I Love

Vreemd, hoe sommige gevoelens of gedachten zich niet mooi in het Nederlands laten vangen. ‘I love’ zou ik moeten vertalen naar ‘Ik hou(d) van’ maar door dat lelijke ‘van’ wordt het bezittelijk. Dit is van mij. Zou ik alleen zeggen ‘ik hou’, wat formeel correct is, dan vervalt ook de schoonheid van de gedachte want houden is sterk verbonden met vasthouden. Je houdt een kudde schapen. Je omringt ze met een hek om een weide waar ze mogen grazen. Afgebakend. Niet vrij.

Ik ben blij dat ik andere talen kan gebruiken om me uit te drukken

Het is makkelijker in een andere taal, je gebruikt het sneller. Dan toch is de moedertaal essentieel. Als ik zeg ‘ik hou(d) van jou’ dan heeft dat meer kracht dan wanneer ik bijvoorbeeld ‘Ti Amo’ gebruik. Ik gebruik het nooit lichtzinnig. Ik vind het een essentieel woord net als ‘vriend’. Als ik het gebruik dan is het, voor mij.

Vanochtend, een dag later, schiet het me door mijn hoofd bij het wakker worden. Kan ik ‘ik heb je lief’ gebruiken? Klinkt veel mooier dan ‘ik hou van’. Het woord ‘lief’ is mooi.
Dan komt ‘ik mag je’ in mij op. Ik sta op, wil naar beneden, deze tekst van gisteren aanvullen.
Ik heb het ooit gezegd. Ik mag je. Vond het erg mooi. Petra toen niet :) – sorry Piet – ik snap het wel. In het Nederlands niet erg gebruikelijk. Nu nog steeds niet Piet? Ik vind het ook nu mooier dan ‘houden van’. Ik mag je. Klinkt toch geweldig!

NS
‘Heb me lief’. Wel erg mooi gebruikt in ‘De Verzoening’ van Frank Boeijen. Bemin mij, streel mij, heel mij, heb me lief. Ha, ik mag je.

NNS
Wie me lief is blijft me lief. Wat een FCKNG mooie zin in ‘Laat Me’ van Ramses Shaffy. Het origineel, in het Frans: ‘Vivre, vivre, même sans soleil, même sans été.

NNNS
Ja, ‘Je bent me Lief’. Je bent me lief. Dat is het! Wow! Hier wordt ik vrolijk van :)