Alleen
Soms, wil ik alleen zijn.
Langere tijd, alleen. Vrij van mensen die mij aanspreken. Niet omdat ik de mensen niet graag zie, maar gewoon, omdat ik, ik alleen, alleen ik, wil zijn. Ik hou van mensen. Ik hou van mij.
Soms wil ik alleen zijn.
Hoe vaak ben ik alleen geweest? Ik kan het mij niet herinneren. Als ik terug ga in mijntijd dan ben ik werkelijk nog nooit echt alleen geweest. Nog nooit, langer dan enige uren en zelfs die enkele uren toch verbonden met mensen via gedachten of media. Ben ik werkelijk, in mijntijd, ooit alleen geweest? Ben ik ooit alleen geweest?
Wil ik alleen zijn? Nee, ik wil momenten alleen zijn.
Ben ik alleen? Ben ik ooit alleen? Kan ik ooit alleen zijn? Er is toch altijd iemand die aan mij denkt. Kan ik dan alleen zijn?
Ik ben nieuwsgierig. Ik ga het beleven. Alleen in gedachten. In gedachten alleen. Hmm, ja, er zijn meerdere routes die ik kan gaan. Gaaf.
Alle wegen leiden naar Rome :)
Ik heb het geluk, dat ik veel mensen ken bij wie ik mij goed voel. Als ik ze zie dan gaan mijn ogen verder open en wil ik vonken. Ik ben blij met de mensen om mij heen. De vrijheid die ik heb om te bewegen, van mens tot mens. De spontaniteit waarmee ik kan leven, zonder afspraken, zonder planning, niets vooruit, gewoon, zo zoals ik zin heb, vanuit mijn gevoel, geen verwachting. Al-tijd.