Waar is het goed voor?

Ik lees zojuist over liefde waarin als voorwaarde wordt gesteld dat ik me ontdoe van het westerse pathologische cynisme.

Harde klap in mij gezicht. Ik hoor het me zeggen tegen mijn zus, die ik onlangs heb leren kennen; dat zij een vergelijkbaar cynische insteek heeft als onze vader. Op dat moment, amper 2 jaar geleden, was ik naïef, wilde ik naïef zijn, was ik naïef. Ik houd van naïviteit, ik wil naïef zijn. Niet zoals mijn vader, door harde klappen en een uitgebreide kennis van de geschiedenis. De man die mij op zijn sterfbed vraagt op moeder te passen, omdat de mensen slecht zijn. Omdat het de mensen alleen maar om het geld gaat, aldus de man die zich te pleuris heeft gewerkt. Waarom? Ik wist op dat moment nog bijna niks van de wereld behalve dan de dood van David. De wind zat, van buitenaf bezien, altijd mee.

Pathologisch cynisch? Ben ik dat geworden? Ik hoef deze houding niet te hebben als ik onafhankelijk ben en weinig wensen heb. Op het moment dat niemand van mijn iets kan verwachten en ik van niemand iets vraag dan is er geen noodzaak tot cynisme maar de laatste jaren voel ik me aangevallen vanuit meerdere hoeken. Als lid van een samenleving en ‘bezitter van schulden’ ben ik aantastbaar en te controleren. Ik heb het idee dat de meeste controleurs het niet zo goed met mij voor hebben of ronduit achterlijk zijn. Ze willen enkel en alleen, in eigen belang, maximaliseren en mij kleineren of inperken.

Waar is het goed voor? Waar is dat wat speelt goed voor? Waar brengt het mij? Ik lees via Poppova. “Critical thinking without hope is cynicism. Hope without critical thinking is naïveté.” Is er hoop? Ja. Ik denk dat dit wat speelt zich zo moet afspelen. De tweede acte van het toneelspel wordt opgevoerd en er komt nog meer. Het is nog niet gedaan maar de hogere machten verspelen hun hand. Er komt herstel, het moet. De mensen zullen gaan inzien dat ze de controle niet uit handen moeten geven, dat ze onafhankelijk moeten leven in harmonie met de omgeving.

Ja, weekend. Waanzinnig mooi weer. Weekend. Even geen werk en wachten met aanvallen. Morgen lekker offroad met Robert, ongebaande paden, daar houd ik van. Ik verheug me nu al.