De grootste egoist

De grootste egoïst

Ik had vorige week een gesprek met een* zoontje over wat belangrijk is. Ik vertel hem dat ik het belangrijk vind dat het goed met hem gaat. Dat het goed met zijn broer(tje) gaat en dat het goed met Petra gaat. Dat het goed gaat met de mensen om mij heen (om-ge-ving). Ik vertel hem ook dat ik dat alleen belangrijk vind uit eigen belang. Als het hen goed gaat dan is dat ook gunstig voor mij.

Ik leg hem dit uit aan de hand van zijn laatste voetbal training. Hij komt sacherijnig thuis en misdraagt zich naar mijn zin. Mijn uurtje voor de ‘buis’ wordt erdoor vestoord. Ik vertel hem dat ik dat niet fijn vind. Het is veel prettiger als hij vrolijjk thuis komt omdat hij op het veld om zijn teamgenoten heeft gedanst, met de bal aan zijn voet.

‘Jij wilt dus dat het jou goed gaat uit eigen belang’. Ja (zoon voor mij), ik ben een grote egoïst.

Nu lees ik vanochtend een stuk over het Europese fort. Dat fortificatie en isolationisme tekenend is voor samenlevingen in verval. Ik besef dat het ons (land) goed gaat als het de landen om ons heen ook goed gaat.

Mikro Makro.

Wel, have fun, vandaag, met de collega’s om je heen. Of loop eens van je afdeling en kijk een etage verder.

*
Ik heb moeite met het woord ‘mijn’ én wil geen namen noemen. Ja, waarom makkelijk doen als het moeilijk kan?