De Arte Gymnastica
Gisteren heb ik heerlijk gesurfd. Het waaide hard en constant. Voor het eerst op mijn ‘nieuwe’ 2e-hands banaan van 50 euro. Waar we vroeger graag tot aan onze knieën in het water stonden met 80 liter plankjes weet ik nu dat meer drijfvermogen toch wel erg lekker is. Ik word een oude man, of verstandig?
Na afloop lees ik uit de wind nog verder in het boek van een vriend en geniet ik van de taferelen die zich voor mijn neus afspelen. Surfers die voorbij schieten, een vader die zijn zoon helpt met optuigen. Oude mannen die aftuigen. Vrienden die achter de auto uit de wind BBQ’en. Rond 19 uur start ik mijn vehikel en rijd in een sukkeldrafje terug naar huis. Heerlijk, aangenaam vermoeid, luisteren naar muziek, overdenken.
Vanochtend sta ik op. Ik voel mijn hele lichaam, lekker, strak. Gewoon, een paar uur surfen, laat de energie in mij stromen en zet me helemaal recht.
De zon schijnt. Kort voor ik een klein rondje wil gaan lopen lees ik een mooi artikel via The Marginalian:
How the art of exercise was born, lost and rediscovered. Wij zijn, bewegende wezens. Wie gaat er met me mee wandelen?
Citaat:
A history of exercise is not really – or certainly not only – a history of the body. It is, equally, perhaps even primarily, a history of the mind – of will, desire, self-discipline – for one cannot get exercise without an intentional wish, a motivation, a reason, to do so.
Bill Hayes
Ja, fck, ik ga weer zwemmen. Ik voel me geweldig in en op het water.
