Meanderen

Als ik vertrek vanonder het systeemplafond besluit ik om voor het avondeten nog even een paar uurtjes mijn hartslag omhoog te brengen en mijn spieren aan het werk te zetten.

Ik vind het een moeilijke omgeving, maar het stimuleert me om anderen om mij heen te zien die zich ook fysiek inspannen, zelfs in deze onaantrekkelijke ruimte, met, ook hier, een systeemplafond.

Ik zoek mijn eigen zone – zonder oortjes – wat met name lukt tijdens het aerobe gedeelte van mijn training. Als kers op de taart, duik ik de sauna in. Wat een genot, wellicht de enige echte reden waarom ik hier ben :)

De sauna is helemaal voor mij alleen. Ik giet water over de hete stenen en dat geeft een fanatiek sissend geluid. Ik ga liggen op de hoogste plank en let op mijn ademhaling. Iemand komt binnen en neemt, met veel gekraak, plaats op een van de bankjes naast mij.
Ik vertel hem dat ik zo geniet van de sauna. “Ik mis alleen nog een muziekje” zegt de man. Ik laat zijn opmerking onbeantwoord en geniet van het onregelmatige tikken van de kachel. Via de wanden hoor ik naast mij zacht doffe geluiden vanuit aanpalende squashbanen. Nee, ik hoef hier geen muziekje bij.

Het is bijzonder om te luisteren.

NS
Dit plaatje spreekt me aan. Het herinnert mij aan de ontelbare uren die ik aan de Swalm heb gezeten, op een zandbank in het bos. Wat een voorrecht om zo te hebben mogen wonen, in mijn jeugd.