Ik wil niet ….

…. zeggen ‘ruim je bordje op’. Ik wil niet zeggen ‘doe dat licht uit’. Ik wil niet zeggen ‘praat niet met volle mond’ en doe het toch. Ik doe het toch, ik doe het toch. Ik doe het toch. Ik val in herhaling, herhaling, herhaling. Ik wil niet zeggen en doe het toch.

Ik heb er de laatste weken een paar keer over nagedacht. Hoe zie jij mij? Wat zul jij over mij zeggen? Het is de toon die de muziek maakt, ik weet. Ik vraag niet lief, ik vraag niet zacht, ik vraag niet aardig. Ik vraag direct, kort, gebiedend en met een norse blik. Het is niet gemakkelijk. Het voelt niet lekker. Ik wil geen klootzak voor je zijn en vraag het toch. Ik maak er zonder problemen ruzie om, in overtreffende trap als dat moet en ja, dat kost energie, ook mij.

Ik herinner me ooit, ik was een jaar of 14, een situatie in de kantine op school. Ik ben een van de laatsten en de tafels zijn verlaten, er ligt rommel. De concierge vraagt mij de rommel weg te gooien. Ik vertel hem dat dit niet mijn rommel is en ik weiger. Ik moet me melden bij de rector – de heer De Graaf, een imposante man, niet alleen in naam – en uitleggen waarom ik niet dat doe wat aan mij gevraagd wordt. Ik leg het uit en hij moet lachen maar krijg desondanks een taakstraf. Later vraagt hij mij of ik er iets van geleerd heb en ik vertel hem dat ik de straf ook een tweede keer zou nemen. Door het bezoek aan de rector maakte dit moment extra indruk en werd mij duidelijk dat ik gewoon niet graag ’s andermans rommel opruim.

Dit weekend heb je voor het eerst kennis gemaakt met een grote groep jongens waarbij ik mij goed voel. Ik weet dat je je afvraagt waarom ik zo anders ben in die omgeving zoals jij ook ziet hoe ik verander als Bouke of Robert in mijn buurt zijn. Je ziet en vraagt aan mamma waarom ik zo veel anders ben bij jullie. Waarom anderen, zo ook jouw eigen vrienden, mij op een andere manier ervaren en beschrijven dan zoals jij dat zou doen.

Ik probeer dit uit te leggen en kom niet uit mijn woorden. Je vertelt mij dat je me dit jaar maar een paar keer vrolijk hebt gezien; tijdens het motorcrossen, aan tafel met de huisgenoten, tijdens het windsurfen en snowboarden. Ik vertel je dat ik vader voor jou ben. Dat ik je probeer te helpen om het goed te doen. Ik vind het fijn als het goed met je gaat. Ik wil je ook laten weten dat ik hier niet alleen ben om voor jou te leven of jouw rommel op te ruimen. Als je iets zelf kunt, doe het dan zelf! Vraag niet om hulp en regel het zelf. Val mij niet lastig met jouw zooi, ook mijn tijd en energie is beperkt. Ik wil niet dat een ander voor mij bepaalt. Laat mij zelf mijn tijd besteden zoals jij ook jouw eigen tijd mag indelen.

Ja, Mamma kun je alles vragen. Mamma heeft geduld, Mamma is verzorgend en heeft alles voor je over maar deze wereld bestaat niet alleen uit Mamma’s. Het is fijn als je iets zelf kunt, als je geen Mamma nodig hebt maar ze er wel is om leuke dingen mee te doen. Nee, ik kook geen 2 of 3 verschillende maaltijden. Heb je honger en bevalt het je niet? Kook dan zelf en ruim de rommel op zodat een ander het plezier heeft van een schoon aanrecht. Ik heb lang genoeg rommel opgeruimd, met plezier en zonder problemen. Nu kun je het zelf.

Ja, ik zie het wanneer je mee helpt in huis en ik laat het weten en een dank je wel. Ja, ik ben trots op de manier waarop je staat. En ja, ik wil ook graag lachen en leuke dingen met jou doen. We leven samen en tegelijkertijd en dat bevalt goed.

NS
Terwijl ik dit schrijf komt The Scientist van Coldplay voorbij. No one said it was easy. Ik loop niet graag de makkelijke weg en ben bereid te riskeren dat je mij een klootzak vindt als het jouw leven gemakkelijker maakt of in mijn belang. No one said it was easy.

NNS
Je mag mij alles vragen. Meestal weet je van te voren het antwoord. Als ik denk dat je hulp nodig hebt dan help ik! Daar kun je op rekenen mooie jongen. Echter, als je iets vraagt, accepteer dan ook het antwoord.

NNNS
Met niemand breng ik zo veel tijd door als met jullie. In korte contacten ben ik meestal vrolijk en energiek. In de basis ben ik naar binnen gekeerd en kort door de bocht, weinig woorden. Ga met mij naar buiten, bewegen en ik kom los. Ik voel me niet zo goed tussen vier muren en als …. dan het liefst alleen of afgezonderd.

NNNNS
Geweldig om te zien hoe je de afgelopen dagen tussen deze groep van enorme mannen hebt geleefd. Hoe je geprobeerd hebt in het Duits met ze te praten. Hoe je naast Mitch lag op de bank, met Peter in gesprek over topsport en aan tafel tussen Illi en Ulf, met je zelf gebakken omelet. Stuk voor stuk grote mannen maar jij liet je niet afschrikken, je was nieuwsgierig en deed mee. Gaaf!