op zijn krukje en speelt. Het klinkt lekker, ik kijk, kijk nog eens en zie dat het David’s gitaar is. Ik moet lachen. Mooi, warm, nieuwe snaren, schoon opgespannen. Hij ziet er gaaf uit, die gitaar, bedoel ik, sorry Sjonnie. Hij staat nu te shinen in de keuken, binnen handbereik, klaar om aangeslagen te worden. Ik ben blij dat hij er nog is en ik hem niet, in een onbezonnen bui, heb weggedaan.

Mooi, ik ben blij.

NS
Sommige dingen moet je blijven repareren. Al jaren die oude fiets van mijn vader en sinds kort de gitaar van David.