Drugs

Soms krijg ik de vraag of ik wel eens drugs heb geprobeerd waarop ik volmondig nee kan antwoorden. Ik schijn daarmee redelijk bijzonder te zijn omdat vrijwel iedereen wel eens gerookt schijnt te hebben of een pilletje geprobeerd. Ja, sommigen zullen roepen dat alcohol ook een drugs is en ja, dan ben ik schuldig. Af en toe drink ik een glaasje wijn of een scheutje rum in een drankje, net als gisteravond meerdere biertjes op een rij maar drugs nog nooit.

Vandaag kom ik via een mooie piano-uitvoering op een concert van Ana Vidovic. Als ik haar hoor dan vraag ik me af waarom ik drugs zou nemen. Muziek roept alles in mij op. En dan is er nog een drug in de vorm van literatuur. De goede schrijvers prikkelen mijn gedachten. Waarom nog drugs. Het leven is al rock ’n roll.

Via David kwam ik in het bezit van Broodje Gezond, een boek geschreven door Chabot aan de hand van interviews met Herman Brood. Ergens vertelt Herman over de mogelijkheden van drugs. Dat bepaalde remmingen vervallen waardoor ongekende, mogelijkheden van de geest de vrije loop krijgen. Ik begrijp dit standpunt en weet dat ik gestuurd ben door mijn ouders, de mensen om mij heen en dat wat bij mij binnen komt.

De laatste jaren wordt ik geregeld gevraagd om iets te proberen maar ik heb er geen behoefte aan. Ik wil bij zinnen beleven en kan me altijd volledig overgeven aan de energie in mijn omgeving. Ik kan er in, mee. Ik kan er tegen, in. Mijn gevoelens zijn dermate overweldigend dat ik dat niet hoef te versterken of deformeren. Zodra ik iets ervaar dat goed is wil ik juist verre van bedwelming blijven. 100% schoon.

Ik ben verslavingsgevoelig en heb niet de behoefte aan veel zelfbeheersing. Nee, ik houd het op muziek, literatuur, het contact met de mensen om mij heen en een combinatie van sport en natuur.