In gesprek

Noot vooraf. Deze tekst is gisteren snel geschreven en zal door mij nog minstens 100 keer aangepast worden. Niets van wat ik hier schrijf is waarheid, enkel en alleen een weergave van dat wat ik voel of denk.

‘Waar kom je vandaan?’
‘Uit de onderaardse gangen, waar het goud zich bevindt, ’zei de slang.
‘Wat is heerlijker dan goud?’ vroeg de koning.
‘Het licht,’ antwoordde de slang.
‘Wat is verkwikkender dan licht? Vroeg de eerste.
‘Het gesprek,’ zei de slang.

                             J.W. von Goethe, uit: ‘Het sprookje van de groene slang en de lelie’.

Belarus dwingt onder valse voorwendselen een vliegtuig tot landing. Een passagier, een journalist wordt gearresteerd. Een mens, kritisch naar de zittende president en zijn regering. Voor iedereen is het duidelijk, de wereld te klein, alle leiders spreken hun onvrede uit.

Waarom wordt dit wel uitgemeten in de media? Waarom sluiten wij onze ogen voor dat wat onder onze neus gebeurt?

De reguliere pers, sociale media en online zoekmachines doen niet anders. Ook zij laten vliegtuigen landen om lading te verwijderen; bronnen van informatie, ideeën die niet overeenkomen met het gewenste verhaal. Ja, er moet één verhaal worden verteld. Zij willen alles behalve meerdere verhalen, meerdere versies, want dan ontstaat anarchie.

De keuze uit 1

Dick vertelde mij ooit ‘Een keuze uit 1 is geen keuze.’ Dat argument kon ik presenteren in een verkoopgesprek als de beoogde afnemer mij telefonisch te kennen gaf dat hij al een leverancier had. Iedereen zal bevestigen dat een keuze uit 1 geen keuze is.

‘Ik heb al een leverancier’. Op deze logica wist ik toen geen antwoord. Ik weet dat ieder* toilethokje gevuld is met toiletpapier. Dat wil echter niet zeggen dat het niet fijn is om af en toe te vergelijken. Wellicht vind je toiletpapier dat handiger, goedkoper, mooier of lekkerder is. Ga je voor 2, 3 of 4-laags papier, eco of zijdezacht, rollen van 2, 3 of 400 vel of wordt je helemaal gelukkig van toiletpapier met een printje en een geurtje. Als jij dat wilt kun je zelfs kiezen voor af te scheuren papier op rol of in losse velletjes via een dispenser. Het is fijn om een keuze te hebben en zo nu en dan te heroverwegen. Je hoeft dat niet van mij maar je kunt en mag.

Ten aanzien van dat-wat-speelt wordt onze keuze ernstig ingeperkt. Het andere geluid wordt geweerd, vaak weggezet als onverstandig, achterlijk, onlogisch of nog makkelijker, noem het gewoon gek.

Als ik mogelijke gevolgen niet zo goed kan overzien of dragen dan wil ik zelf een afweging mogen maken. Ik neem dan tijd om mij in de kwestie te verdiepen. Het is niet zo dat ik me ten aanzien van elk thema 100% verdiep, echter, ten aanzien van enkele, existentiële vraagstukken, wil ik mogen en kunnen nadenken. Ik wil overwegen, discussiëren en zo veel mogelijk kanten van het onderwerp bestuderen zodat ik tot inzicht, een mening of een standpunt komen kan met als doel een voor mij afgewogen beslissing te nemen.

Doordat sociale media en online zoekmachines ongewenst geluid zeer snel verwijderen wordt het mij moeilijk gemaakt om mijn eigen mening te vormen.

Jij geeft veel geld uit aan mediacampagnes gericht op het verhogen van de vaccinatiebereidheid. Er wordt geappelleerd aan het groepsgevoel. Heel logisch, heel natuurlijk, dat werkt al sinds jaar en dag. Lees bijvoorbeeld ‘De Naakte Aap’ van Desmond Morris. Mensen willen graag ergens bij horen. Dat hebben wij nodig. Ik ook. Ik ben een sociaal wezen. De massale communicatie van jou en de aan jou gelieerde instituties werkt uitstekend. De mensen om mij heen volgen.

Ik krijg de laatste weken soms de vraag.

Nee, natuurlijk spuit ik dat middeltje niet in mijn lichaam!

Vooralsnog, niet! Niet! voordat ik denk, dat het nodig is; nodig voor mij of de mensen om mij heen. Niet! voordat ik het aannemelijk vind dat het middeltje onschadelijk is; onschadelijk voor mij en de mensen om mij heen.

Vertel me geen onzin

Vertel me geen onzin en probeer me niet emotioneel te chanteren. Dat ik mezelf moet laten inspuiten met dat middeltje omdat ik dan mijn moeder of andere kwetsbaren om mij heen bescherm.

Vertel me niet dat het middeltje wel goed zal werken. Ik kan jou niet vertrouwen. Niet na wat ik heb gezien, gehoord, gelezen en ervaren. Ik betwijfel je deskundigheid en vaardigheden. Ik betwijfel je intrinsieke motivatie en je mogelijkheden.

Vertel me niet dat het beter is om dit middeltje te injecteren. Ja, ik weet dat ik ziek kan worden van dat-wat-speelt. Dat is normaal. Mijn immuunsysteem moet daarmee leren om te gaan. Ik wil dat mijn immuunsysteem getest wordt. Dag in, dag uit. In de praktijk. Niet in een experimentele omgeving. Niet op jouw voorwaarden. Op mijn voorwaarden.

Vertel me niet dat het een goedgekeurd middeltje is. Jouw middeltje is voorlopig goedgekeurd en heeft niet de gewenste testcyclus doorlopen. Ja, je mag het van mij een beredeneerde gok noemen, als jij dat wilt. En vertel me dan, waarom zou ik op jou inzetten? Waarom zou ik gokken op een door jouw farmaceuten gefabriceerd middeltje, bedrijven gevrijwaard van aansprakelijkheid ten aanzien van eventuele claims in de toekomst? Waarom zouden zij deze vrijwaring hebben bedongen? Heb jij jezelf die vraag wel eens gesteld?
Ik wil best wel gokken, dat geeft een tinteling en de adrenaline is lekker. Ja, ik wil graag een beetje gokken mits ik enige invloed heb op het resultaat. Je zult mij niet zien achter een fruitautomaat of als sponsor van de Nationale Postcodeloterij. Ja, ik wil best een beetje gokken, beredeneerd gokken op mijn lichaam, waar ik al 52 jaar gebruik van kan maken. Een lichaam dat tot op de dag van vandaag gezond is gebleven. Een lichaam dat ik in de regel goed verzorg. Laat mij daar op inzetten. Garantie tot aan de deur of het eind van deze tekst.

Vertel me niet dat dit virus zo extreem dodelijk is. Dat is niet waar. Ik weet dat het tot behoorlijk heftige symptomen kan leiden bij bepaalde groepen net zoals dat ook het geval is bij diezelfde groep van mensen die geïnfecteerd raken met het influenza virus. Ik weet dat er soms ook onverwachte en ongunstige gevolgen zijn maar vertel me niet dat het een extreem dodelijk virus is. Ik wantrouw de ziekenhuizen en het beloningssysteem dat er onder ligt. Ik wantrouw het aantal doden dat jij aan dat-wat-speelt toekend. Ik geloof je niet.

Vertel me niet dat ik niet zo moeilijk moet doen. Ik doe moeilijk omdat ik het goed voor heb, met mezelf en de mensen om me heen. Ook met jou.

Vertel me niet dat ik gek ben.

Vertel me niet mijn handen te wassen. Minstens 2 minuten met van die achterlijke instructievideo’s of grafische weergaves met een of ander logo erop. Zeep waarmee mijn huid wordt beschadigd door de vetafbrekende en antibacteriële ingrediënten.

Vertel me niet om binnen te blijven zitten zodat ik anderen niet zal besmetten. Als je bang bent voor dat-wat-speelt, blijf zelf binnen. Liever heb ik dat je iets verandert. Ik wil je graag tips geven waarmee je je kunt wapenen tegen dat-wat-speelt.

Vertel me niet dat ik een mondkapje moet dragen. Een kapje voor mijn neus en mond waardoor mijn gelaatsuitdrukking en emoties – dat waarmee ik communiceer, voor wie ik ben en waarvoor ik sta of wat ik bedoel – worden gemaskeerd. Ik begrijp de mensen om mij heen niet meer. Ik versta ze niet.

Vertel me niet dat ik me moet laten testen als ik geen symptomen vertoon. De PCR testen zijn volstrekt onnauwkeurig. Vals positief, vals negatief. Valse zekerheid. Als ik jou was zocht ik correcte cijfers. Dan zou ik de ‘positieve’ resultaten via een bloedtest nauwkeurig beoordelen op de aanwezigheid van dat-wat-speelt. Dan krijg je een nauwkeuriger, tot aan de waarheid grenzend, getal. Vertel met niet zo veel onzin.

Vertel me niet dat jij de waarheid weet. Je weet het niet. Je bent verdacht. Ik vertrouw je niet. Ik vertrouw je niet. Je hebt iets te verbergen. Je verbergt iets. Je liegt, je bedriegt, je vertelt halve waarheden. De andere helft weet ik. En de hele waarheid ligt wellicht in het midden.

Vertel met niet dat ik mijn mond moet houden. Ik wil schreeuwen, roepen en daarna ook, met jou in gesprek.

Vertel me niet dat ik me moet injecteren met dat middeltje als ik in het verleden reeds geïnfecteerd ben geweest. Ik ben dan vanuit eigen natuur behoorlijk immuun en in ieder geval en onder alle omstandigheden beter beschermd dan wie dan ook! Vertel me niet zo veel onzin.

Vertel me niet zo veel onzin! Jij kunt beter. Ik weet het.

Doe me voor

Doe me voor hoe ik mijn immuunsysteem moet versterken. Laat me bewegen. Geef me gezonde voeding. Geef me pro-biotica. Bescherm me tegen leveranciers van onzinnige smeerseltjes, zalfjes en middeltjes voor dit of dat. Informeer me over de gevaren van veel cosmetica en aanverwante zooi.

Informeer me over de gevaren van luchtvervuiling, ultra fijnstof en alles wat we door de ether jagen. Informeer me over de manier waarop ik ervoor kan zorgen dat mijn immunsysteem optimaal functioneert.

Je kunt me uitlachen, zeggen dat ik gek ben of niet helemaal normaal. Maar reageer eens op mijn vragen en de inhoud van mijn relaas. Niet voor mij maar voor je zelf. Doe moeite, neem de tijd. Verdiep je in dit onderwerp. Lees, luister, spreek, ontwikkel. Neem niet alles aan, zeker niet van mensen die op jouw loonlijst staan. Speel Advocaat van de Duivel. Jij bent verantwoordelijk. Ik houd jou verantwoordelijk.

Vertel me dat de farmaceuten niet aansprakelijk zijn voor eventuele toekomstige nadelige gevolgen van deze injecties. Ben daar eerlijk over.

Vertel me dat je het eigenlijk niet weet en gewoon blind en doof volgt wat jouw buurman doet. Omdat je te weinig omvang hebt. Omdat je graag wilt volgen en liever niet zo moeilijk doet. Ik begrijp dat maar vertel het me. Ben daar eerlijk over.

Vertel me, dat je het er ook moeilijk mee hebt. Je bent een organisme. Misschien zelfs een mens.

Ben eerlijk en spreek dat uit. Vertel het me.

Luister

Luister naar mensen die anders denken, anders redeneren, anders doen. Daar heb je toch zo’n mooie Engelse term voor. Zo’n zinnetje dat jij als manager zo graag gebruikt. Denk anders, denk om, daar komt hij, nog even geduld, ik moet de spanning opbouwen, denk ‘Out Of The Box‘. Zo noem jij dat toch? Doe dat dan ook! Luister naar het andere verhaal. Nodig die mensen uit en aan tafel. Je mag mij, bij gerede twijfel, niet – onder sociale, maatschappelijke of hiërarchische druk – dwingen een middeltje in te spuiten waarvan jij niet weet of het werkt, schadelijk is of noodzakelijk is. Soms is de remedie kwader dan het gevaar.

Je mag mij niet onnodig een injectie geven als het niet in mijn belang is.

Je mag mij niet injecteren voor iets waarvoor ik reeds immuniteit heb opgebouwd. Dat kan ik aantonen door 3 ml bloed af te nemen en de Elisa test.

Ik wil vrij zijn om te bewegen. Mensen te zien, zonder beperkingen. Zonder dat ik geïnjecteerd word met een middeltje dat op dit moment, naar mijn mening, niet voldoende goed is getest.

Ik ben niet tegen gezondheidszorg, ik ben niet tegen medicijnen, ik ben niet tegen vaccins. Ik ben tegen onnodigheid. Ik ben tegen onnatuurlijke onnodige interventies.

Er zijn menselijke gebruiken die extreem veel dodelijker zijn dan dit virus en toch wordt het de mensen niet ontnomen. Ik wijs dan met name op alles wat wij via onze mond tot ons nemen, slechte voeding, slechte drank en rookwaren. Aan de andere kant reduceer jij het aantal uren beweging in het onderwijs en moeten we op advies zo veel mogelijk binnen blijven. Wist je dat dit gedrag besmettelijk is? Besmettelijker dan dat-wat-speelt. Ouders dragen het over op hun kinderen, kinderen op hun vrienden. Daar valt heel veel te bereiken, als je zin hebt, als je de mensen lief hebt en het beste met ze voor.

Het heeft er alle schijn van dat jij alles in het werk zult stellen om mijn vaccinatiebereidheid te verhogen.

Ik maak me zorgen. Zorgen om deze hysterie, deze waanzin, deze paniek. Ik schrik van jouw slaafse houding, de NL regering, de EU regering, de VN regering. Ik verbaas me over veel mensen om mij heen. De onwil om zich te verdiepen in dit onderwerp. Het zwart wit denken. Opmerkingen als ‘ik geloof dat het wel goed zal werken.’ Geloven, dat mag je in jezelf of in een God, als jij dat wilt. Ten aanzien van dat wat ik tot mij neem wil ik redelijk goede informatie hebben die ik kan begrijpen en beredeneren op basis van de logica en de wetten van de natuur zoals die nu gelden.

Ik maak me zorgen voor de zoons voor mij. Ik maak me zorgen om hun vrienden, hun omgeving.

Ik geloof het wel. De manier waarop ik mijn leven heb ingericht geeft veel ruimte, ik kan vooralsnog veel omzeilen. Ik weet niet hoe lang nog maar ik doe wat kan tot op het randje.
Ik heb zelf al veel van het leven gehad, veel kunnen ervaren en zien. Ik maak me zorgen voor zij die na mij komen. Ik maak me zorgen om de mensen, die binnen zitten. Mensen die niet meer willen bewegen. Alleen nog van de plaats komen met een voertuig onder hun kont. Alles automatisch aangedreven want stel je toch eens voor dat het lichaam zich moet inspannen.

Ons lichaam is gemaakt om te bewegen. Door inspanning wordt het sterk, door buiten te leven wordt het sterk, door te doen wordt het sterk, het lichaam, een geweldig systeem.
Gefantaseerde interventies zijn heel vaak onnodig. Vertrouw op je lichaam en alleen, als je alles hebt geprobeerd, en niets voldoende goed werkt, zoek je naar een gefantaseerde oplossing. Natuurlijk. Wij kunnen heel erg veel.
Dit moment is naar mijn inzicht, nog niet aangebroken. Doe een stap terug. Nee, niet een stap, heel veel stappen. Spring terug in de tijd richting februari 2020. Schrap alle afgedwongen beperkingen. Investeer snel in capaciteit en beschikbaarheid. Ga voor intensieve verzorging. Bescherm de mensen met een verhoogd risico. Wellicht in de zelfde vorm zoals tot op heden. Geef deze groepen van mensen een eigen supermarkt, vakantieperiode of cruiseschip en, omdat het kan, en als ze willen, dit voorlopig goedgekeurde middeltje. Alleen hen en hen alleen, zij die willen en denken of vinden dat ze het nodig hebben.

Ik geloof in het goede

Ruim 30 jaar geleden, las ik, verplichte literatuur. Boeken vol verhalen, die ik toen niet kon begrijpen of beoordelen door gebrek aan ervaring, inzicht en interesse. Boeken die ik pas veel later ben gaan waarderen. Ik ben zo dankbaar dat ik schrijvers als Sartre, Camus, Ionesco, Huxley, Orwell en later Morris, Hägglund heb mogen en kunnen lezen.
Ja, ik wil geloven dat mensen in orde zijn. Dat mensen goed willen doen. Dat wil ik wel geloven. Ik weet dat mensen in de basis goed zijn maar door omstandigheden niet zo goed handelen. Ik weet nog het moment dat ik mijn docent voorstel om anders te denken. Ik had moeite met Sartre’s credo ‘de hel is de ander.’ Een credo dat het centrale thema is in zijn boek Huit Clos. ‘Je kunt het toch ook anders inrichten?’ zo stelde ik voor. ‘De hemel is de ander?’ zo vroeg ik hem.

Ik verbaas me over de verheugde berichten van mensen om mij heen. Verheugd dat ze een datum hebben waarop ze de injectie krijgen. Verheugd dat ze het prikje al hebben gehad en dat visuele bewijs met elkaar delen. Ik begrijp het niet. Hoera, ik ben geïnjecteerd, nu mag ik weer naar het buitenland?

Enkele weken geleden plaatst iemand uit mijn jeugd via een sociaal medium een tekst door: ‘Zolang de meeste mensen hun vakantie belangrijker vinden dan hun vrijheid is de mensheid reddeloos verloren!’ Blij als kinderen, juichend, het is pauze, we mogen weer spelen, in de zandbak. Blij als koeien, in het voorjaar, na 6 maanden op stal, eindelijk, de wei weer in, grazen. Mooi om te zien, ik bedoel, die koeien die naar buiten mogen na de winter. Een geweldig gezicht maar mensen zijn toch veruit het meest interessante wezen op deze planeet.

Ik voel me Bérenger.

Grom.

Noot achteraf. Vanochtend lees ik dat Facebook – voorlopig – niet langer berichten verwijdert als daarin beweerd wordt dat dat-wat-speelt ontsnapt is uit een laboratorium.
Op dit moment ben ik niet geïnteresseerd in de oorsprong en ga ik daar nu geen tijd aan besteden. Ik maak me zorgen over censuur. Ik begrijp dat het niet makkelijk is, ook niet voor de sociale media, zo veel conflicterende belangen. Je kunt het eigenlijk niet goed doen, zelfs niet met de beste wil. Wanneer grijp je in, wanneer niet? Ik ben blij dat ik die beslissingen niet hoef te nemen. Ik zou ook absoluut niet met jou van verantwoordelijkheid willen wisselen.

NS
Rijker dan goud en helderder dan licht is het gesprek waarin twee zielen elkaar ten diepste ontmoeten en zich aan elkaar verkwikken. Bron

NNS
Ik ben zelf niet zo goed in het gesprek. Mijn emoties nemen het dan extreem snel van mijn redelijkheid over wat tot uiting komt in dodelijke blikken en te scherpe bewoordingen. Dat is de reden, dat ik het geschreven woord verkies.

NNNS
Mag ik mezelf een vraag stellen? De vraag waar ik op hoop. Ik ga ervan uit en hoop dat het achteraf allemaal wel mee valt. Dat we weer samen kunnen komen, eten en dansen. Samen genieten. Ik ga ervan uit en hoop dat die middeltjes goed genoeg zijn voor de mensen die het nodig hebben of vinden zonder al te veel nadelige bijwerkingen, vandaag en in de toekomst. Dat wil ik hopen.