Het behouden huis

Wat is het toch altijd een heerlijke periode .. de aanloop naar een nieuw jaar; 2020. Veel van mijn klanten hebben vakantie en dus weinig hand-en-spandiensten. Ik kan mijn eigen tijd maken. Een beetje terug denken, overwegen en van me af schrijven. Dit stukje zat er al maanden aan te komen maar keer op keer is het niet geschreven.

In februari heeft Petra de knoop door gehakt en haar bedrijf opgegeven. Wij hebben het geluk gehad dat wij een ervaren bemiddelaar hebben gevonden in de vorm van Philip. Zonder hem hadden Petra en ik dit niet getrokken. Ik kon haar zelf niet ondersteunen op dit voor mij onbekende vakgebied en Petra was na jaren vechten helemaal leeg. Philip heeft ons rust gegeven en een plan van aanpak. Alleen al daarvoor zijn wij hem dankbaar! Daarnaast heeft hij ons perspectief geboden en een manier om te blijven wonen.

In strijd met mijn ego maar uit liefde voor Petra, Luca en Gio heb ik om hulp gevraagd bij vrienden. Ik wilde voorkomen dat we elders een flatje zouden moeten gaan huren. In combinatie met mijn webwinkeltjes zouden de maandlasten dan zelfs verdubbelen.

Ik heb enorm dikke kloten en naar mijn idee moet iedereen zich zelf (kunnen) redden. Zo voed ik Luca en Gio ook op. De vraag om hulp was voor mij de moeilijkste vraag tot nog toe.

Aan tafel

Met deze boodschap kwam ik dus ergens in maart bij vrienden voor hulp ‘aan tafel’ waarbij ik mijn complexe situatie probeerde uit te leggen; in alle open- en eerlijkheid. Ik heb van veel mensen, ook ongevraagd en onverwacht, hulp gekregen en wat heb ik een mooie woorden gehoord. Ik zal dat nooit vergeten.

Nu, 9 maanden verder, kan ik makkelijker relativeren. Ik heb iets gedaan wat ik nog nooit eerder heb hoeven doen waardoor ik belangrijke en mooie ervaringen heb opgedaan en versneld inzicht heb gekregen. Ik wens het niemand toe en kan uit eigen ervaring bevestigen dat het vragen om hulp niet goed voelt. Met die ervaring kijk ik nu ook anders naar sommige groepen van mensen in onze maatschappij.

En hoe gaat het nu verder?

Petra is nu een maand of 8 aan het werk als support medewerker bij CCV. Dat is volledig buiten haar kennis en werkervaring om maar met haar aanhoudende gedrevenheid, empathie en goede telefoonstem gaat dat uitstekend. Ik zie haar vertrouwen terugkomen. Eigenlijk wil zij het onderwijs in en met name daar waar jongeren zitten die niet zo soepel lopen; zinvol bezig zijn. Dit kan nu niet maar we zoeken naar mogelijkheden.

Verder

Deze zomer zijn wij met de vouwwagen naar Biarritz gereden. Ik had de airco en de turbo al een jaar defect en was dus niet geheel gerust maar de reis is voorspoedig verlopen. Voor het eerst in jaren waren we langer dan anderhalve week op pad en Petra heeft niet dagelijks die moeilijke telefoontjes hoeven plegen of lastige beslissingen hoeven nemen behoudens het al ons bekende .. “Wat eten we vandaag?” We hebben dus echt kunnen genieten. En zo’n vouwwagen is een uitkomst. Met name die aanhang-keuken, wat een genot. We hebben heerlijk gegeten! Volgend jaar weer.

PS:
Rond maart las ik het boek ‘Het Behouden Huis’ over een Amerikaanse soldaat die in de 2e wereldoorlog per ongeluk in een huis terecht komt en een bad neemt. Door dit huis gaat de oorlog aan hem voorbij. De titel heeft een grote indruk op mij gemaakt.

PPS:
Een dank je wel aan iedereen die ons geholpen heeft om de rust te behouden en aan iedereen met wie we hebben kunnen praten. De kerstboom heb ik vorige week opgebouwd. De jongens blij, Petra blij, ik blij. Dat had gemakkelijk anders kunnen zijn. Dank je wel.

PPPS:
Binnen het kader, beter gedeeld dan gekocht: de vouwwagen staat 50 weken van het jaar stil. Wil je hem lenen? Bel me, maar, ik moet je waarschuwen, dat buizenframe van de voortent is een uitdaging en kan een aanslag zijn op de wederzijdse verstandhouding!