Blauw gras
Ik heb een paar heerlijke dagen doorgebracht met vrienden in Köln. Genoten van de gezelligheid, de mooie stad en het bruisende nachtleven. Vanochtend ondanks weinig slaap als eerste wakker. Als ik via mijn telefoon wat kanalen passeer kom ik een mooie parabel tegen over een tijger en een ezel.
De ezel zei tegen de tijger: ‘het gras is blauw.’
De tijger antwoorde: ‘Nee, het gras is groen.’
De discussie liep hoog op en de twee besloten de zaak over te dragen voor arbitrage. Zij wendden zich daarvoor tot de leeuw, koning der dieren. Nog voordat de koning iets kon zeggen, riep de ezel al: Uwe hoogheid, het klopt toch dat het gras blauw is?’
De koning antwoordde: ‘Jij hebt gelijk. Het gras is blauw.’
De ezel deed een stap voorwaarts en vervolgde: ‘Tijger is het niet met mij eens, hij spreekt me tegen en en dat ergert me. Straf hem.’
Toen verkondigde de koning: ‘De tijger mag voor straf 5 jaar niet tegen ezels spreken.’
Ezel maakte een vreugde sprong en balkte bij zijn vertrek: ‘Gras is blauw, gras is blauw.’
Tijger accepteerde zijn straf maar vroeg aan koning leeuw: ‘Majesteit, waarom strafte u mij, het gras is toch groen?’
De leeuw antwoordde: ‘In feite is het gras groen.’
Tijger verkondigde: Waarom verbiedt u mij dan met ezels te spreken?’
Koning leeuw: ‘Dit heeft niets te maken met de vraag of het gras blauw of groen is. De straf die ik jou geef is omdat zo’n dapper en intelligent wezen als jij zijn tijd niet moet verspillen aan ruzie met een ezel en aansluitend ook nog mij lastig vallen met zo’n vraag.’
Nu vraag ik me zelf: ‘Ben ik die dappere tijger, een sullige ezel of wijs als de leeuw? Een vraag waarop ik geen juist antwoord durf te geven behalve dan dat ik me in alle drie herken, afhankelijk van moment en onderwerp en totdat het tegendeel bewezen is. Met ‘de koe’ wil ik een 4e dier het toneel op leiden, het liefst achteraf. Tot dan, mild en volhardend.
Zum Wohl.
Dank je wel voor dit mooie weekend.
NS
Wanneer wil ik Tijger zijn? Het antwoord is essentieel (leenwoord van essentie.)
Het woord ligt zo lekker in de mond: essentie, het wezen, afgeleid vanuit het Latijnse esse (essere, IT) of wel ‘zijn’. Als mijn lichaam niet meer is, ben ook ik niet meer. Mijn lichaam is essentieel en de reden dat ik me verdiep in dat-wat-speelt.
