Dan is het toch klaar

Een paar dagen geleden: ‘Papa, wanneer is mamma jarig? 18 mei jongen. Waarom? Zo maar.’

Vandaag, kort achter elkaar, 2 pakketjes aan de deur, beiden voor Luca. Hij is nogal in voor mode en koopt al jaren zijn eigen kleding van zijn zelf verdiende geld. Van ons nam hij al lang niets meer aan.

Hij haalt de dozen op en even later hoor ik hem roepen: ‘Mamma, kom eens. Wat vind je van deze schoenen?’ Een paar minuten later komt Peet beneden met 2 verschillende witte sneakers aan. Ik snap wat er gebeurd is. Hij vond dat ze die nodig had.

Wat is het toch gaaf. Niet altijd even makkelijk maar zo mooi om te zien.