Keep punching

Zaterdag hebben wij Nimish opnieuw in Arnhem mogen ontvangen. Twee en een half jaar geleden stond hij met een geleende fiets opeens bij ons aan de deur, op zoek naar een kamer in Arnhem. Hij studeert autotechniek aan de HAN. De volgende dag helpt hij met het leegtrekken van ‘kantoor’ en ‘magazijn’ en samen met RJ doucht en kookt hij enkele maanden aan ‘onze kant’. De daarop volgende maanden verrijken de lekkerste geuren onze woning en leren we elkaar kennen.

Omdat zijn studievisum afliep moest hij terug naar India maar Nimish wil werken in Europa dus komt hij terug. Afgelopen zaterdag konden we elkaar weer omarmen op Arnhem Centraal. Ik had zijn vader geschreven ‘let’s find this guy a job’.

Via Luca hadden we een vacature als sorteerder bij Post NL. Nimish belt en krijgt een afwijzing omdat hij geen Nederlands spreekt. Ik vertel hem dat hij 5 dagen geduld moet hebben en daarna nog een keer bellen. Ik vertel hem dat je moet laten zien dat je wilt, dat we dat in Nederland waarderen. Bellen en vragen. Net zoals ik dat de jongens heb geleerd bij het sporten, vraag om speeltijd. Vraag. Keep punching. Nimish lacht omdat dit niet past bij zijn bescheidenheid.

Gisteren komt hij de keuken in. Post NL heeft gebeld en hij mag maandag beginnen. Voor Indiase begrippen een zeer goed salaris en hij kan nu dus eindelijk zelf de huur betalen. Nimish blij, vader blij. Ook had hij deze week een goed interview bij een werkgever in de autotechniek en toeleverancier van Ferrari en Maserati. Het lijkt erop dat de aanhouder wint. Just keep Punching Nimish, like Rocky.

Ding ding, geweldig.