Gio 18 – Fai Piano :)

‘Gisteren’ heb je van mij je eerste rijles gekregen, in de C1 op het industrieterrein. “Ik heb al een keer geschakeld” vertelde je en inderdaad, het ging heel goed. Je hebt een natuurlijke rust in je.

Zelf had ik enkele rijlessen gehad vooraleer ik in de auto met opa naar Tegelen mocht rijden. Niet veel later kon ik gewoon de Alfa pakken, ook al had ik mijn rijbewijs nog niet. Zó gek krijg je mij niet. Het vertrouwen dat mijn vader mij gaf, heeft me altijd goed gedaan. Dit vertrouwen geef ik ook aan jou. Niet alleen in het verkeer maar in het al-geheel.

Ja, ik heb je laten rijden in het kleine autootje. 30 keer optrekken en afremmen. Dat ging goed. De achteruit was nog lastig. Ach, wie wil er ook achteruit.

Vandaag ben je 18 jaar bij ons. Ik herinner me de dag van je geboorte nog goed. Het was bloedje heet, de mussen vielen van het dak. Tot in onze achtertuin hoorden we mensen genieten aan de Rijkerswoerdse Plas en jij kwam bij ons, laat die nacht. Nu ik het zo schrijf verklaart dat het een en ander. Als je geen school hebt zie ik je meestal pas rond het middaguur, en ruim na mij, sluit jij pas je ogen.

De mooiste baby

Je was de mooiste baby, een heerlijk tintje en een geweldig egaal rond hoofd. Als eigenaar van een eihoofd valt zoiets op Gi :) De eerste paar jaar sliep je op zolder omdat we geen kamer over hadden; bij mij op kantoor in een campingbedje. Gelukkig vertrokken we al snel richting Graanhoeve waar je opnieuw het kleinste kamertje kreeg. Je vroeg nooit veel. Dat is altijd zo gebleven, behalve dan: “Pap, die fckng WIFI doet het niet!” of “Kun je een wentelteefje voor me maken?” want je houdt van lekkere dingen.

De lagereschooltijd doorliep je redelijk soepel en had je veel vrienden. Ook op het Gym maakte je snel een aantal matties met wie je al die jaren contact bent blijven houden. Je bent een sociale jongen wat – in een omgeving waarin zowel je broer als ook ik vertoeven – niet altijd even gemakkelijk moet zijn. Gelukkig heb je, net als mamma, voldoende rood in je en een bepaalde rust en wijsheid.

Ik heb je nooit gestimuleerd.

Ooit plaatste ik een keer een cynische opmerking over iets meer inzet om dan toch over te gaan. Het ‘of gewoon een jaartje langer en nieuwe vrienden maken’ was volgens mij de enige keer dat ik ergens op drukte. Ik heb nooit aan je bed gestaan om je wakker te maken. Geen enkele keer heb ik via een fckng app jouw cijfers gecontroleerd. Ik had er zelf slechte herinneringen aan. Herinneringen aan een omgeving waarin cijfers werden besproken en vergeleken en een zeven niet genoeg was. Ik wil jou met rust laten en het vertrouwen geven om zelf te kunnen gaan.

Een paar jaar geleden wilde je van het kleine kamertje af. Geen tussenmuur meer delen met je broer. “Mag ik een zolderkamer?” Na een korte aarzeling gooiden we dat weekend de zolders om. Heel veel meer ruimte. Donkergrijs moest het worden in tegenstelling tot het zonnige geel dat ik ooit voor jou koos als in het gedicht van Hans en Monique Hagen en de prent van Marit Tornqvist die ik eigenlijk – eerder nog dan ooit – voor mamma had gekocht :)

Zonnebloemen draaien
met de zon mee
van vroeg tot laat
met de zon mee
tot hij ondergaat

’s Nachts
draaien zonnebloemen
langzaam
niet vlug
’s nachts
draaien zonnebloemen
zachtjes terug
tot de zon komt
met de zon mee

Zonnebloemenzee

Ik moet je eerlijk vertellen dat dit ‘geel’ mijn lievelingskleur is. Ik heb hem toen op jouw muur gedaan omdat jouw kamertje uit de zon lag en dus wel wat licht kon gebruiken.

De piano

Op een gegeven moment wilde je piano leren spelen. De piano van ome David stond in de hal en af en toe speelde je, met veel gevoel. Die oude piano, waarvan de toetsen door slijtage ongelijkmatig reageerden. “Wil je les?” vroeg ik je. “Nee.”

“Mag ik de piano in mijn kamer?” Je vroeg het me heel voorzichtig. “Natuurlijk.” Hij is er om bespeeld te worden. Hoe gaaf is dat, jij op zijn piano en ik op zijn gitaar. Twee beschadigde instrumenten. Samen gerepareerd, keer op keer, schroefjes over :) Niet te bang zijn, gewoon de schroevendraaier erbij en open draaien, kijken wat je tegen komt.

Instrumenten, zijn net als mensen. Ze lopen, in gebruik, door de jaren heen, beschadigingen op maar kunnen mooie klinken.

In de sport ben je fanatiek. Een buurman riep ooit dat je talent had omdat je zo ontzettend op de bal gefocusseerd was. In de zaal kwam het er goed uit maar op het veld niet helemaal. Je was klein … te klein voor die sport en super slank. Ik weet wat het is om dun te zijn. Dat is niet leuk als je jong bent maar geef je zelf de tijd. Iedereen was groter dan jij. Je vrienden, je neef, allemaal staken ze ver boven je uit en toen opeens, schoot je in de lucht. Vandaag ben je van allen het langst. Geduld.

Laat het ontstaan

Ik heb geen haast. Elk jaar gaan wij met z’n tweetjes een paar dagen op pad en dat gaat altijd heel ontspannen. Je laat het zelf ook gemoedelijk over je heen komen. We overleggen kort: waarheen en gaan. De verdere invulling laten we ontstaan. Daarin ben je erg relaxed. Enkele keren Bologna, Val Gardena, Ardennen, Venetië en Sauerland.

Dit seizoen waren we meerdere keren samen op wintersport en tegen verwachting in nu ook nog samen op Madeira. Dat had ik niet verwacht. De liefde voor eilanden* heb ik kunnen overbrengen. Ik zie dat je steeds zelfstandiger wordt, hoewel je het eigenlijk allemaal al heel erg snel zelf wilde doen. Desondanks vind ik het fijn dat je ook met ons wilt reizen. En het goede nieuws: we hebben nog enkele leuke reisjes in ’t verschiet. Ga je mee?

* Een gaaf boek: De Mogelijkheid
van een Eiland van Houellebecq.
Het gaat over Daniel25. Ik moet
lachen Gionatali001 :) You know.

Dit jaar zag ik jou voor het eerst voor school aan het werk. Ik heb je nooit gecontroleerd of hoeven aanvuren. Intrinsieke motivatie is volgens mij de enig goede motivatie. Af en toe een klein duwtje misschien, maar het is het mooiste als het vanuit jezelf komt. Een scene uit een film is me altijd bijgebleven waarbij een vader op zijn ziekbed uitspreekt dat hij minder van zijn kinderen had willen verwachten. “I wish I had expected less of you.”
Verwachtingen zijn menselijk maar vaak een bron van problemen op latere leeftijd. Al helemaal als ouders, al dan niet bewust, hun kinderen bezwaren met verwachtingen. Ik hoop dat ik jou nooit hiermee heb lastig gevallen behalve dan dat je je fckng bordje in de vaatwasser moet zetten :)

In 6 maanden

Ik hoorde van mamma dat je in eerste aanleg niet bent geslaagd. Herexamen. Ik lees dat je slechts één vak opnieuw mag doen?

Wat ga je doen? Het is niet zo heel erg belangrijk en ook nu is haast niet nodig. De meeste mensen gaan meteen door met een vervolgopleiding; rechten studeren, iets met economie of in de gezondheidszorg. Zelf heb ik nooit heel bewust mijn studies uitgekozen. Ik heb het laten ontstaan en tot op de dag van vandaag weet ik nog steeds niet wat ik later worden wil!
Dat is ook helemaal niet zo belangrijk. Het is belangrijk dat je leert hoe je kennis tot je kunt nemen en opbouwen. Je kunt vrijwel elk vak binnen zes maanden leren! Ik vertelde het ooit een vriend die vastliep: “Als je wilt, kun je morgen nog hartchirurg worden.” De basis van alle kennis is denkvermogen, logica en de wens om kennis tot je te nemen. Als jij daar nu even geen zin in hebt dan is dat goed. Een tussenjaar? Kijk maar wat je gaat doen. Leren, werken … leven, je hebt de tijd.

Vandaag draai je voor de 18^e keer om de zon. Volgens de Nederlandse wet ben je al sinds je 16de wilsbekwaam. Het was heel even spannend maar ik ben blij dat je je niet hebt laten misleiden, onder druk de Nederlandse regering en de mensen om je heen. Ik heb alles gedaan om je veilig te laten opgroeien zonder je in te perken. Dat mooie lichaam van jou is een bron van genot en mogelijkheden en tegelijkertijd heel kwetsbaar. Verzorg het goed en informeer jezelf. Je mag het ook aan mij vragen maar ik denk dat je meestal het antwoord wel weet :) “Heb je genoeg water gedronken?” Vergeef me, ik weet niet beter Gi.

De laatste dag op Madeira loop je samen met Luca op een klif af met uitzicht over een kleine baai. Ik loop met mamma voor, het pad omlaag. Mamma ziet het, ik zie het. Ze spreekt zichzelf kalmerend toe “Ze zullen wel opletten.” Ik denk hetzelfde. Ik wil je geen angsten meegeven maar natuurlijk voel ik ze ook.

Roadtrip

Ik hoorde van jullie plannen om een roadtrip te maken. Mijn hart gaat er sneller van kloppen. Niets vooraf dichttimmeren maar gewoon in de auto springen en gaan. Jullie kregen geen auto geregeld en ik suggereerde dat je met de trein op pad kon gaan maar dat was niet het plan. Nu lijkt het erop dat jullie alsnog ergens een auto kunnen huren. Ik ben nieuwsgierig naar je verhalen en waar de reis naartoe zal gaan. Alles is een reis en elke reis is goed als je fijne mensen om je heen verzamelt. De mensen om je heen, Gio.

Achtien jaar geleden, als was het gisteren. Laat je niet gek maken of haasten. Je bent goed, zoals je bent. Polepole … Swahili voor, relax, doe maar rustig aan.

Hey jongen, zoon voor mij, fijn dat je er bent.

Slide-show

Ik heb een beetje een chaotische slideshow gemaakt van bijzondere foto’s, van jou en enkele mensen om je heen én je moet echt een keer met Opa Henk op de foto!

NS
We zijn net terug van Madeira. Als ik je feliciteer, vertel je over de mussen, die vandaag helaas niet, van het dak af vallen maar je wakker maakten :)

NNS
Ik lees de tekst nog een keer na. Schrijven is Schrappen. Ik mis het gedicht dat mamma voor je schreef. Vreemd. Nu dan toch:

En nog enkele kiekjes via Mamma toen ik de video al klaar had.