Le Temps qui Reste

Geplaatst op door

Vandaag heb ik Gio met zijn vrienden naar een camping gebracht aan het Veluwemeer. Vouwwagentje uitgeklapt, zeiltjes opgetuigd en keukentje ingericht. Ik gun ze zo hun plezier.

Luca springt in de auto bij Basje, ze gaan met vrienden naar het casino. Hij komt beneden in zijn mooie witte polo en gympen zo wit dat ze bijna pijn doen aan mijn ogen. ‘Ik moet er netjes uitzien’ aldus Luca. Het is bijna bedtijd en ik sluit net met Peet een filmpje af – Deux Jours à Tuer – die eindigt met het mij onbekende lied: Le Temps qui Reste. Dit nummer sluit perfect aan op het gedicht dat ik twee jaar geleden voor het eerst onder ogen kreeg via Bango: Meine Seele hat es Eilig

Le Temps qui Reste

NS
Niet de beste film maar dat juweeltje op het einde!