Landmesser

Ze vraagt of ik mee ga naar Nisandeh Neta. Omdat ik haar leuk vind en graag bij haar ben, stem ik in. Het maakt me niet uit naar wie of wat we gaan. Ik ben nieuwsgierig naar dat wat haar in die persoon interesseert. We spreken af bij het Postiljon Hotel in Utrecht op een doordeweekse ochtend. Het is druk in de lobby en ik zie haar vrij snel zitten. Ze had de kaartjes en twee koffie al betaald dus we konden zonder registreren de grote zaal in.

Als marketeer word ik wakker als ik zie hoe mensen in beweging worden gebracht. In de zaal bevindt zich een verhoogd podium van 8 bij 4 meter. De zaal loopt vol. De vrolijke muziek staat behoorlijk hard. We nemen plaats ergens links voor 4e rij en praten verder.

Als de zaal vol is gaat het geluid nog een tandje hoger en een of ander bekend super positief nummer ramt de zaal in. Er wordt opgebouwd naar het moment waarop Nisandeh op gaat komen. Ik vind het heerlijk om te zien hoe iedereen zich mee laat slepen en begint te dansen. Ik zit nog steeds op mijn stoel en kijk met grote glimlach, ook naar haar.

Het voelt net als in de kerk. Geboren en getogen in katholiek Roermond en Swalmen had ik godsdienstles en deed ik de communie. Het zitten, knielen, staan, zitten, knielen, staan en weer zitten stond me altijd tegen. Het is niet genetisch. Het is persoonlijk.

Nisandeh steekt een wazig verhaal af waar ik oprecht helemaal niets voor voel maar het publiek luistert. Ik kijk rond. Ook bij hem moeten we in de benen. Er ramt weer een ander positief liedje uit de luidsprekers en hij vraagt om op te staan en op de stoel te dansen. Nu dans ik van nature heel erg graag. In mijn eentje, met een ander en ook in een groep maar wel pas als de muziek of het moment me pakt. Met een grote glimlach vertel ik haar dat ik blijf zitten. Zij staat op, doet mee en ik kijk toe :) Ze is goed.

Afgelopen week had ik drie beursdagen. Ik heb veel met mensen gesproken. Meest oppervlakkige, snelle gesprekken maar soms was er meer tijd of maak ik tijd als ik scherpe of bijzondere geesten vermoed. Gisteren sprak ik een kunstenaar, oorspronkelijk Amerikaan en woonachtig in Berlijn. Hij vertelt mij over een boek dat hij op dit moment leest over de voormalige DDR. Ik vraag hem wat hem in het bijzonder aan dat boek is opgevallen en hij beschrijft zijn verbazing. De verbazing hoe mensen die zich uitten tegen Stalin werden vermoord en dat zijn volgelingen werden beloond met topfuncties in de DDR. Het wordt druk op de beurs en dartelende kleine kinderen willen kennis maken met mijn gezichtsscanner. O o, gezichtsherkenning? Ben ik nu fout? Met de beste bedoeling.

Wat kun je doen? Nu we er toch zijn, kunnen we er maar beter het beste van maken. Tot 2019 leefde ik overwegend voor mijzelf, in die zin dat ik geen enkele interesse had in beleid of politiek. Wel zocht ik de laatste jaren naar zingeving en de rol die ik zou kunnen innemen. Ik zag zo veel gemankeerde mensen. Mensen die eigen verantwoordelijkheid afwezen en hoopten op het heil** via een ander. Ik kwam echter niet verder dan te benoemen, bespreken en op eigen titel ‘voor te schrijven’.
Schopenhouer was een taalkunstenaar en pessimist. Zelf twijfel ik ook over ons herstel vermogen. De wereld is zo verleidelijk en we bewegen graag weg van pijn richting plezier zonder de pijn op langere termijn te voorzien, Ik moet vaak aan dat mopje denken over de planeet Aarde die ergens in het universum een andere planeet passeert. “Hoe gaat het met je?” vraagt de planeet waarop Aarde antwoordt: “Niet zo best, ik heb last van Homo Sapiens.” De planeet vertelt hem dat hij zich niet zo druk moet maken: “Dat lost zich vanzelf wel op.”

** Waar komt heil vandaan? Heling, heel maken?

Nu we er toch zijn …

Ik doe rustig aan. Na een woeste week Italië en direct daarop 1.000 en een gesprekken in drie beursdagen moet ik herstellen. Ik lees Kafka en kijk de laatste video van Cambell. Hij vergelijkt de oversterfte cijfers en vraagt zich af waarom het doodstil is in de media. Als hij onderstaande foto laat zien besluit ik dit bericht te schrijven.

NS
Enkele vrienden – van toen en onlangs – beschreven ooit dat ik mij respectloos uitte als ik een vergelijking trok met het beleid van de Duitse én ook de Nederlandse Regering in de jaren voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik ben blij dat ik niet de enige ben die de parallellen ziet. Voor mij is en blijft het schokkend om te beleven hoe de – in mijn ogen – intelligente middenklasse zich heeft laten misleiden* en weigert in te zien dat ook de Nederlandse Regering, toen en nu, zo ontzettend fout heeft gehandeld.

* Heerlijke scene waarin aerosolen een belangrijke rol vervullen

NNS
Opstaan omdat een man met paardenstaart vindt dat ik moet dansen is voor mij een brug te ver. Laat staan dat ik mij door een heel team van dwazen de weg laat wijzen en vertellen hoe ik mijzelf en de mensen om mij heen moet verzorgen.

NNNS
Waarom hebben allemaal die goeroes toch een paardenstaart? Is dat, wat Desmond Morris (De Naakte Aap), nabootsen noemt? Een variant op de stropdas?

NNNNS
Maak het rekensommetje; als je durft! Tel de oversterfte cijfers op. Die oversterfte die nu al drie jaar wereldwijd aanhoudt en met name het wijze ‘westen’ teistert. Je mag van mij ook extrapoleren :) op basis van de 9.002 extra sterfgevallen in Nederland, de eerste acht maanden van 2023. Je hebt geen spreadsheet nodig. Gewoon uit het blote hoofd, met je rekenmachine op je iPhone of ‘delen door’ en ‘vermenigvuldigen’ op een bierviltje. Niet te secuur. Van mij mag je rekenen met slechts een derde van de wereldbevolking maar dan wel het sommetje doortrekken tot 2025.

En? Waar kom jij op uit?

Landmesser: landmeter, ik verzin het niet :)

August Landmesser was een Duitse arbeider bij de scheepswerf Blohm + Voss te Hamburg. Hij is vooral bekend van de foto, waarop vermoedelijk hij midden in een menigte weigert de Hitlergroet uit te brengen. De foto zou genomen zijn op 13 juni 1936. Die dag was Adolf Hitler in Hamburg. Iedereen groette enthousiast, behalve Landmesser. Hij fungeert tegenwoordig als icoon van protest tegen de gevestigde orde.

We hebben landmeters nodig. Zodra landmeters (mond)dood worden gemaakt weet je dat het fout is.

Feiten aanhalen die ongemakkelijk zijn.
Waarheden aanhalen die onze media
onder de mat schuift en negeert.
Dat maakt van mij geen slecht mens.
Dat maakt van mij een bezorgde mens
en bezorgd zijn is een vorm van liefde.

Yannick

---

Appels met peren

Luca vraagt mij vandaag waarom ik in deze tekst aan WWII refereer. Hij heeft er moeite mee. Ik probeer het hem uit te leggen. Hij vraagt of ik een andere vergelijking zou kunnen trekken. Het antwoord daarop is ja. Ik zou aan om het even welke oorlog kunnen refereren maar kies bewust voor WWII. Dit is de enige oorlog waar iedereen redelijk veel over zou kunnen weten. Elke andere vergelijking vindt geen bodem. Weet jij hoe koning Leopold II de Congo heeft leeggeroofd? Heb je enig idee over de totale vernietiging van Irak onder leiding van Bush? Wellicht heb je nog herinnering aan het schrikbewind van Stalin in de USSR. Dat is er wel redelijk ingeramd maar met als onderwerp de ‘Koude Oorlog’ en de aansluitende anti russische propaganda. Het is niet makkelijk. De Cubacrisis is wellicht ook interessant.Trek dan zeker een vergelijking met het NATO beleid in oosteuropa. Er is een spannende film over gemaakt: Thirteen Days.

Ten aanzien van WWII kan niemand zich verschuilen achter onwetendheid. Dan moeten ze de voorspelbare tweede kaart trekken; de kaart van verontwaardiging. Politici gebruiken dan het woord ‘Schande‘ en het journaille neemt woorden als ‘extreem‘ en ‘respectloos‘ in de mond. Losstaand zijn het weinig zeggende begrippen. Geef concreet antwoord op de vraag waar mijn vergelijking mank loopt.

Ik kan wel enkele paralellen oplepelen. “Ongevaccineerden niet toegestaan!” op de ramen van diverse winkels. Of het “Wij weten je postcode.” uit de mond van De Jonge. Of Philips Bobo Frans van Houten met zijn “Ik verwacht gewoon van iedereen dat je je laat vaccineren“. Ben je de QR-code controles door een willekeurige café-eigenaar aan de deur al vergeten. Of de avondklok en dat gedragsexperiment met mondkapjes. Virussen vang je er niet mee :) Herinner je je nog die fanatieke snowboardleraar in Chatél en de daarop volgende discussie met de Gendarmerie daar in de rij van de stoeltjeslift. Mijn formulier met overheidslogo en ‘eigen verklaring.” Of weet je niet meer dat ze Gio vertelden dat hij zich toch echt moest laten prikken opdat hij met de bus mee naar Lyon mocht reizen. Ik ben het niet vergeten.

Van mij mag je alles met elkaar vergelijken. Ook appels en peren! Zo zul je zien dat ze heel veel met elkaar gemeen hebben. Het zijn beiden vruchten, groeien aan een boom, hebben pitjes en steeltjes. Soms zijn ze allebei groen en je plukt ze in de regel in september. Moet ik doorgaan? Ik ben redelijk vergeetachtig maar kan uit mijn archief ontelbaar veel voorbeelden aanhalen.

In dit artikel vergelijk ik mijn gedrag met dat van een fabrieksarbeider die in 1937 vermoedelijk zijn onvrede uit over het beleid van de Duitse Regering zoals ook ik mijn onvrede uit over het beleid van de Nederlandse regering. Als Herr Landmesser daar toen niet alléén had gestaan en samen met hem nog enkele honderden of duizenden anderen hadden geprotesteerd dan was het misschien niet tot een dergelijke afschuwelijke massamoord gekomen. Als meer mensen met mij samen hadden geprotesteerd dan hadden we nu in Nederland een veel lagere oversterfte gehad. Zweden, een land met een veel minder rigide C19 beleid, heeft een veel lagere oversterfte dan Nederland en ook heel veel minder miljarden verbrand. Het zelfde geldt voor andere landen met een laag prikpercentage waaronder Polen en Roemenie. Het was fout beleid, al dan niet met de beste bedoelingen, hoewel ik daar inmiddels ook aan twijfel. Dat laatste, kritische zoon, is een ander, met recht discutabel, onderwerp :)

Zugabe

Ik sprak dit weekend een aantal Canadezen op de beurs over het Canadese prikbeleid en Trudeau. Ze schaamden zich en spraken beiden een enorme spijt uit omdat ze wel de prik hadden laten zetten. Ik vertelde hen dat het hier niet anders is. Vandaag hoor ik over de blamage in het Canadese parlement. De staande ovatie van het voltallige Canadese parlement voor een voormalig en nog steeds trotse Waffen SS militair, de strijder tegen het Russische kwaad. Dit is letterlijk: ‘Foutje bedankt’.

En het publiek, applaudisseert, en vraagt om meer. Ik zou erom willen lachen maar het is niet om te lachen omdat ik kritiek heb op Trudeau, zijn regering en dat makke parlement. Het is triest. Fckng triest en het zal de laatste keer niet zijn. Fouten worden gemaakt. Dat is des mensens maar dit is werkelijk heel erg slordig. Trudeau mochten ze van mij twee jaar geleden al op non-actief zetten. Ik wens nu per direct. Wellicht kan hij met zijn privéjet naar het VK afreizen en afspreken met soapacteur Zelensky want die gaat zijn miljoenen volgend jaar in Londen uitgeven … als brits staatsburger.

Een foto vertelt, een heel verhaal!

Danke dat je bevraagt!