Fahrenheit 451

Voor het eerst komt hij bij mij op bezoek. Normaal klop ik een keer in de drie weken bij hem op de deur. Jeroen is mijn gitaar leraar maar meestal voeren we lange gesprekken. Aan de keuken tafel bespreken we een voorval van de afgelopen week. Ik vertel hem over het boek Fahrenheit 451. Ik vind het een heerlijke titel. Bij een temperatuur van 451 graden Fahrenheit ontvlamt papier. In deze dystopische roman verbranden brandweermannen boeken én de huizen waarin ze gevonden worden. Lezen is verboden.

Enkele weken geleden had ik met Susan een gesprek aan dezelfde keukentafel. Zij is interieurontwerpster. Peet had de week ervoor ingeschreven voor een make-over en deze werd aan de Graanhoeve 17 toegekend. Onze bijzondere woonkamer, de plek waar de eerste tien jaar alleen een tafeltennistafel stond. De plek waar de grootste Legoprojecten gestapeld zijn en waar met de regelmaat van de klok gevoetbald werd. De woonkamer die wij hebben ingericht, een vloerkleed, gordijnen en een haard. Vijf jaar geleden heb ik de tafeltennistafel verkocht en hebben we er enkele meubilaire krijgertjes ingezet. Een oranje ribfluwelen bank, een oude dekenkist en recentelijk een paar nieuwe bijzetbankjes vanuit de Karwei monster verkoop. Niet heel erg mooi, maar wel heerlijk zacht en comfortabel. De ombouw om de haard is in die jaren een keer bruin geschilderd en later weer terug naar wit gekalkt waardoor hij minder pontificaal in de ruimte staat.

Champignonsoep

En nu gaat alles op de schop. Samen met Susan bespreek ik onze wensen waarbij ik aangeef dat ik bij voorkeur het tapijt wil laten liggen. Je moet een gegeven paard niet in de bek kijken dus ik laat het los. Ze overlegt meerdere keren met Peet en afgelopen maandag was het zover. Drie dagen mannetjes en vrouwtjes over de vloer. Werkelijk alle – alle – muren zijn aangepakt en nagenoeg elk meubel vervangen.
Na afloop is het ‘oh’ en ‘ah’. Zelf ben ik niet heel erg blij. Ik laat het zijn en houd mijn mond. Het is ook niet heel erg belangrijk. Toch wil iedereen weten wat ik vind – een stomme vraag omdat ik makkelijk te lezen ben – maar ik blijf stil. “Wat vind jij er nu van Pap?” Ik mag niet zwijgen. “Champignonsoep!”
Ik houd van eenvoud en contrast. Ik houd van functioneel en gemakkelijk. Dat alles is nu niet meer het geval. Peet vindt het mooi, Luca vindt het mooi, Gio vindt het mooi, Maud vindt het mooi, Guy vindt het mooi en ook Kiki vindt het mooi. Mooi toch. Ik niet. Lekker belangrijk.

Ik ken enkele huizen waarin alles gestyled is. Ik denk bij styling aan twee van mijn eerste vriendinnetjes. Saskia uit Cuijk die haar kuif, in de ochtend, met behulp van spray stileert. Annemiek uit Amsterdam die een beautycase op de badkamer had staan en twintig minuten bezig was. Voor mij was het meteen klaar.

Gaten vullen

Het nieuwe dressoir onder de TV is te laag. De uitsparingen en kabels van de ‘vrijhangende’ TV komen vol in het zicht. Dat lost de styliste handig op door er enkele van mijn boeken voor te schuiven. Ik laat mijn oog over de titels glijden en vind geen van mijn favorieten. Ik vraag haar hoe ze de boeken heeft geselecteerd vanaf mijn boekenbank. “Op kleur” vertelt ze mij. Ik moet lachen. “Dit is een goed boek!” roept ze even later uit. Ik vraag haar welke ze bedoelt. “De Meeste Mensen Deugen”. Ik vertel haar in een korte zin – met een glimlach – dat die Bregman aardig fout was, in de oorlog. De videograaf valt me heel verrassend bij. Susan vraagt of dat zo is en ik zeg ja. Zij vraagt niet door. Ik vraag me af of ze begrijpt wat ik bedoel. Ik hoef het niet te weten en laat het erbij.

’s Nachts schiet het voorval door mijn hoofd. De volgende ochtend kijk ik nog even terug wat die man ook al weer verkondigd heeft. Ik vergeet veel maar niet alles. Essentiële zaken draag ik met me mee, mijn leven lang. Hij was fout, dat is wat ik nog weet. Bij controle zie ik dat hij avond na avond aanschuift bij van Matthijs van N. en daar durft voor te stellen dat mensen vijftig euro beloning moeten krijgen als ze dat je-doet-het-voor-een-ander-prikje laten zetten. Hij heeft wel meer onzin geroepen aan die tafels. Ik laat het erbij maar besluit wel dat voor zijn boek in mijn huis geen plek meer is. Zelfs niet om de gaten op te vullen.

Jeroen heeft veel lichamelijke klachten en volgt op dit moment een antibioticakuur. Ik had hem verteld over mijn kefir cultuur en de kracht van probiotica. Deze week mailde hij mij of ik voor hem een setje klaar wil maken. We praten over de manier waarop wij ons leven vormgeven en over creativiteit. Over authenticiteit en ‘voor de bühne’. Ik vertel hem over de ombouw van onze woonkamer en de Bregman anekdote. Dat dit boek hier weg moet. “Verbranden?” vraagt hij. “Nee, Jeroen, boeken verbrand je niet.” Dit boek is geschreven voor Jan en alleman, kinderlijk simplistisch en onwaarschijnlijk positief. Maar dat maakt het voor mij nog steeds niet brandbaar. “Ik stuur het terug” vertel ik hem. Terug naar de uitgever waarvan ik het adres vast wel weet te achterhalen. Wellicht een kleine handgeschreven verantwoording erin. Uiteraard mét QR-code, naar deze tekst.

Boeken verbranden is minstens zo fout. Net zoals het fout is om ongewenste inzichten te categoriseren als nepnieuws en het andere verhaal niet te laten horen via de reguliere media die maar al te graag de schrijver van de bestseller “De Meeste Mensen Deugen, Rutger Bregman” naar voren halen om zijn waarheden te verkondigen. Ik kom er tijdens mijn korte inventarisatie achter dat Rutger tegenwoordig een uitdrager is van de klimaatpropagenda; nee, geen typfout. Hij snapt het niet. Deze man is fout. Hij schiet zelf met scherp, via nationale TV gericht, op volk. Niet in het hart maar op het hoofd.

De woonkamer … het is wat het is. Het contrast is weg. De bank zit OK en is mooi organisch gevormd. Mijn tapijt ligt nog net zo lekker als vorige week en Peet heeft de oorspronkelijke gordijnen weer voorgehangen. De nepbloemen, kaarsjes en truttige kussentjes moffel ik later wel weg, op zijn tijd. De open haard en de lichtgrijze wand wil ik terug naar het wit en aan die vier crêpe lampenkappen ga ik zeker niet wennen; vijf onnodige gaten in het plafond. Ik baal ervan. Het zal beste branden, bij 451 graden Fahrenheit :) Dat mag dan weer wel.

De slaapkamer is mooi. De woonkamer om. Het toilet én de keuken blijven wat het is.

I am the man

NS
Deze week maakt Meta, eigenaar van Facebook, via Zuckerberg bekend dat ze stoppen met factcheckers. Tijdens de oorlog zijn deze zogenaamde waarheidsbrengers betaald om berichten van mij en andersdenkenden te kenmerken, toe te lichten of te verwijderen. Veel mensen met een ongewenste mening of verhaal werden zelfs op het platform geblokkeerd of verwijderd. Je zou het een digitale verbranding kunnen noemen.

Deze week werd duidelijk dat veel van de ambtenaren van het Ministerie van Waarheid betaald zijn door de medicijnfabrikanten. Logisch. Dat verzin je niet.

NNS
Heb ik wel eens foutieve informatie gegeven? Ja, helaas wel. Ik ben me bewust van minstens drie keer. In mijn jeugdige enthousiasme. Bronnen geraadpleegd en mijn ongelijk bekennen. Simpel. Beter opletten, een volgende keer.

Zo ook vanochtend lees ik een kop dat in België weer wordt aangeraden om mondmaskers te dragen in publieke ruimtes. Dit is een niet correcte alarmistische kop. Feitelijk wordt het aangeraden aan zieke mensen, mensen met symptomen van griep. Dit is de nuance. Dat het feitelijk en logisch beschouwd onzinnig is tot daar aan toe. Jaap van Dissel legt het nog een keer uit en zelfs dat zwakt hij nog verder af.

NNNS
Nee, foto niet beschikbaar :)