Verrassend
Als ik Petra op het vliegveld in Athene achter laat reis ik zwaar bepakt de stad in. Ik vind een goedkoop hostel en maak kennis met roommate Egor – where are you – from Russia. Meteen een klik. Hij stelt voor samen te gaan eten. Een heel bijzondere man, vol levenenergie, super direct en directief. De eerst rus die ik spreek, in mijntijd.
Inmiddels is het chaos in Oost-Europa. We horen er weinig van. Het blijft angstvallig stil. Twee van mijn favoriete nummers beschrijven mijn gevoelens. Qui a le Droit van Bruell en The Queen and the Soldier van Susan Vega. Twee verhalen. Het eerste gaat over liegende ouders en Susan Vega bezingt een foute koningin. Foute leiders en gemakzuchtige ouders zijn voor mij de oorzaak van ellende op deze aarde.
Maria Thérèse Ter Haar beschrijft haar ervaringen als inwoner van Rusland en Oekraïne in deze 2e lezing. “Wat een gemiste kans.” Ik zou het zelf niet anders noemen.
Iedereen kent ‘verdeel en heers!’ Het is een door regeringen gevoerde strategie om zichzelf – schaamteloos en over lijken – onvoorstelbaar te verrijken, in verre landen. Is ook Europa dat verre land en vandaag niet meer dan een kolonie van die fckng US of A? Dat is de vraag die ook ik durf te stellen!
Egor bel en ping ik, zo nu en dan. Ik vraag hoe het met hem is. Hij spreekt zich uit over de leider in zijn land. Hij wil reizen, hij wil mengen, hij houdt van zijn mensen in Oekraïne.
Is Corona een vloek óf een zegen?
Door corona ben ik gaan zien waar onze leiders voor gaan. Ik kan en zal elk nieuw verhaal niet voor zoete koek slikken. Bevraag alles: ‘Is dat zo?’
Vanuit de taal betekent het ‘kroon’. Ook de zon is een corona toegekend. Hij is voor het oog onzichtbaar door het teveel aan licht. Het is de buitenste krans waarin de temperatuur veel hoger is dan in de zon zelf. Verrassend! Corona was ook verrassend. Wij leven volgens de Paus in het jaar 2023 na Christus; 2023 NC. Ik pleit voor een herdefinitie van de afkortingen VC/NC naar Voor Corona en Na Corona. Voor mij is het, vandaag: 15 januari, 3 NC; ik schrijf, het op, onder mijn systeemplafond.
Egor woont in Vladivostok, het uiterste puntje van Rusland, verder weg lijkt haast niet mogelijk, 8.245,05 km van mij vandaan. Ik baal voor ons, allemaal.
Wat lijkt het ver weg, mijn Tour d’Europe. Een mooie lange reis waarin ik heb genoten en veel nieuwe mensen heb leren kennen en gesproken, stuk voor stuk, geremd door regeringen en overheden. Ik heb slechts een overheid en dat ben ik zelf.
Critical thinking without hope is cynicism. Hope without critical thinking is naïveté.
Maria Popova
Natuurlijk is er hoop en meer dan genoeg schoonheid om ons heen!
