Caffè sospeso

Vorige week was ik op zoek naar een scene in ‘7 Years in Tibet’. Het moment waarop Heinrich Harrer (Brad Pitt) bij zijn vriend Peter Aufschnaiter (David Thewlis) en zijn vrouw aan tafel zit en zijn jaloezie niet kan onderdrukken. Op zoek naar die bewuste scène kom ik een andere scène tegen waarbij Heinrich zijn vrienden gaat verlaten en terug naar Europa reist.

Peter schenkt voor Heinrich een buttertea in en Heinrich vertelt dat hij het niet lekker vindt. Als hij dan toch zijn kopje leeg heeft schenkt Peter opnieuw bij waarop Heinrich zijn hand erop legt. Peter legt uit dat het een Tibetaans gebruik is. Een kop thee blijft staan, wachtend op de terugkeer van een geliefde.

A fresh cup of tea is poured for the loved one parting. It sits untouched, waiting for his return.

Afgelopen week vertrekt Carlos redelijk impulsief terug naar Spanje. Als hij wil vertrekken nodig ik hem uit voor een kop koffie. We zitten kort aan de keukentafel als we even later afscheid nemen. Vreemd, fijne jongen, geweldige tortilla, te kort samen gewoond, fuck corona.

Carlos woonde op ‘De Kamer van Nimish’. Het toeval wil – ha toeval, een manier van zeggen – dat Nimish 30 minuten later aankomt op station Arnhem Zuid. Hij wil een dag met ons doorbrengen voor hij terug naar India reist. Ik haal Nimish op als Petra snel zijn kamer poetst. We brengen 24 uur samen door. Boodschappen, lunchen, lange wandeling, go-karting, Formule 1, avondeten, overnachten en ontbijt.

Tijdens de wandeling vraagt Nimish, een paar 100 meter voor we thuis komen, wat de beste jaren zijn. Ik vind e tijd niet om daar goed antwoord op te geven. Het zijn onzekere tijden voor jongeren en ik denk dat dit nog meer geldt voor de mensen in India.
Voor mij heeft goed voelen met zorgenloosheid te maken. En verder is het eigenlijk erg eenvoudig. Zoek, vind, verzamel, fijne mensen om je heen. Dat heeft niets met leeftijd of de periode in je leven te maken. Dat kan op elk moment en overal.

Als we die ochtend samen ontbijten vertel ik hem over die filmscène, het Tibetaanse afscheidsritueel, de thee die blijft wachten. Wij drinken koffie. Ik probeer een beeld te vormen, hoe dat werkt, zo in de praktijk, een kopje thee dat daar op de tafel staat. Hoe lang laat je hem daar staan, als je vriend vertrokken is. Hmm. Op welk moment besluit je om het kopje af te ruimen, de thee weg te gieten?

Het blijft door mijn hoofd gaan als ik een idee krijg. Gaaf. Ik verheug me.

Waiting coffee :)