De kluts kwijt

Ik heb het laatste jaar veel historische romans gelezen, over een joods Palestijnse vriendschap (Schiet maar, ik ben toch al dood, Navarro) en over een Georgische familie (Het achtste leven, Haratischwili). Het laatste boek dat ik las was ‘Reis naar het Einde van de Nacht’ van de hand van Celine. Drie heftige boeken, lange verhalen. Verhelderend en schokkend. Niet iets waar ik heel erg vrolijk van ben geworden, maar voor mij wel noodzakelijk om beter te kunnen begrijpen. Om mensen en constructen, te kunnen begrijpen.

Een vriend van mij gooit zijn leven om. Na meer dan dertig jaar verkoop gerelateerde functies gaat hij het onderwijs in. Ik vertel hem over de roman ‘Stoner’ van de auteur Williams. Hij heeft het al gelezen en tipt mij op een ander verhaal van zijn hand; Butchers Crossing. Het is een roman over een man die aan het eind van de negentiende eeuw zijn studie aan Harvard afbreekt om naar het westen te trekken. Jagen op buffels. Ik had indertijd genoten van ‘Stoner’ dus wil dit boek een kans geven. Ik heb zin in lichtere literatuur; een beetje ontspanning.

Totale stilstand

Ik vind het boek weinig interessant en eigenlijk minstens zo triest als dat wat ik hiervoor gelezen heb. Het beschrijft zeer gedetailleerd de zoektocht naar buffels en de massaslachting.

“De hele kudde … sjouwde in het rond. Maar de dieren gingen er niet vandoor … loeiend, op zoek naar een leider. Nu heb ik ze te pakken … ze zijn de kluts* kwijt!”

Even later vervolgt de schrijver:

“Het laatste uur van de slachting was hij Miller als een mechaniek gaan zien, een automaat, in gang gezet door de bewegende kudde … een kille, stompzinnig reactie op het leven waaraan Miller zich had overgegeven.”

Elke maandag rijd ik langs 14 basisscholen in Gelderland. ’s Morgens om 7 laad ik een grote bus vol met ruim duizend kilo fruit om bij elke school een levering te kunnen doen. Ik rijd over rustige rijkswegen. Tussen de dorpen door geniet ik van mooie natuur. In Wageningen zie ik echter lange rijen, troosteloze flats. Duizenden appartementen voor duizenden gezinnen. Iedereen, grazend binnen de vier muren van zijn bestaan.
Ik stop op een basisschool. Kinderen spelen buiten, met elkaar, rennend, lawaai, overwegend vrolijkheid. In de klassen, zittend op stoelen. Als ze me voorbij zien komen kijken ze op. Duizenden kinderen geschoold om bij de les te blijven. Wat juf vertelt, is waar. Training.
Het werk haalt me uit mijn sleur. De radio staat uit. Ik rijd van a naar b naar c en zo verder. Gedachten, flarden, geen schermen. Koffie in mijn thermoskan, boterhammen in een trommeltje. Tussen de kilometers door, zwaar werk, kleine optimalisatieslagen. Kinderen laten lachen, juffen laten lachen. Af en toe een meester. Ze vragen of ik goed geteld heb :)

Zelf denken

Gio zit in het eerste jaar van zijn studie sociologie aan de universiteit van Nijmegen. Op dit moment werkt hij aan een opdracht waarbij hij moet proberen te begrijpen waardoor inkomensverschillen tussen man en vrouw ontstaan en wat de oorzaak van het verschil tussen het verschil is – volg je me nog – als je de cijfers van Nederland met bijvoorbeeld Spanje vergelijkt. Ik vind het leuk om te zien. Hij vormt een theorie en moet zijn ideeën toetsen aan de hand van cijfers en statistieken. Het is grappig om te zien dat zijn theorie soms wel klopt én soms niet. Ja, wat is waarheid Gi? Heb je alle beïnvloedende factoren bepaald en inzichtelijk? Ik help hem bij het vinden van bronnen en het beoordelen ervan. Vraag je altijd af wie het onderzoek betaalt en weet dat iets waar is tot het tegendeel bewezen is.

Totale stilstand

Net als je denkt dat het niet gekker kan, wordt het gekker dan ooit! In het jaar 1 NC werd al voorspeld dat ze ons de buitenaardse wezens gaan verkopen. Een combinatie van Indepence Day en Men in Black maar dan, zogenaamd, in het echt. Een nieuwe psychologische operatie. Na het rode gevaar van Rusland moet er een nog groter supranationaal gevaar worden gecreëerd, opdat de kudde zich laat verenigen. Een totale stilstand realiseren, opdat we alles slikken. Nog even en Donald Trump springt in een F35 om een ruimteschip neer te knallen. “Up Yours”. Wat is dat toch een heerlijk volk, die Amerikanen.

ET komt eraan en Rutte, de persoon zonder relatie, zonder kinderen en zonder levende ouders, pleit voor duizend bommen en granaten. Ze kunnen beter duizend kilo fruit uitdelen en samen spelen, op het schoolplein.

Wat doen wij? Blijven we staan? Laten we deze onzin over ons heen komen – dan zullen ze er ons mee belasten – of staan we op en protesteren?

“Vernietiging, een kille en stompzinnige reactie op het leven waaraan we ons hebben overgegeven?”

NS
Ik vind het een vreemd zinnetje: de kluts kwijt. Ik vraag me af of het van het Engelse ‘clutch‘ af stamt. Een hendel waarmee je een machine laat draaien. Als ik het nakijk dan wordt er ook verwezen naar het klutsen van eieren. Je moet regelmatig klutsen om een homogene verdeling te krijgen van bijvoorbeeld pannenkoekenmix of slagroom.

NNS
Het verhaal over de mechanische slachting van buffels roept bij mij herinneringen op aan Le Rhinoceros van Ionesco. De ervaringen van Behringer in een klein Frans dorpje. Het raakte me toen, het raakt me nu … ik het voor me zie.

NNNS
Ik hoop dat de jongens kritisch blijven en vragen … is dat zo?