Goede bodem

Vandaag is het, vrijdag, 10 juli 2020. Een woning in Ommen wisselt van eigenaar. Vandaag worden schulden ingelost. Een schuld die ik ben aangegaan. Een schuld om een woning in Arnhem te behouden.

Een woning die ik veilig wil stellen, voor Luca, voor Gio en voor Petra. Wellicht ook voor mij zelf, ik weet het niet. Zij zijn er groot geworden; van kinderen naar jongens, van jongens tot bijna mannen, met snor :). Ze zijn er graag. Petra heeft er gevochten en ik verwerkt. Hier is geleefd. In deze woning met ruimte voor iedereen.

Vorig jaar heb ik om hulp gevraagd en schuld op me genomen. Een schuld die ik snel dacht in te lossen maar het moest dan toch 16-maanden-duren, 16 fckng maanden! Nooit enige druk gevoeld vanuit mijn vrienden en des te meer vanuit mijzelf. Druk op mijn schouders. Het moest en zou, en ja, het is, gelukt.

Vanmiddag eet ik gebakken vis aan de Rijn, vanavond rock at Dollars. Vandaag is een dag.

Het is, vandaag, tussen 9 en 10. Een woning is van eigenaar gewisseld. Een woning, 25 jaar bewoond door Henk en Joke. Een woning die ik heb leren kennen tijdens mijn eerste bezoek aan Ommen. Dat weekend hielp ik Henk bij het opzetten van een kast, in zijn nieuwe woning, in zijn nieuwe slaapkamer. Vorige maand is die kast uit elkaar gehaald om hem later opnieuw op te zetten. Ik wist dat het moest gebeuren en heb niet geholpen. Open cirkel.

Joke stuurt mij een foto van het lege huis. Een laatste foto via WhatsApp. Ik bel haar op. Pijn. Tranen. We praten en herstellen ons. Hop vooruit. Koffie en een croissant en dadelijk, vers gebakken vis. Fuck it. Details.

Er is altijd weer een morgen.

Het is 11 jaar geleden dat Wesley onze woning heeft geschilderd. Zo veel deuren en nog meer kozijnen, van binnen en van buiten, in de verf. Nooit heb ik hier een kwast aangeraakt. Ik houd niet van onderhoud. Dingen moeten zich zelf onderhouden. Je moet er goed mee omgaan maar onderhouden moet het zich zelf. Maar juist door onderhoud en het besef dat alles vervalt word ik mij bewust van het verloop van tijd en eindigheid.
Morgen ga ik schilderen. Morgen schilder ik de kozijnen zodat ze zich opnieuw 11 jaar kunnen houden. Tomorrow I will paint, Mr. Myagi :)

NS
Sorry Henk en Joke, ik heb mijn best gegeven, ik kon niet beter. Wij hebben ons best gedaan. Het is. Wat zijn jullie een mooi voorbeeld. Een Italiaanse restauranteigenaar vertelde mij lang geleden, in een geweldige zin(g): Non importa dove sei, ma con chi sei. Het maakt niet uit waar je bent maar met wie je bent. Jullie zijn mooi, samen.

NNS
Van zoveel mensen hulp gekregen. Wow. Ik vergeet veel maar dit vergeet ik niet.

NNNS
Ik stel me voor, ergens in september, een lange tafel, vanuit de keuken vol de tuin in. Met z’n allen eten zoals ik ooit heb mogen tafelen met mijn familie in een oude wijngaard in Zagarolo. Eén lange rommelige tafel vol Italiaanse gerechten. Warme lucht, de geuren van de een wijngaard en de kruidige keuken, Italiaanse muziek. Pollo, fritata, insalata. patate al forno e vino. Gioia. Maar boven alles, aan deze tafel, fijne mensen bij elkaar want eten doe je samen. Mangiamo insieme.

NNNNS
Vandaag is het, zondag, 12 juli 2020. Gisteren ben ik voor het eerst naar de nieuwe woning gegaan. Ik wilde trakteren op pizza, pommedori e cappuccino. Het moment was er.
Henk leidt mij rond en we komen in de slaapkamer. Ik loop door de deur en rechts, direct om de hoek, staat de kast, net als toen alleen nu op andere grond. Henk vertelt, hoe hij de kast heeft ingekort, zodat het past. Wat een symboliek! Gedachten. Ik lach van binnen en kijk vol verbazing naar deze man. Mooi.
Ze zijn blij met de nieuwe woning. Op de een of andere manier hetzelfde. De rust is er oorverdovend. De tuin, veel kleiner, nu al mooi en goed te doen. Ja, met tuinen weten de Schuurmannetjes wel raad. Een waanzinnig uitzicht, geen huis of ander menselijk verzinsel in het zicht. Enkel bomen en gisteravond na lange tijd een blauwe hemel, her en der, een klein wolkje wit, vlinders in de tuin. Voor het eerst in weken, blauwe lucht over Nederland, blauwe lucht over Ommen. Ik heb het gemist. Zo mooi.

NNNNNS
Ik weet welke foto ik wil verbinden aan deze tekst. Geen leeg huis, geen gevuld huis met families aan tafel. Nee, just pizza; die, nooit geheel ronde, cirkel die ieder zelf beleggen mag. Zorg voor een goede bodem en regel dat randje aglio, olio e peperoncino!

NNNNNNS
Wow, net schiet me ook te binnen hoe ik deze voorlopig laatste tekst wil noemen. Ik kan hier zo extreem gelukkig van worden. Ik ga wandelen, loop je mee? A dopo :)