Kolonialiste

Ik lees net de laatste woorden in een autobiografische roman van Jan Brokken. Wat een goede schrijver. Heerlijk, zoals hij je meeneemt het land en de situatie in.

‘Mijn Keine Waanzin‘ is zijn relaas over zijn jeugd in een Zuid-Hollands dorp waar het geloof een belangrijke rol speelt. Hij schrijft over de ervaringen van zijn familie in het koloniale Indonesië. Zelf heeft hij die verschrikkelijke jaren niet meegemaakt, maar de angsten van zijn getraumatiseerde broers en ouders vormden hem.

Ik begrijp heel goed hoe dat werkt. Ook mijn moeder is in de Oost geboren, dochter van een militair. Ik begrijp heel goed wat dat doet. Gelukkig heb ik niet zoals Brokken de ellende van een streng gelovige gemeenschap hoeven te verdragen, hoewel ik toch pas laat door had dat Sinterklaas niet meer leefde; ik was de snelste niet of gewoon een opportunist?

Bernhard

Als ik vanochtend mijn scherm aanzet lees ik over die andere familie. Over de opportunistische Bernhard. Op 12 december 2004 wist hij in een publicatie van de Volkskrant nog uit te kramen:

“Ik kan met de hand op de bijbel verklaren: ik was nooit een nazi. Ik ben nooit lid geweest van Hitlers NSDAP. Ik heb nooit een lidmaatschapskaart gehad.”

Bernhard, zwart-op-wit in de Volkskrant, 12 december 2004. Hier dan maar even wit op zwart.

Ach, een nobel leugentje hier en daar. Uiteraard was hij lid van dit illustere clubje. In ’36 heeft hij dat lidmaatschap opgezegd omdat bij Juliana en haar Nederlanders meer te halen viel. Of was het echte liefde?

Lees meer over deze lieve oude man in het recent gepubliceerde boek.

Willem-Alexander zou van het foute verleden van zijn opa kunnen leren en zijn gedreven vrouw een halt toe roepen. Ze lopen samen toch wel heel erg strak in de pas met Klaus Schwab en zijn Great Great Reset; net als Bernhard ooit, wellicht met de nobelste intenties. Of is het, om maar even met de woorden van mw. Zorreguieta te spreken – best wel een beetje – dom. Ik persoonlijk zet enkele euro’s in op motiefje hebzucht.

Bernhard fout? Je verwacht het niet. Stel je voor dat je ook nog eens zijn naam zou moeten dragen. En zo blijf ik zoon van zowel een gastarbeider als ook een kolonialista; een gewaagde combinatie, al zeg ik het zelf.

Waarom

Waarom leg ik nu een bruggetje naar het lidmaatschap van Bernhard en Hitlers NSDAP? Omdat ik, en dat is een persoonlijkheidskenmerk, me niet anders kan dan blijf verbazen, ook over leugens. Keer, op keer, op keer. Dat is lastig, voor mijzelf en mijn omgeving. Tegelijkertijd is dat ook een heel groot voordeel. Zo blijf ik genieten van heerlijke Italiaanse aardappeltjes, fijne mensen om mij heen, die ene noot in een muziekstuk of dat pakkende citaat. Vanochtend viel het dan toevallig samen met het thema en het sluiten van dit boek van Brokken.

NS
Vreemd dat dit koloniale verleden de laatste maanden zo in mijn leven komt. Ooit las ik Multatuli maar het beklijfde niet. Door de begrafenis van de moeder van een van mijn vrienden werd ik onlangs geraakt. Ik was me er niet van bewust dat onze levens, behalve dan dat we ooit bij elkaar om de hoek woonden, toch zo veel raakvlakken hadden. Bij ons thuis werd er nagenoeg niet over Indie gesproken behoudens wat taalgrapjes en het heerlijke eten.

NNS
Ik heb 2 x eerder in deze tekst gelinkt naar ‘Het Leugentje van Rutte‘. Ik wil desondanks nog een keer deze confronterende situatie laten zien. Ik begrijp de woorden van Rutte. Net als hij lees ook ik niet elke boekentip maar dat hij een fanatieke volgeling is van Klaus Schwab is overduidelijk. Persoonlijk pleit ik voor meer autonomie, hoewel ik in mijn rationaliteit begrijp dat we bepaalde zaken mondiaal moeten veranderen. Echter, hoe ga je daarmee om als een ingeslagen weg niet bediscussieerd mag worden? Of als er duidelijk sprake is van fout en desastreus beleid?