Het is goed

Elke twee weken neem ik een uurtje gitaarles. Wat vliegt de tijd. Vaak heb ik weinig geoefend. De dagen lopen zo vol. Vorige keer verontschuldigde ik me bij Jeroen maar hij blijft ontspannen. Hij weet dat ik niet tot doel heb een goede gitarist te worden maar dat de trilling me goed doet; de klankkast op mijn buik. Ik heb om 12:30 les, maar Oscar kwam voor koffie, dus heb ik niet nog even snel, vooraf geoefend. Als ik onderweg ben, bedenk ik dat het tijd wordt voor een nieuw liedje.

Hij vraagt wat ik drink en schenkt zoethoutthee. We komen aan de praat. Hij vertelt over zijn jeugd op Curaçao, waar hij buiten schooltijd altijd in het water lag en de schoonheid van vissen. Ik vertel over mijn bos en de tijd die ik er doorbracht met de vrienden uit mijn jeugd. Les van Jeroen is meer dan gitaarles. Hij is niet alleen muziekdocent maar ook fotograaf en visser. Ik leer van hem en hij van mij; van elkaar.

Als het eerste half uur in dialoog is verstreken sla ik een brug: “Ik wil vandaag wat anders Jeroen.” Hij vult aan dat hij daar ook zo over denkt en gaat in op het idee dat ik liever ‘finger pick‘ dan ‘strum‘. Hij vraagt of ik ‘Dust in the Wind’ zou willen leren. Ik schiet twintig jaar terug in de tijd. Terug naar de kerk die ik gisteren nog vanuit het ziekbed van mijn moeder kon zien. Terug naar de kerk waar we twintig jaar geleden de oecumenische begrafenisdienst voor David hielden. Een vriend van hem speelde toen dit nummer. De kerk met een schild waarop staat: ‘Het is goed.’

Natuurlijk wil ik het leren. Hij legt me het idee uit achter het nummer. Hoe een ‘boom chakka‘ op elke 4 maten verweven wordt met een tokkel op elke 3 maten. Vervlechting. Ik pak de tokkel vingervlug op en hij geeft me een compliment en vertelt dat sommige leerlingen daar meer tijd voor nodig hebben. Ik kan me er niets bij voorstellen. Het voelt logisch.

Vanochtend oefen ik het nummer en maak een foto voor Gijs. Ik leg de muziek en de gitaar op de tafel die ik samen met hem ooit ergens vandaag heb gehaald. Ik ben verrast door mooie lijnen. De rechte lijnen in muziek en op de tafel en de kromming van de gitaar.

Twintig jaar geleden, als was het gisteren. Er zijn mensen die zeggen dat tijd niet lineair verloopt. Ik kan deze gedachte niet verwerken. De logica vertelt mij dat tijd rechtlijnig verloopt behalve dan in onze perceptie. Hmm, als ik ervan uit kan gaan dat alles trilt, zou dan ook de tijd kunnen trillen?

Whatever, details, particles, dust … in the Wind :)