Onbetaalbaar
100’den, nee, 1000’den keren heb ik luiers gewisseld en hapjes gevoerd. Dat is voorbij. De laatste twee jaar zijn het geen jongetjes meer maar jonge mannen. Jonge mannen die stoere dingen willen doen.
Het begon enkele jaren geleden tijdens onze eerste roadtrip door Frankrijk. Luca wil en zal leren golfsurfen. Natuurlijk heb ik daar ook wel zin in hoewel ik niet meer de meest flexibele ledematen heb. Dat jaar heb ik ook voor het eerst met ze gewindsurft.
Ze kunnen allebei goed sporten. Gio is meer technisch aangelegd en heeft een waanzinnige balans maar Luca heeft meer lef, meer praatjes en is natuurlijk sterker. Al snel kon hij planeren alleen het varen met trapeze, dat is nog een dingetje :)
In dat zelfde jaar konden wij ook weer eens op wintersport. Dat was door omstandigheden erg lang geleden. Waar Gio nog angstig was kon Luca meteen het eerste uur al bochten draaien. Hij was meteen verslaafd. Gio kreeg iets later de smaak te pakken op de indoorbaan in Landgraaf. In een keer lukte het. Hij was helemaal gelukkig. Gio heeft een ontzettend goed evenwichtsgevoel maar is gewoon onzeker aangelegd en zo’n dominante broer helpt ook niet mee.
Eigenlijk zijn dit de mooiste jaren. Dat ik de jongens kan laten ruiken aan de echt gave dingen van het leven. Weg met dat onderwijs en al die lessen over zoals het hoort. Buiten, spelen met de natuur.
Zelf fantaseer ik al een hele tijd over offroaden door Oost Europa. Helemaal alleen of misschien met een of twee vrienden, de Kaukasus in. Vorige week heb ik dan eindelijk een eerste stap gezet en een oude crossmotor gekocht. Ik voelde me daar erg onzeker over. Ik was op zoek naar een crossover tussen weg en dirt maar toch meer dirt dan weg; volg je me nog.
Het is een KTM 400 Enduro geworden. Een crossmotor op kenteken. Het aantal verschillende modellen is overweldigend. Hoeveel CC, wel of geen elektrische start, 2 of 4 takt, hoeveel profiel, hoe oud? Te veel mogelijkheden en omdat ik geen ervaring heb met motoren, zelf sleutelen en ook geen enkele vorm van kennis ten aanzien van het functioneren van een motor werd ik zo onzeker dat ik bijna een Volvo had gekocht.
Afgelopen week was ik in een keer klaar met mijn getwijfel. Nadat een motor net voor mijn neus werd verkocht heb ik gewoon de eerste de beste 400 gekocht. Wat kun je verwachten van een motor uit 98? Natuurlijk had ik een checklist gemaakt. Lagers zonder torsie, tank geen roest, leidingen en blok droog, remmen schoon en niet aanlopend, schokbrekers droog, profiel op de banden, ketting roestvrij, tandwielen netjes, strak en zo voort.
Ik ga hem ophalen met Bouke ergens in het hoge noorden, Staphorst of all places. Ik vraag Bouke of hij ervaring heeft met motoren. Hij rijd fanatiek en hard, zo’n snelheidsmonster. ‘Nee’ zegt hij, ‘alles in onderhoud bij de garage.’ Lekker dan, ik neem jou nog een keer mee :). Toch is het gezellig onderweg, ik had hem al lang niet meer gezien. Ik rijd samen met Peet naar hem toen met achter de C3 een geleend karretje. Allerlei voorbereidingen had ik al getroffen, houtjes om de wielen klem te zetten, spanbanden, zaag, schroeven, boormachine. Doe bus zo onzeker. Hoe zet je zo’n ding op de aanhanger? Ik was nerveus.
Als we aankomen op die fckng koude dag staat de motor al buiten op de bok. Hij ziet er vuil uit maar het blok en de leidingen lijken OK. Een leiding ligt los van zijn aansluiting. Bouke ziet, de verkoper legt uit, ik begrijp. Geen probleem. De overloop. Ik ben bang. Heb nog nooit met een kickstart gewerkt. Heb er via anderen traumatische beelden bij. Zie mezelf al kicken en kicken en kicken, zonder dat de motor start. Bouke neemt als eerste plaats, kickt en de motor start. Hij was nog koud, reeds gevoeld. Ik doe mijn helm op en rijd een rondje.
Ik weet dat je niets kunt verwachten van een oude motor. Dat alles netjes lijkt en 10 minuten later stuk kan gaan. Ik had zoveel verhalen gehoord en gelezen over motoronderhoud van crossmotoren. Het motorblok dat om de zoveel KM gereviseerd moest worden. Koppelingsplaten, zuigers, weet ik veel. Elke keer het schoonmaken na een tocht. Zoveel sores dat ik bijna geen motor had gekocht. Maar nu dan toch.
Ik lul een paar honderd van de prijs en besluit tot betaling over te gaan. Even later rijdt de verkoper de motor op het karretje. Hij klemt hem in de hoeken en zet hem vakkundig vast met 3 spanbandjes. Duwt hem voor in zijn veren, dat kan geen kant meer op. Ik heb een crosser gekocht. De eerste echte uitgave sinds jaar en dag. Een crosser van de zaak want ik ga MX tochten organiseren op het terrein van Steven.
Begin maart ga ik 3 weken naar Polen. De KTM gaat mee. Ik ga daar oefenen, leren crossen door het terrein. In mijn eentje. Gewoon mijn werk doen, lezen, studeren, schrijven, Steven een beetje helpen, een uurtje crossen, koken en lekker slapen. IK heb er erg veel zin in. Enerverend. Heerlijk.
Ik rijd met Bouke terug naar Zwolle. Kan het niet geloven. Dat oranje vuile monster staat op de aanhanger. Petra vind het niks maar begrijpt het wel. Ze moet lachen. Thuis helpt buurman mij en we rijden hem samen van de kar. Ik zet hem even tegen de muur en breng de kar terug naar Gijs. Weer thuis probeer ik hem te starten. Ik moet wel 10 keer kicken. Prutser. Ik begin te zweten, mijn nachtmerrie, een motor die niet start, en dan, opeens, slaat hij aan; it’s alive, mijn eerste kickstart, lol.
Ik zet hem in de berging. Hij ruikt, de open ontluchter van de tank geeft benzinedampen vrij. Ik knijp hem af en leg een zeil erover. Daarna valt wel mee. Luca helemaal dolgelukkig. Hij wil leren crossen. Ik ben nog onzeker. Kan ik dat wel. Zo stoer ben ik niet, nul ervaring. Daar staat hij dan. Zondag, Maandag, Dinsdag. Binnen. Ik lees me verder in. Motoronderhoud. Ik wil begrijpen. Wat kan ik zelf? Wat wil ik zelf? Wat doe ik elf? Het sneeuwt en komt met bakken uit de lucht. Ik zie de motor staan. Hij wil naar buiten maar ik durf niet. Luca wil ook. Hij had me zien boarden achter de Landrover en wil dat zelfde achter de KTM. Hij vraagt en vraagt.
Petra werkt het begin van de week thuis. Ik heb geen zin in haar angst temeer ik zelf ook mijn onzekerheden heb. Kan ik rijden over ruw terrein? Is het gevaarlijk met een touw achter de motor? Kan die in het wiel komen? Waar zet ik het touw vast? Waar en hoe monteer ik de camera? Moet ik beschermende kleren aan. Moet Luca beschermende kleding aan?
Vandaag gaat Petra naar de zaak. Ik beloof Luca dat we het ’s middags gaan proberen. Al een paar dagen ben ik nerveus. Ik ben en blijf angstig. Te veel tegen gehad in die jaren. Maar het is beloofd en ik zal die motor toch een keer moeten starten.
Vanochtend een oplossing gevonden voor het touw. Een mooie handlebar, op maat gemaakt, de GoPro houder met de Dremel gemodificeerd zodat ik hem met een spanbandje op het spatbord kan fixeren. Ik rol de motor de garage uit. Lomp gewicht. Zelfs het van de bok halen valt mij al zwaar. Ook dat had ik nog nooit eerder gedaan maar het went, handigheidjes, momentum. Het valt eigenlijk wel mee. Het weer is geweldig. Een stralend blauwe lucht zet zich lekker af tegen het racing oranje van de KTM en de verse sneeuw. Blink blink.
Nu is dus het moment dat ik hem moet gaan starten. Ik zet hem op de bok. Vanochtend nog een video gekeken: ‘hoe start ik een MX?’ Choke uit. Maximale aanslag. Geen gas bijgeven. Kick 1. Niets, Kick 2. Hij start. Ik ben blij. Ik lach. Luca lacht. Opladen en naar het terrein. Luca achterop.
Aan de rand van de wijk heb ik een lang stuk grasland gevonden waar ik het wil proberen. Luca bereidt zich voor en ik rijd mijn eerste rondje in, hobbel hobbel, rammel rammel. Eerst nog wennen maar het gaat eigenlijk al snel wat beter. De eerst bocht, gaaf, gas geven, voetje bij, MX schuin. Bijzonder. Daarna terug naar Luca. Hij staat klaar, stoer. Gaat gewoon staan en pakt de lijn. Ik denk dat hij mij vertrouwt. We rijden vandaag een aantal keren op en neer. Hij doet het goed. Valt een paar keer in de eerst run en daarna zo nu en dan. Morgen weer.
Crossen met je zoon. Mooi om vader voor zoons te mogen zijn. De motor, was zijn geld, nu al waard. Uitstekende gedachte achter de slogan van Mastercard:
Alles heeft een prijs maar ervaringen zijn onbetaalbaar!
NS
Niet te veel denken. Niet te veel luisteren naar anderen. Gewoon doen. Het blijft een les. Gaat het mis, leergeld. Volgende keer beter, vanuit eigen ervaring. Geen angst, no fear. Het blijft zo belangrijk..
NNS
Misschien toch wel een van de meest belangrijke boeken: ‘Zen, en de Kunst van het Motoronderhoud.’ Nooit te oud om te leren.
