Samba Pa Ti

Gisteren heb ik veel getokkeld. Ik word er rustig van en dat heb ik nodig. Het is zo gaaf dat ik eindelijk zelf iets kan spelen en niet domweg akkoorden hoef te leggen, via de liedjes van een ander. Ik had Joey – mijn gitaar docent – verteld over een live versie van Samba Pa Ti. Het wordt langzaam tijd dat ik het zelf eens tokkel. Ik zoek een instructievideo en voor het eerst leg ik zelf de vingers, op de juiste fret, de juiste snaar; een sleep, een buiging – dit is mijn ding – trekken, buigen, aanhouden; dezelfde noot, maar dan anders, vloeiend. Wow.

Ik denk terug aan Naxos, ik ben nu precies een maand terug in Nederland. Oktober was niet een maand die ik me graag herinner. Moeite, zoals altijd, om in een ritme te komen. Al maanden niet meer gesport en weinig gitaar of yoga. Niet zo verstandig. Ik zoek de video-opname erbij en ben weer helemaal terug. Muziek is zo bijzonder.

A group of Germans is meeting, every afternoon, at the beach. I have been observing them the last couple of days without interacting, this strange configuration of people.

Today I am with Francisca, you crazy diamond. My final day at the camping, our final day together. For the first time, we swim and beach together. As we are enjoying the warmth of the sun and our selves, the group of Germans, is gathering, once again.
A guy makes an acrobatic move, I throw him a remark :) He laughs. When he is making a picture of the group, I propose to make it for him, so they’re all together. It is the beginning of a wonderful afternoon and end of my camping at Naxos. We sit down next to the group and i talk to a woman who starts fidgeting her hair. I laugh, inside. She explains the setting and invites me to a celebration, later that evening, as one of their tents is 10 years old; a perfect occasion for an evening party, I love it. With a big bottle of wine I pass the border, later that evening, into this strange old group. Around midnight, Bryan kicks in with his guitar. I drank enough wine and enjoy being in this group of energy, people talking, laughing and listening to music. Wow.

Sometimes, recording a moment may feel superficial. Often I am aware and see myself recording. This journey has been captured in photos, videos, text and memories. A lot of them really reflect the moment. Today I listen and within a moment I am there, happy. Knowing, tomorrow, Peet is coming over :)

NS
Net terug van gitaarles. Joey moet lachen om Santana, hij heeft er duidelijk geen hoge pet van op. Ik laat hem horen wat ik zo mooi vind. De traagheid, het aanhouden, de buiging, het hangen tegen de noot. Heerlijk, praten over muziek. Yihaa.

NNS
Ti ingrazi Francesca, de la nostra insieme, queste cinque giorni. Grazie di ‘Lette a France‘. Merveilleux. Je l’ai joue plus de cent fois. Merci.