Late die Kiendere toche Spiele
Ik hoor het mijn vader nog zeggen. ‘Late die kiendere toche spiele’. Hij beheerste een mooie taal waarbij het Italiaans, Duits en Nederlands verbijzonderd werden tot iets nieuws. ‘Late die kiedere toche spiele, Rèmooooo’.
In het boek ‘De Naakte Aap’ van Desmond Morris wordt de verlengde neofile fase beschreven als een van de grootste verschillen tussen mens en chimpansee.
Tot diep in onze 20’ers worden wij opgeleid door onze ouders die het ons voordoen.
Daarop aansluitend bespreekt hij de begrippen neofilie en neofobie beschreven. Neofilie, de kinderlijke behoefte tot ontdekken, is de reden dat wij als mens zijn geëvolueerd. Neofobie, de angst voor het nieuwe, heeft ons behoed voor catastrofale misstappen.
Wanneer wij kinderen en onszelf de natuurlijke drang tot ontdekken ontnemen dan zullen wij, en dus onze maatschappij stagneren.
Sinds enige tijd heb ik het spelen weer ontdekt. Je kunt met jezelf spelen, met gedachten, maar veel leuker is het om met anderen te spelen. Je kunt overal spelen. In de supermarkt, tijdens het sporten, aan tafel, in de biep, op het werk, in bed en natuurlijk op de dansvloer.
Ik denk dat spelen nodig is. Door te spelen blijf je jong, blijf je jezelf ontdekken en misschien kan dat wel tot aan de dood. Ik herinner me nog mijn vader, altijd spelend. Maar ook mijn moeder, als ik het goed .. speel, me goed voel.
Je kunt overal en altijd spelen :)
Wat ik altijd een leuke plek vind om te spelen is de supermarkt. De bliepende caissières uit hun ritme halen. Mede ‘bandbezetters’ teasen. Of reageren op kleine kinderen die je vervolgens de rest van het bezoek in de gaten houden. Altijd lachen.
Rijd jij Volvo én heb je last van neofobie? Een beetje ‘Neotamine’ wellicht?
The idea is to die young as late as possible
Ashley Montagu
