Foto’s

Gio wil naar zolder. Weg uit het aan Luca’s kamer grenzende hokje waar hij nu al 13 jaar slaapt. Ik heb niet zo’n zin in de migratie maar hij heeft het nodig. We gooien van alles om en het past. Hij vraagt of ook de piano mee omhoog mag; natuurlijk. Hij is superblij. Meer ruimte, meer rust.

Ook Gio begint zich steeds beter te voelen en meer en meer te spiegelen. Het is fijn om er zoveel voor hem te kunnen zijn. Hij is zo dankbaar.

Hij is nog onzeker over zijn uiterlijk. Eerst was hij altijd heel klein en dun en tegenwoordig is hij net zo lang als ik .. en dun, net als ik, ooit. Gelukkig begrijpen wij het waar ook Peet een bonenstaak was. Herkenning.

Gisteren vertelde hij over een foto van mij die hij mooi vond om diverse redenen. Ik moet lachen als ik begrijp welke hij bedoelt. Ik moet denken aan een coole foto die ik ooit van mijn pa zag. Heerlijk. Ik ben blij met de jongens.