Het 8’ste knopje

In mijn jonge jaren had ik 8 knopjes op mijn TV waar 7 zenders zich onder verborgen: Nederland 1 en 2, der ARD, das ZDF en die WDR (fuck, ik ken de voorzetsels echt niet) vanuit het oosten en de BRT vanuit het zuiden. Dagelijks keken wij Rappelkiste, Wickie en Die Sendung mit der Maus alsmede veel Zweedse, in het Duits nagesynchroniseerde, jeugdfilms. Eén tekenfilmserie keek ik altijd graag: ‘Es War Ein Mal’ en ik herinner me de diverse geschiedkundige onderwerpen en heel specifiek, die uitzending over ons lichaam, waarin gepersonifieerde bloedplaatjes door onze bloedbaan zwerven.

Gisteren sprak ik met Armand Caenen over dit en dat en hij refereerde naar deze specifieke uitzending, die ik meteen herkende. Grote glimlach op mijn gezicht. Iedereen weet dat ik een enorme liefhebber ben van mijn eigen lichaam; mijn machine, het systeem dat mij draagt. Ik probeer het doorgaans goed te verzorgen behoudens periodieke escapades richting koekjestrommel, chocoladerepen en croissants of een idiote, meest onvoorbereide, sportieve uitspatting.

Ja, ik ben behoorlijk anti-zeep, anti-deo (wow, dubbele boodschap), anti-pillen, anti verzonnen ingrediënten met de letter X, Y en I en pro-biotica, pro-beweging, pro frisse lucht, pro koude douche kortom, pro IMMUUNSYSTEEM.

Het is lastig. Ik zelf weet dat ik probeer de laatste te zijn zoals ik ook ooit weigerde Exact voor Windows te verkopen omdat het oude DOS systeem uitstekend werkte. Soms is het niet verkeerd een achterblijver te zijn. Maar, hoe draag ik dit uit naar Luca en Gio, of de andere mensen in mijn omgeving. Ik denk daarover het volgende: iedereen ouder dan 18 heeft de plicht voor zich zelf te denken (of dit na te laten). Maar Luca (18+) en Gio mag ik toch wel proberen te informeren? Ik weet het niet, ik ken geen waarheid en heb geen wetenschap echter, ik weet dat de anderen – zij die informatie op mij afvoeren via de media – het ook niet weten. Als ik dan iets weet dan is het wel dat!

Vandaag is nog niet het moment maar ik weet dat het binnen enkele weken of maanden gaat spelen. Zoals met alles zal het bij mij wel weer een 5 voor 12’je worden. Mag ik me dan nu wel positief uitspreken over mijn immuunsysteem en de taak die ik heb ervoor te zorgen dat dit, zo goed als mogelijk, vanuit en binnen de omgeving waarin ik mij bevind, kan werken. Mag ik dan de loftrompet blazen:

Ik ben echt niet iemand die het gevaar overal ziet en graag steek ook ik soms over zonder na te denken maar eigenlijk altijd houd ik mijn ogen open. Iemand heeft mij ooit gezegd dat hij niet ergens aan begint als hij het niet begrijpt. Ik begrijp ik het nu nog niet en het moment is nog niet daar, dat ik wil begrijpen. Ik wacht nog even rustig af en doe wat mij bekomt.

NS
En onder het 8-ste knopje? Ruis.