Lenen of bezitten?

Gisteren heb ik voor Luca (hij wordt morgen 17) via Marktplaats een snowboard gekocht. Eenmaal in de auto zegt hij: ‘Papa, nu hebben we wéér meer bezit.’

Ik baal. Hij heeft gelijk maar als ik ga rekenen dan is dit bezit economisch zeer verantwoord. Meerdere mensen hebben hier minimaal 10 jaar plezier van omdat ik goed voor mijn spullen zorg. Bovendien ben ik niet bijzonder kritisch ten aanzien van dat wat goed, cool, hip of modisch is. Zo werk ik dus nog steeds op een Windows XP computer (naar volle tevredenheid), mijn wielrenfiets is bijna 30 jaar oud (collectors item omdat P.E. uit R. erop gefietst heeft) en mijn nieuwste jeans is echt 10 jaar oud! Ja, dit snowboard is integer; op gezinsniveau.

Wil ik werkelijk integer (mondiaal) handelen dan zou ik het snowboard moeten lenen (dus niet huren) maar we lenen niet zo makkelijk (hoewel?). We willen bezitten en als dat niet lukt dan gaan we huren maar lenen, nee, dat doe je niet?

Nu schrijf ik wel een beetje cynisch want het is niet helemaal waar. Ik leen wel. De action cam van Steven, ski’s van Harry en Oscar, broek van Henk en ga zo maar door. Waarom kopen als je lenen kunt!

Durf te vragen!

PS
Voor ik het vergeet. Wil je een snowboard lenen? Bel me dan even. Wij bezitten er 2. Een extreme race met hardboots maatje 44 en een all round met softboots maatje 43. Skiën .. dat kun je ook nog als je 80 bent.

PPS
Ja, skiliften vreten energie. Ik denk erover om te gaan ‘splitboarden’. Dat doe je op een deelbaar snowboard waarmee je de berg omhoog loopt om eenmaal boven de 2 delen aan elkaar te koppelen en omlaag te boarden. Erg goed voor de conditie.

Grappige video over splitboarding: