Bicarbonato e Limone

Een magische combinatie: bicarbonato e limone. Het bruist. Prikkeling door heel mijn lichaam, prikkeling in geest.

Een lijstje met interessante, soms grappige, woorden, typo’s, inzichten, citaten en muziek. Tinteling in mij, ik lach en ontwikkel :)

• Ontlezing. Ik houd van ‘ont’ woorden. Ontlezen, ontzien, ontluisteren. Ik lees kleine stukjes van Wieringa in Gedachten over Onze Tijd. Hij schrijft over de ontlezing van Nederland en huizen zonder boeken. Ik denk aan Bradburys Fahrenheit 451, een roman waarin ‘firemen‘ – niet direct te vertalen naar het Nederlands – huizen in brand steken waar boeken worden gelezen. Enkele dagen geleden las ik van Wieringa de zin “Wat is er dan wel waar?” als vraag van zijn dochtertje die “het geheim van Sinterklaas” begint te snappen. “Haar geest plooit zich rond het begrip ‘niets’, probeert er vergeefs grip op te krijgen – een ontzetting.”
• Research. In het Engels klinkt alles beter, toch? Gisteren werd ik me ervan bewust dat het – in het Engels – een grappig woord is. Re search, zo veel als, opnieuw zoeken of herzoeken? In de praktijk klopt dat vaak. Ik las deze week een gedicht met de titel: ‘Sudden light‘. Het opent met de zin: ‘I have been here before.‘ Binnen de context van het gedicht is het een hoopvolle liefdesverklaring maar in de film – Hope Gap – kadert de schrijver het zinnetje anders in. Hij verwoordt de gedachte dat eigenlijk alles al eens een keer eerder beleefd, en dus beschreven is. Ik ben me daar al lange tijd van bewust hetgeen ik vaak verwoord in de zin dat ik niet de illusie heb ook maar ooit een originele gedachte te hebben. Ook deze gedachte is niet origineel :) In de medische wetenschap wordt ook opnieuw uitgevonden. Het Nederlandse ‘ontdekken’ is ook heel mooi. Zo ontdekten wij dat de Assyriers ruim 4000 jaar geleden wilgenbladeren gebruikten voor de behandeling van pijnlijke gewrichten. Wij kennen het vandaag als Aspirine. Assyriers zouden vandaag voor gek worden verklaard. Het is, donderdagochtend, ik zit in de tuin. Het waait zacht, de zon schijnt over mij. Ik zet het parrasolletje op. Het is, woensdag 11 juli, 08:50. Het is.
• Saamhorigheid. Het woord lees ik vanochtend in een kort verhaal. Het is een oud woord, eigenlijk wel super interessant. Meervoudige interpretatie. In eerste lijn postief vanwege het ‘samen’ deel. Wie is er nu tegen samen? Als twee mensen, samen horen; omdat het zo moet zijn, omdat het hoort. Als ik naar het tweede deel van het woord heeft voor mij een negatieve connotatie. ‘Horigen’ is een, ik vermoed, middeleeuwse term waarbij een kasteelheer dankbaar gebruikt maakt van horigen, die een deel van hun omzet aan hem afstaan; boeren en burgers die hem aanhoren, toebehoren? Samenhorig kan ook negatieve gevolgen hebben. Als een volk gehoor geeft aan een eenzijdig afkondigd verhaal; het – enige juiste – nar’ratief, bij monde van ‘de koning’ dan kan dat behoorlijk desastreuse gevolgen hebben. Het is, zaterdagochtend, en heerlijk buiten. Ik ga onze kersenboom omzagen en een aantal andere struiken. Ruimte voor een nieuw project, achter in de tuin. Vandaag hoor ik, het geluid van vogels én de kettingzaag :) Het is, 11:02.
• Verzoening. Ik spreek een aantal talen en het mooie daarvan is dat ik dus 4 x vaker door taal geprikkeld wordt dan wanneer ik alleen het Nederlands zou beheersen. Ik bel met een vriendin. Ze heeft enige jaren geleden de man verlaten met wie ze een zoon heeft. De relatie is moeizaam. Ze vertelt me dat ze probeert een andere grondhouding in te nemen ten opzichte van de man in het belang van hun zoon. Als ik even later mijn skeelers aantrek en over het asfalt rol schiet het woord Versohnung door mijn hoofd. Ik spreek het naar haar uit. Logisch. Ik hoop dat het haar lukt. Het is.
• Buitenburger. Ik beluister een voordracht van Sven Hulleman. Hij opent met een animatie film uit 2020 – Model Citizen – en vertelt over de oorsprong van het woord ‘burger’, voor iemand die binnen de muren van een burcht of stad woont. Ik ben een burger. Mijn vader was een burger. Je hebt de burger (in de stad) en daarbuiten … adelen (op hun kastelen), boeren (en hun hoeves) en de landloper (op pad). En buitenburgers? Kun je een buitenburger zijn en binnen de muren leven? “Aan welke beginselen dient een mens te zijn onderworpen?” vraagt Sven? “Model-burgerschap?” of “Een balans tussen Vrijheid, Veiligheid en Vredelievendheid?”
  Ondanks dat ik geen nieuws meer kijk komt het tot me en ’t stemt mij negatief. Als ik de tijd neem om naar een meer beschouwend verhaal te luisteren raak ik geinspireerd. Het is, woensdag, 19 juni, 09:50. Eindelijk weer eens zon buiten. Vanmiddag bezoek ik Remie. Omdat ik ’s avonds Peet af wil halen op het vliegveld combineer ik dat handig met een gesprek waar ik vrolijk van word.
• Ge-woning. Ik houd van de oorsprong van woorden. Vandaag hoor ik dat het Nederlandse woord ‘woning’ afkomstig is van het Duitste Wohnung dat weer een afgeleide is van het woord Gewohn. Gewoon.
  Het is gewoon, daar waar ik slaap, daar waar ik eet, daar waar ik woon. Gewoon. Ik heb altijd moeite gehad met dat woord. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Een van de redenen dat ik zo veel mogelijk uit huis leefde. Veel mensen hebben er moeite mee als iemand ongewoon doet. Doodgewoon. Het is, regenachtig, winderig. Het is, maadag, 26 februari, 2024. Het is, 12:38. Ik spring zo in mijn autootje, op weg naar Swalmen, De stoel van mijn moeder repareren en een nieuwe telefoon installeren.
• Groeipijn. Als vader voor de jongens ken ik het begrip. Met name Gio is op een gegeven moment heel erg hard de hoogte in gegaan. Zojuist bekijk ik een grappige interpretatie van dat woord. Groeipijn ontstaat wanneer jij je in een bepaalde richting ontwikkelt in een omgeving die ervoor kiest om te blijft zitten. Dat is soms pijnlijk, voor de omgeving of jezelf. Het is, zaterdag, 13 januari, 14:52, koude vingers. Ik moet bewegen. Wow, mijn laaste quote dateert van 5 december.
• “And anchovis will turn to dust“. Vanochtend las ik dit grappige zinnetje in The Dharma Bums van Kerouac. Casual Silence, treedt weer op. Ze schrijven via sociale kanalen over het nummer ‘Shamelessly Dressed’; een bijzondere compositie van David. Het is mooi dat zijn muziek door een ander wordt gespeeld. Gehoord.
  Vandaag sprak ik met iemand over zijn keuzes in het leven. Ik vroeg hem of hij er moeite mee had dat hij niet gekozen heeft voor het artiestenvak. Hij benoemt dat het mooi is als je iets kunt achterlaten, voor eeuwig. Ik heb een binnenpretje en denk ‘dat is wel heel erg lang’. Ik begrijp wat hij zegt. Wil niet iedereen gezien – wil niet iedereen gehoord – worden?
  Als ik thuis kom lees ik het bericht van Casual Silence. Het valt weer mooi samen. Ook ansjovis zal verstoffen :) En zijn piano, klinkt nog steeds. In zijn muziek, op video en live, evenals ook hier, op zolder, waar Gio de toetsen raakt. In onderstaande video bespeelt Henry het zwart en wit. Het is, nog steeds, dinsdag 5 december. 19:42, aan de keukentafel. De koelkast zoemt. Morgen ga ik op reis. Ik leef.

• Aan-name. De laatste tijd overleg ik veel met Cees. Een van de woorden die hij graag gebruikt is ‘aanname’ in de zin: “Maar dat is een aanname” waarmee hij aangeeft open te staan voor een ander inzicht. In de verkoop zijn aannames uit den boze. Het is een van de eerste regels die wij leren. Niet aannemen en, als het niet anders kan, het als een aanname te benoemen.
  Aannames kunnen catastrofaal zijn (zeker als je het van je ouders aanneemt). Het is verstandiger om te controleren. Mijn favoriete vraagje ‘is dat zo?‘ doet wonderen, waarna de persoon naast me vaak gaat haperen en zinnetjes ratelt als ‘de wetenschap is definitief‘ – The Science is Settled – of woorden als consensus gebruikt; spuug :)
  Aannames maken het leven ook gemakkelijk. Ze ontslaan ons van denken en zelfreflectie. Dat laatste is een bevinding. Bevindingen? Je niet laten leiden of kenmerken maar zelf, onbevangen, uitproberen. Vanuit eigen ervaring en onderzoek een idee vormen, over een toestand in jezelf of om je heen. Be-vinden.
  Morgen duik ik met Giovanni Istanboel in; waar het westen overgaat in de oost. Veel waarschuwingen van Jan Alleman. Ik ga het .. bevinden. Het is, dinsdag 5 december, Sinterklaas in Nederland. Ouders die hun kinderen verwennen met cadeautjes onder het mom van een denkbeeldige goed heilig man uit Spanje. 09:45. De sneeuw gesmolten, bomen kaal, een dagje onder mijn systeemplafond. Min of meer, alleen. En morgen, adem ik Azie. Verwachting, iets anders dan aanname.
• Inlijven. Ik lees het woord in het boek “De Heks van Limbricht”. Een op feiten gebaseerde historische roman over een sterke vrouw. Veel inzichten en zo confronterend van deze tijd. De boeren van Limbricht betalen zich krom aan de kasteelheer en willen zich laten aansturen door een andere heer. Ik spreek veel met Peet over het boek. Zij was al op jonge leeftijd zeer bewust. Ik ben met alles traag. Hoewel, alles op zijn tijd, mijntijd. Het is, maandag, 28 augustus, onder het systeemplafond. Het is, 08:35.
• Een idee. Ik pas iets aan. Waar ik schreef dat ik van boeken houd, verander ik het woord in ‘ideeën’. Door te lezen krijg ik inzicht in de leefwereld en ideeën van een ander. Ik las gisteren een grappige anekdote. Stel dat ik één appel heb en jij hebt een appel. Vervolgens delen wij onze appel. Aan het eind hebben we allebei een appel. Stel nu dat ik een idee hebt en jij hebt een idee en we wisselen onze ideeën uit. Daarna hebben wij allebei twee ideeën. Het is, dinsdag, 22 augustus. Ik zit aan de keukentafel. Morgen weer een paar dagen tenten met Peet in Zuid-Limburg. Omdat mijn moeder vrijdag geopereerd moet worden blijven we in de buurt. Het is, 12:58. Woorden en ideeën, ik heb nog wat te leren. “What will your verse be?“

• Gezagsgetrouw. Het woord komt voorbij in een toelichting op een documentaire. Ik zie de kwalificatie ‘gezagsgetrouw’ niet als een veroordeling. Het is eerder een constatering, zonder waarde oordeel. Of het van waarde is, hangt af van de omstandigheden! Het is, 11:14, aanhoudend buiig, in Nederland. Goed voor het gras en de vele bloemen in onze tuin. Nee, ringen laat ik mij niet :)
• Essentieel of Nonsentieel? Het was gisteren precies 2 jaar geleden dat ik de brief van Hugo – Dansen met Jansen – De Jonge binnen kreeg. Deze misdadiger loopt tot op de dag van vandaag nog steeds vrij rond.
  Ik ben aan het stofzuigen. Moet nadenken over de reden waarom ik het wanbeleid blijf beschrijven. Essentieel is voor mij heel weinig, maar dit raakte mijn essentie en de essentie van de mensen om mij heen.
  Ik ben aan het stofzuigen en denk aan alle nonsense; nonsentieel ontstaat. Ik schrijf het op mijn hand. Het zijn de keuzes die ieder voor zich maakt. Wat is essentieel en wat is nonsentieel. Ik weet het wel. Het is, woensdagochtend, 19 juli, 08:22. Ik zwabber de vloer, ga naar de supermarkt voor gangmakers. Dadelijk komen Cees en Armand voor overleg over een essentieel thema: schone lucht.
• Kapiltalist of kannibalist? Een kleine ‘verspreking’ in de serie Clark. Het eindresultaat van Monopoly is dat een persoon al het geld bezit; de rest kan bedelen en dank je wel zeggen. Het is, niet meer dan logisch, en, 10:22 op 12 juli. Ik ben, onder mijn systeemplafond. Clark is echt weer eens iets anders. Clark Olofsson ligt aan de oorsprong van het Stockholm Syndroom. Iets waar veel mensen nu nog steeds aan leiden; ze verafgoden een regering die ons gijzelt en berooft.
• Surrogaat … koffie, vlees, liefde, moeder, seks. Ik lees over surrogaatkoffie. Gelukkig drink ik vandaag echte koffie, in Nijmegen, onder het systeemplafond, voor het eerst in de zon, na de verplaatsing. Het is, dinsdag 6 juni, 10:13, ik ga bellen. Ooit schreef ik: “Nie Lulluh mer Belluh” en een beller is sneller. Hoe ging het ook al weer? Meer bellen = meer afspraken = meer offertes = meer orders = meer omzet = meer winst = meer geld = een dikkere auto = meer seks. Dus, meer bellen, meer seks. Tja, ooit, schreef ik dit soort oppervlakkigheden. Het is, geweldig, zonnig, buiten en inmiddels … 10:16. Ik ga belluh.
• Anarchist. Deze week zag ik twee films waarbij mannen zich verzetten tegen het systeem. Verzet ik me tegen het systeem of blijf ik trouw aan mijn eigen systeem? De vraag: ‘Wat heeft het voor zin?’ wordt soms gesteld. Ook in de film ‘A Hidden Life‘. De film, waarbij een Duitse dienstweigeraar uiteindelijk ter dood wordt gebracht, sluit af met het treffend citaat van George Elliot als antwoord op mijn vraag:

“… for the growing good of the world is partly dependent on unhistoric acts; and that things are not so ill with you and me as they might have been, is half owing to the number who lived faithfully a hidden life, and rest in unvisited tombs.”

• Wim stuurt me een bericht en schrijft mijn achternaam fout. “Sorry, autocorrectie” volgt daarop. Wim maakt niet graag fouten. Fautocorrect. Het is, dinsdag 28 maart. Ik vertrek zo richting Roermond om met Willem Bakker te praten over schone lucht. We hebben elkaar 30 jaar niet gezien. Het is, 12:10.
• Gelijkstelling. Een vergelijking is geen gelijkstelling. Regelmatig krijg ik te horen dat ik (of iemand) een vergelijking niet mag maken. Vaak worden dan woorden als ‘extreem’ of ‘walgelijk’ – politici zonder repliek – in de mond genomen. Inhoudelijk blijft het stil. Sommigen reageren zelfs zo verontwaardigd :) dat ze opstaan en ‘de ruimte’ verlaten. Dat zijn de grootste grappenmakers. Ik denk dat je alles kunt vergelijken, zelfs appels met peren!
  Vanochtend hoor ik dat een vergelijking niet hetzelfde is als een gelijkstelling. Dat je in een vergelijking zoekt naar overeenkomsten; ze herkent, benoemt en wilt leren. Ik vraag me voortdurend af of mensen het echt niet zien. Is er sprake van priming* ten koste van rationaliteit? Zijn ze druk druk druk of gewoon te lui om essentiële zaken te onderzoeken? Of, zie ik het fout? Het zal wel weer een beetje van alles wat zijn. Het is, maandagmiddag, ik heb veel te doen. De zon, die knalt, mijn keuken in. Poes, opgerold voor het raam. Ik heb zin, in cappuccino. Het is, 12:25

* Tip: Thinking, fast and slow

• Duiden. Ik bekijk graag evaluaties van het nieuws via andere – dan reguliere – media. Ze duiden voor mij het nieuws. Bijzonder woord. Is het oud Nederlands? Het is, maandagmiddag, 27 maart, 12:02.
• Bloemkolen. Ik word wakker uit een droom waarbij ik door de straten van mijn jeugd naar huis toe rijd. Overal, links en rechts hebben mensen bloemkolen aan de buitenmuur en op dorpels of plateaus langs de weg. Ik vertel het mijn moeder, dat de mensen er klaar mee zijn en eindelijk, in grote aantallen, protesteren. Bloemkolen :) Het is, dinsdagochtend, het regent, mistroostig, buiten, ik ga nog even lezen. Het is, 07:59.
• Wekken. Ik ben vroeg wakker en sla mijn boek open. Een heerlijke roman waarin heel gedetailleerd het gevoelsleven en ervaringen worden gedeeld. Net als gisteren komt me een woord tegemoet: wekken. Op de een of andere manier gebruikt de schrijver veel woorden die in ongebruik zijn geraakt. Zo ook het wekken uit de jaren 70. Wekken als in wakker worden. In wekken, leidt tot, in wecken. Het in een weckpot verwerken en conserveren. Voor later. Het is, 10:07, zaterdagochtend, 4 maart, aan de keukentafel. Geruld ei met spek en een heerlijke cappuccino worden mij voorgeschoven. Thx Piet. Poes kijkt toe. Ik moet meer sporten, godverdomme. De flow, zoeken, vinden, vloeien, vloeden.
• Waarachtig. Ik lees het woord vanochtend als ik weer eens erg vroeg wakker ben en mijn boekje opensla. Je kunt het naar mijn gevoel dubbel uit leggen. Ik lees het in de zin; “Als Diogenes op klaarlichte dag naakt door Athene loopt met een grote lamp op zoek naar een waarachtig oprecht persoon.” Waar achtig: het moet waar lijken, maar hoeft het dus niet te zijn. Achten lijkt verwant aan geloven. Ik acht me zelf in staat om helder te denken maar weet dat ik dit niet onder alle omstandigheden waar kan maken. Diogenes was op zoek naar een oprecht persoon. Wat is waarachtig in onze tijd. We willen iets voor waar aannemen als het waarachtig is. Ik zelf wil mensen heel graag op hun woord geloven maar als gevolg van recente ervaringen kan ik dat niet meer althans niet zonder, al dan niet zichtbaar, te lachen als ik de oppervlakkigheid doorzie :) Het is, vrijdagochtend, Petra werkt thuis, ik voer wat producten op en beluister gesprekken. Ik baal van de koude, het mag van mij wel lente worden. Het is, vrijdagochtend, 3 maart.
• Controversieel, afgeleid van Contro Versus – ertegen in gedraaid. In de praktijk noemt men iets of iemand controversieel als het tegen het algemeen geaccepteerde in gaat. Het wordt vaak in een ademteug genoemd met complotdenker. Ik las deze week een mooi stuk tekst: Als we het nieuws van vandaag niet kunnen geloven, waarom vertrouwen we dan wel op onze geschiedenis? Ik troost me met de gedachte dat ook Copernicus een controversieel was. Gaaf woord. Het is, dinsdag, 21 februari, 09:18. Ik werk aan de keukentafel. Kaarsje aan.
• Ze schrijft dat ik een droomman ben. Ik moet lachen en schrijf haar terug dat dit in de verste verte niet klopt. “Droomvrouw dan?” verwijzend naar Petra. Heel even overweeg ik te bevestigen maar antwoord dan als volgt: “Een droom is wat het is; een droom.” Mooi om in gedachten te beleven en, tot op zekere hoogte, na te leven :) Het is, vrijdagochtend, 20 januari. Buiten is het koud, muisgrijze lucht, mooi. Het is: 10:41.
• Lijfeigenschap. Ik hoor dit bijzondere woord vallen tijdens een lezing waarin de laatste 1000 jaar Russische historie wordt samengevat. Formeel betekent het dat iemands lichaam wordt beschouwd als het eigendom van de heer van een bepaald gebied. Voor mij betekent lijfeigenschap het tegenovergestelde. Ik heb in mijn tijd slechts één bezit en dat is mijn lichaam.
• “Alleen omdat jij je beledigd voelt wil dat nog niet zeggen dat je gelijk hebt.” Interessant citaat. Ik schijn veel mensen te irriteren en beledigen met mijn schrijfseltjes. Soms krijg ik te horen dat het minder ‘agressief’ moet, maar ik houd me al in. Zou graag meer krachttermen gebruiken. Ik ben geen leider of politicus. Voor wie moet ik op mijn woorden letten als ik zie hoe ik, mijn gezin en de mensen om mij heen worden voorgelogen door politieke leiders en specialisten. Ik word voorgelogen en aangetast in mijn vrijheid en lichamelijk integriteit. Mijn grondrechten worden aangetast. Het recht om vrij te mogen bewegen en te zijn. Ga weg met je zalvende woorden. Laat mij met rust. Het is, donderdag, 19 januari, 10:00. Vanochtend heb ik heerlijk gezwommen en nu zit ik schrijvend aan de Rijn bij Gijs. Het water staat hoog, tot aan de kade.
• De hemel, direct onder mijn voeten. En niet, ergens, daar, boven of verderop. Dit inzicht lees ik ergens aan het eind van ‘Zwarte Schuur‘, een boek over traumaverwerking. Grappig inzicht .. direct onder mijn voeten. Feitelijk correct, want door elektrische lading maak ik natuurlijk nooit werkelijk contact met aarde en begint, of eindigt, de hemel direct onder mijn voeten.
• De Neef van Rameau, komt tot me. Een satirische dialoog van de Franse filosoof Denis Diderot. In het werk houdt zijn alter ego – Moi – een filosofisch gesprek met Jean-François Rameau – Lui – de cynische neef van de componist Jean-Philippe Rameau. Spannend. Het is, nog steeds, vrijdag, 6 januari, ietsje later, 11:23
• Dopamine. Guido Weijers noemt het herhaaldelijk in zijn show. Dopamine verslaving. Vluchten: lezen, luisteren en bekijken van anderen. Het doet me geen goed. Ik ga er niet goed mee om en word nerveus van wat ik zie. Wat moet ik ervan vinden? Moet ik er iets van vinden of, zoals ik Peet toen schreef: go with the flow? Overgeven. Het laten gebeuren. Ja, ik laat me leiden tot dat ik zelf ga leiden. Een ander laten bepalen wat ik in mijn lichaam stop. Een ander laten bepalen waar, wanneer en hoe ik mag staan? Echt niet. Het is – een week na India – nog steeds, onbestendig, in mij; een rommelige buik. Niet gesport, slechts een keer gepingeld. Futloos. Wil ik mij overgeven, zoals Peet in India, moest? Flavio Pasquino stoeit met dezelfde gevoelens.
• Waarheid is vloeibaar als water. Het is een citaat van Flavio Pasquino in een gesprek met Jorn Luka. Ik stoei met dit begrip. Als iemand het woord in de mond neemt schrik ik op. Waarheid, feiten, logica, intuïtie en dat alles binnen ‘de onvermijdelijke context’. Mijn waarheid, zijn waarheid. ‘Ik wil dat het waar is.’ Is Meerderheid Waarheid? The Science is Settled? Kul .. het is, vrijdag, 6 januari, 09:50, voor het raam, onder het systeemplafond. Vanavond .. livemuziek :) met Oscar.
• “The body provides something for the spirit to look after and use.” Ge-wel-dig citaat. Ik moet denken aan een opmerking van Astrid in de zin van: “Je lichaam kan je meer vertellen dan we zelf denken.” Het is, 08:05. Ik ga hobbelend naar mijn bruggetje. Rekken, strekken en weer terug.
• Goed & verantwoord burgerschap, bescherming van vrijheden en menselijke waardigheid. Verantwoorden!
• Systeemkwaad. Over beangstigend normale mensen die alles doen voor hun carrière. Arendt noemt het systeemkwaad. Ik lees De Andere Krant, waarin defecten van de regering, de rechtelijke macht en de MSM worden verwoord. Horror. Het is, 5 december, de kleinste kinderen wordt vandaag de grootste leugen voorgespiegeld en de meesten doen mee. Ik deed mee. Achteraf heb ik daar spijt van! Die onzin was niet nodig. Gelukkig was Luca er al heel erg snel klaar mee en konden we hem op 4-jarige leeftijd uitleg geven. Het is, 10:09, koud buiten. Ik heb zin in Obertauern, vier dagen met Oscar en 13 energieke vrienden op pad. Total Take Over, Der Countdown Lauft :)

• Volgorde – Volg Orde. Soms een groot verschil: Free WiFi of WiFi free :) Het is, donker buiten, 30 november, 06:59, ik ga buuten hobbelen en beetje stretchen. Remie komt vandaag lunchen, ik refel een groot omelet voor hem.
• Government – Govern-Ment, Controleer de Geest. Wat een triest woord eigenlijk. Ik ben net gestart met de documentaire ‘State of Control’, een afgeleide van het begrip state of mind. Mooi gevonden. Het is, 1 minuut later, dan het vorige opsommingsteken :)
• Ik kijk een Noorse serie. Die taal die zo herkenbaar is voor iedereen die Nederlands, Duits en Engels spreekt. Vrijwel elke woord valt ter herleiden. Zo ook het woord ‘god‘ wat in het Noors niets anders betekent dan goed. Jammer dat er vanwege god zo veel onbegrip, haat en wreedheid is. Het zou verboden moeten worden: god. Het is, woensdag 23 november. Het is, 11:26, ik werk onder mijn systeemplafond, heerlijk rustig na een heerlijk weekend wintersport in ons Kaprun.
• God da go
• Geloven, geleven, beleven … beloven :)
  Beloven, belofte, lof. Het houdt nooit op. Lof en verwachtingen gaan samen. Soms is lof het gevolg van verwachtingen. Soms tegenovergesteld, als verwachtingen niet uitkomen. Wat is het resultaat. Het gaat met iedereen goed – Everybody’s Fine – Stanno Tutti Bene. Een van mijn favoriete citaten: “Ik zou willen, dat ik minder verwacht had.”

• Geloven, geleven, beleven. Vorige week had ik een lang gesprek met een gelovige. Aan de kassa in de supermarkt maakte ik een grapje en even later buiten, namen we wat tijd voor elkaar. Het maakte haar allemaal niet zo veel uit want ze wist waar ze naar toe ging. Zodra geloof zich aandient, word ik een beetje scherper, een stapje achteruit en adem in; ik vind ze een beetje koddig. Ze had een gave theorie over de ouderdom van de aarde … met de kennis van nu :)
  Even later bedenk ik het woord ‘geleven’. Van geleven door naar beleven. Het is, maandag, 07 november, ik ben thuis na een erg vol weekend met mensen om ons heen. Fusion cooking op zaterdag en gisteren Luca’s verjaardag, vooruit gevierd; 20 jaar wordt hij woensdag. Tijd gaat voorbij, zijntijd, mijntijd. Het is, grijs en donker buiten, 16:19
• Spelbreker. De meeste mensen houden niet van vrijdenkers. Vrijdenkers zijn mensen die spelregels bediscussiëren of in twijfel trekken; lastige types volgens velen. Maar wie heeft die regels gemaakt en zijn het goede regels? Ik heb er nooit moeite mee gehad om ‘spelbreker’ te zijn. Twee lettertjes extra en het wordt helemaal duidelijk: ‘spell breaker‘. Ontgoocheling, ontchoochelaar, Het is, vrijdag, 28 oktober, onder het systeemplafond. Ik heb zin in het weekend. Wellicht een lange wandeling met Peet en sport. Kaprun is geboekt. Over 2 weken met z’n allen de gletsjer op. Zin in. Het is, 10:48
• Myxomatose: Ik bel met een vriend. Hij geeft mij zijn kijk op dat wat er gebeurt. Hij haalt een voorbeeld aan en vertelt over zijn zoontje die vraagt of de aarde het overleeft. Hij geeft hem het voorbeeld van de konijnenziekte. Als er te veel konijnen zijn dan lost de natuur dat op. Bij konijnen is dat myxomatose. Hij denkt dat we met te veel mensen op aarde leven en noemt een aantal getallen. Corona had het kunnen doen voor de mensheid en 50% laten sterven maar “we zijn te slim” aldus mijn vriend. Ik laat hem praten.
  Even verder op in het gesprek vertel ik hem dat dit virus geen extreem dodelijke ziekte was op basis van de IFR (vergelijkbaar met de griep) en het gezondheidsprofiel van de mensen die eraan overlijden (gemiddeld 82 jaartjes oud en 3 comorbiditeiten). Ik vertel hem dat we wellicht slim zijn en tegelijkertijd ook oliedom. Dat de natuur het inderdaad oplost. Wij mensen zijn ook natuur en zoals altijd zoeken we een oplossing als we vastlopen. Soms werkt een oplossing averechts; wellicht is dat de oplossing waarop mijn vriend doelt. Ik moet denken aan een film van Will Smith – I Am Legend. De aarde zal het in ieder geval worst wezen, die overleeft Homo Sapiens zonder twijfel.
  Ik zelf denk niet dat we met te veel zijn en bovendien kunnen we ons aanpassen. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat. Het gesprek met zijn zoontje lijkt een beetje op mijn reisje met Luca. Vragen over relaties, de ziel, het doel. Ik rond af met de legendarische woorden van mijn vriend: “Waar komen we vandaan? Waar gaan we naartoe? Dat zijn me nog eens vragen maar nu we er toch zijn kunnen we er maar beter het beste van maken!” Bam, jonguh. Het is, donderdag 27 oktober. Bladeren vallen, warm buiten, zon. Ik zit onder mijn systeemplafond. Het is 11:18, koude handen.
• Veranderen: Ik schrijf het gisteren op mijn hand. Ver-anderen, anderen, de ander. Waarom veranderen? Omdat anderen dat van jou verwachten of omdat jij er zelf aan toe bent? Het is, woensdag, 28 september, onder mijn systeemplafond. Ik ga me vandaag verdiepen in schone lucht en videoproductie; een nieuwe richting, nieuwe kennis, nieuwe inzichten :) Het is, 10:15
• Narratief: het verhaal. In de praktijk wordt dit woord vervoegd in de zin ‘Het gewenste narratief‘; het verhaal dat door een overheid wordt opgehangen om de onderdanen mee te krijgen. Dat het woord ‘nar’ er in zit verwerkt is eigenlijk heel grappig.
  Het is, woensdag, 2 augustus, ik ben in Nijmegen en luister een Op z’n Bek van Zwagerman en van Velthuyzen met kamerlid Alkaya waarin ze spreken over de toenemende inmenging van die semi-institutionele commerciële banken als vervolg op het CO2-budget dat gisteren door een of andere Rabobobo is voorgedragen. Ik denk dat ik deze week maar eens begin aan de leuke boekjes van Hannah Arendt. Het is, 13:32.

• Onteigening. Ik reageer op een bericht over de aanstaande 4-daagse in Nijmegen. De weergoden voorspellen tropische temperaturen en de organisatie is bang voor een herhaling van het drama in 2006 waarbij 2 mensen overleden.
  De schrijver oppert dat mensen met een bepaalde buikomvang zouden kunnen worden geweigerd. Ik stel in een reactie voor dat ze de BMHLL index invoeren. BMHLL staat voor Body Mass Heart Lung & Liver Index; jaarlijks op te nemen door een huisarts. In de toekomst gaat dit natuurlijk volledig geautomatiseerd, via een onderhuidse chip met 5G. Bill G. uit de US ee, gaat ze leveren. Als we dan ook wekelijks een obligate coopertest afdraaien op een door de staat gesubsidieerde tredmolen dan hebben we een sluitend cijfer. De BMHLLI is nagenoeg 100% meetbaar en vrij van subjectieve interpretatie. We stemmen vervolgens geheel logisch alle belastingen, premies en verzekeringen af op de hoogte van de persoonlijke BMHLLI. Logisch, toch? De vervuiler / belaster betaalt? Ik betaal bij de groenteboer toch ook alleen het aantal appels in mijn mandje?
  Ik vind het een interessant gedachte-experiment in een wereld waar we ons massaal laten leiden door witte jassen en maatpakken, die ons vertellen wat goed voor ons is. Natuurlijk past dit in het technocratisch beleid van totalitaire regimes. Zelf zou ik het liever helemaal loslaten, en dan verwacht ik ook dat deze totalitaire regimes mij geheel met rust laten en niet, zoals ik de afgelopen jaren heb ervaren, dreigen met censuur, lichamelijke invasies en onteigening.
  Interessant woord: ont-eigening. Iemand van zijn eigenheid benemen. Ik ben Onderlangs. Luister naar Glenn Gould. Heerlijke muziek om op te schrijven. Het is vrijdagochtend, heerlijk weer en ik moet administreren en nog een tekst schrijven. Het is, 15 juli, 09:56. Eigen.
• Qalytijd. Spelen met kwaliteit. QALY staat voor: Quality-Adjusted Life-Year. Als we minder eten, hebben we minder gezondheidszorg nodig en dus een hogere leefkwaliteit. Minder eten heeft heel veel voordelen voor het individu. Het is vrijdagochtend, ik ben in de keuken, poes op tafel :) Zo meteen ga ik naar de diploma-uitreiking van Akarsh. Poes jaagt op vlieg. Het is, 11:23
• Spoorloos. Geweldig woord. Ik lees het via Willem Engel als zijn reactie op een politie die de weg kwijt is en met getrokken pistool door de straten rent en schiet! Het is woensdagochtend, ik ben, Onderlangs. Net geschreven. Nu zin in koffie en even babbelen met Oscar. Het is, precies, 12 uur.
• Filosofie, liefde voor wijsheid of wijsheid van liefde? Interessante omzetting door Emmanuel Levinas. Vanochtend maak ik een korte wandeling. Ik zie drie bloemen, fotografeer en stuur ze door naar Petra, Isabel en mijn moeder. Als ik thuis kom lees ik een tekst terug: de kleine goedheid. Ik moet lachen over de samenloop. Vanmiddag lees ik de tekst opnieuw en verdiep me in Levinas als ik zijn opmerking over ‘wijsheid van liefde’ lees. Waarom heb ik altijd zo veel moeite om liefde te geven? Grom. Het is, inmiddels, 16:01. Ik ga pakketjes wegbrengen en boodschappen doen voor het avondeten. Het is, maandag 4 juli. Boeren protesteren omdat ze worden voorgelogen en misleidt. Het is niet makkelijk, voor hen, het is niet makkelijk voor ons. Ik hoop dat Peet niet te veel file krijgt, na haar eerste werkdag, bij Intergamma.
• Ontmoeten. Vanochtend fiets ik naar de Rijn. Ik denk aan mijn ontmoeting met Willem (vader van Vera) en dat ik schreef dat we elkaar weer zullen ontmoeten. Ik vraag me af hoe ik ons contact vorm kan geven. Ik heb nog geen idee, niets moet en er is tijd. Wat een vreemd woord: ont-moeten. Niet moeten. Vreemd. Het is woensdag, 29 juni, 10:09. Bijna 1 juli.
• Innerlijke dialoog of, wellicht, pluraloog? Ik kom Hannah Arendt steeds tegen via allerlei interviews die ik bekijk. Zij werd van de ene op de andere dag beroemd met het boek: The Origins of Totalitarianism. Gisteren besluit ik het boek ‘Het Leven van de Geest’ te kopen waarin Arendt schrijft over denken, willen en oordelen. Ik slaap niet goed en lees ‘Het bestand’ van Grunberg uit. Op mijn e-reader staat nog een boek van Arendt: Sokrates. Apologie der Pluralität. Onze wereld lijkt duaal, bipolair, zwart-wit. Werp een euro op. Wat wordt het? Kop of munt? Maar eigenlijk is alles een open vraag, geen schijf met twee zijden maar een bol met ontelbaar veel invalshoeken. Pluraliteit. Ik ben benieuwd wat Arendt me leert. Het is, dinsdag 28 juni, ik ben in Nijmegen onder het systeemplafond. Wil nu een tekst schrijven voor Hijink. De zon schijnt, heb zin in koffie. Het is, 10:03
• Divina Commedia schiet door mijn hoofd als ik denk aan het voortdurende theater in de politiek. Op dit moment kan ik erom lachen omdat ik het luxe heb en mogelijkheden om mij aan te passen. Minder grappig is het voor mensen die het minder goed hebben hoewel ik denk dat dit ook voor een deel aan hun zelf te wijten is. Werk genoeg in Nederland. Ik zoek naar meer informatie over het verhaal van Dante en zie dat het een reisverslag is, op zoek naar verlossing. Een zwarte gedachte schiet door mijn hoofd, de mens ruimt zich zelf wel op, de verlossing. De aarde wordt verlost van een last, vroeg of laat. Ik schrijf het woord op mijn hand: verlossing. Het is, vrijdagochtend, 17 juni, 12 uur 20. Ik werk in Nijmegen, onder het systeemplafond. Zojuist, 3 e-mailings verstuurd en enkele klanten geholpen. Nu wil ik nog een SEO tekst schrijven voor Oscar en dan is het ‘feierabend‘ zoals de Duitsers het zo mooi kunnen zeggen. Feier. Feyer in da House, we gaan onze buitenhaard aansteken vanavond en een lekker vino erbij. Vuuravond?
• Mooi citaat uit een brief aan Jensen: “Zoals in elke oorlog herkennen diegenen die de oproep beantwoord hebben elkaar, niet aan hun gezichten maar aan het uniform.” Het is maandagochtend, dit weekend druk met huiswerk – Gio’s kamer verplaatst – en vandaag weer eens een beetje freestylen. Jensen komt voorbij in tempootje 1,5 en met hem dit mooie citaat. Het is, mooi buiten, Liv heerlijk met haar buikje in het zand ergens in de tuin. Het is, 11:41. Nog enkele weken en dan is het failliet achter de rug, als alles soepel verloopt, na de pijn.
• “Ik hoor bij Remo.” Ik hoor :) het Petra twee keer zeggen als ik haar eergister voorstel aan collega’s in het concertgebouw. Je zegt het zo gemakkelijk. Even later kom ik in contact met een vrouw. Ze kijkt me aan en vraagt of wel elkaar kennen. Ik maak mijn voor de hand liggende opmerkingen en ze moet lachen als ze snel ‘haar man’ vermeld. Moeten we ergens bij horen? Zijn de mensen om ons heen van ons? Je zegt het zo gemakkelijk: ‘Mijn zoon, mijn vriendin’. Daarom was het onderstaande zinnetje zo treffend.

Want we denken dat we kinderen maken.
We denken dat wij ze vormen en creëren wie ze worden.
Want we doen alles voor hen, we houden van heb, we begeleiden hen.
Maar nee, we maken ze niet.
Kinderen komen niet ‘van’ iemand, maar ‘door’ iemand.

De moeder van, in de Netflix serie ‘Anna Delvey’; voorlaatste aflevering.

• “Om van een dagboek een roman te maken hoef je alleen maar het ik te vervangen door hij.” Ik lees Gerbrand Bakker, hij houdt een dagboek bij en geeft inzicht in zijn geestelijke gesteldheid. Hij is depressief. Het is gewoon niet mijn thema. Het is donderdag 2 juni. Het is mooi buiten. Ik sluit zo het scherm, zet een lekker kopje koffie, pak een boek en ga even in de tuin zitten. Live mag mee naar buiten, ze heeft er zin in :)
• Resoneren. Een mooi woord. Ik lees het in ‘De Gloed van Sint-Petersburg’ ergens aan het einde als hij schrijft over Nina Berberova: “Opeens resoneren de lettergrepen van haar naam in de voorkamer van mijn geheugen.” Heerlijke zin. Re-soneren, opnieuw klinken, herklinken. Zoals gisteren de aanslagen op de 6de snaar op mijn gitaar, resoneren in mijn buik. Het is, woensdag, 4 mei, ‘Dodenherdenking’, ik wordt me bewust van de paralellen tussen de revolutie in de jaren 20 van de vorige eeuw in Rusland en de voorbode van dat wat borrelt in Europa. Het kwaad voor het kwaad verruilen. Het is, 15:55, ik ga schilderen. In het moment, de kwast, vol verf, in mijn hand, op het kozijn. Beloning .. helder wit.
• Sympathie. Een titel schiet mij te binnen: ‘Unfinished sympathy‘. Het is zo’n vreemd, weinig zeggend woord, in eerste instantie. Sympathiek. Iemand sympathiek vinden. Gebruik jij het nog? ‘Gemeenschappelijk gevoel’ vertelt een zoekopdracht mij. Het is, maandag, 11 april, vandaag 53, alleen onder mijn systeemplafond. Lang gesprek met Jeroen. Nu een beetje SEO werk. Het is mooi buiten en wordt nog mooier de komende dagen. Gisteren een geweldige foto gemaakt als ik met mijn moeder en Toos terug naar Arnhem rijd. Een waanzinnig mooie wolkenhemel, het bruin van de struiken en bomen en de berm die langzaam zijn gele bloemetjes laat zien, richting, Pasen.

• “Nergens is de vertekening groter dan in de terugblik; het hangt ervan af waar en wanneer je het hoofd omdraait.” Mooie zin van Jan Brokken in zijn boek Blinde Passagiers. Het is woensdagochtend, ik slaap slecht, baal van het gedoe met de bewindvoering. Iemand die het Petra en mij moeilijk maakt. Iemand die echt geen idee heeft wat wij de afgelopen 8 jaar hebben moeten doormaken en laten gaan. Een onmens. Het is, 09:19. Petra is net terug van een mammografie; geen nieuws, goed nieuws. Ik had me voorgenomen om mee te gaan maar ben blijven liggen. Slap. Excuses, ik had mee willen gaan maar zat in het boek. Foute keuze want ik wil juist meer beschikbaar – verfügbar – zijn. Sporten lul. Fck de bonus. Dadelijk een paar klanten voor TBS, een beetje publiceren en wellicht wandelen met Peet. Het is ‘weer’ buiten, guur, grijs. Winterjas aan. Het is, 09:26. Ik baal, wellicht nog het meest van mezelf. Sporten.
• Citaat van Katja de Man: “De strijd tussen The Great Reset en The Great Awakening“. Ik baal van de Engelse taal.
• ‘Nabij‘ is niet bij maar bijna bij. Na-bij. Voor-bij. Grappig woord. Aanbellen voor een kop koffie als je nabij bent, zoals gisteren bij Robert na een uurtje crossen met Oscar. Het is, maandagochtend, 10:33. Brieven de deur uit, via mijn advocaat naar de bewindvoerder. Ze schaadt mijn belangen als rechthebbende. Ik ben er gefrustreerd over, die vrouw die slecht van ons denkt of gewoon te dom, te lui, is en gepreoccupeerd met haar nageltjes en zijden blousjes.
• Nodig. Nood.
• Zintuigen. Ik rijd terug na 2 dagen samen met Giovanni. Veel gesproken, opnieuw, diep de nacht in. Ik voel me brak. De last van de bewindvoering drukt. Wat wil ik? Creëeren en ervaren. Mijn zintuigen gebruiken, alles. Wat is de zin? Simpel, zin-tuigen gebruiken. Ik zie de heide, een struik bloeit, gele bloesem vol in het bruin. Muziek, warmte, gedachten, zelfs voeling, de diepe langzame bas in mijn buik. Zintuigen, prikkelend, als bicarbonato e limone. Het is, 12:51, regen op mijn raam, nog een uurtje rijden. Vanochtend de zin: ‘Wat, schrijf ik niet?’ Een zin :) zin geving.
• Waanzin; waan-zin: is dat de volgende stap na suggestie? Als alles suggestie is, dus dat wat we zelf willen zien, dan is waan-zin toch de overtreffende trap. Wanen. Het is maandagochtend, ik rijd richting systeemplafond, de velden zijn mistig, de zon schijnt. Het Nederlands landschap is mooi, je moet het zien, ik zie het pas sind kort. Ja, het is volledig ingericht maar goed ingericht; de oneindige afwisseling van land en water. Mistflarden over het land. Geen overweldigende bergen of woeste kusten, de schoonheid zit hem in de subtiliteit. Jammer dat het hier, zo druk is. Het is, 08:52. Ik moet ‘iets’ doen maar heb geen zin! Ik heb al maanden, zo niet jaren, moeite met zingeving.
• “Ze vond dat ik já of néé moest zeggen want je kunt geen twee ruggen uit één varken snijden.”
• Suggestie. “Alles is suggestie”, stelling van Brokken. Wat als twee personen het zelfde suggereren? Wat als de suggestie gezien wordt en overslaat? Is het dan objectief? Objectie. Materieel. Suggereren = de indruk wekken. Indrukwekkend.
• Nabijheid, bijna-heid :) Bijna is toch helemaal niet? Ik lees van Jan Brokken. Oer hollandse woorden. “Het is makkelijker iemand te veroordelen dan te doorgronden” en “Alles is suggestie” of “Onbewust moet ze geweten hebben dat ze nooit méér bewonderd zou worden dan tijdens die minuten.” ‘De Provincie’ over de liefde van twee mannen voor een vrouw. Mooi. Het is, zondag, op de luie bank, in de zon. Geluiden, muziek. Ontspannend. Lezen. Poes op expeditie, aan het lijntje. Het is 12:31
• Eigengereid. Wat een vreemd woord eigenlijk. Ik gebruik het in een reactie op een bericht waarbij ik stel dat ieder mens toch wel een beetje eigengereidheid in zich zou moeten hebben. De eerste uitleg is: ‘Niet luisteren naar goede raad’ maar veel mooier wordt het als we de etymologie erop naslaan: ‘eigen’ en het verl.deelwoord van het werkwoord ‘reiden’, een gewestelijke variant van ‘reden’ wat synoniem is voor ‘klaarmaken’; zelf klaargemaakt :) heerlijk. Het is, vrijdagochtend, 10;29. Het is, mooi buiten. Ik hik al weken tegen een vraag van de belastingdienst om toelichting op 2019. Ik wil alles achter me laten. Heb zo’n fckng hekel om verantwoording te moeten afleggen en toe te lichten. Ben zo klaar met deze eeuwige uitverkoop. Het is. Ik moet sporten, bewegen. Vanavond stappen met Peet en vrienden, natuurlijk, Dollar$. Een beetje vreemd kijk ik aan tegen de rockers van vandaag. Er is iets kapot.
• Con-text. Ik zie een combinatie van kleuren. Welke is donkerder? De kleuren in de omgeving beinvloeden mijn perceptie. De context van een afbeelding, een citaat, bepaalt hoe het er over komt. Maar context is ook con-text; misleidende-tekst. Het is zondag. Gisteren een geweldig volle dag gehad. Vandaag echt lang uitgeslapen en nu een wandeling. Het is grijzig buiten. Het waait. Tijd om te lopen. Het is, 12:22, zondagochtend, 20 maart. Een zware week in het vooruit. Weerwoord!
• Elasticiteit van Tijd. Het is, donderdag 17 maart, koud buiten, ik werk thuis. Luca is ook thuis. Gisteren slecht nieuws van Petra’s bewindvoerder. Veel overwaarde in woning die Petra moet inlossen. Ik wil niet nog een keer geld lenen. Buikpijn. Al meer dan 10 jaar ellende door Woods. 3 jaar sinds Peet de stekker uit Woods trok, als was het gisteren. De onnoemelijke hoeveelheid verlies die we hebben moeten nemen. Ik lees van Rilke: “Aber es is Schönheit hier, weil überall viel Schönheit ist.” Het is, 09:54. Ik ga wat teksten schrijven voor Hijink. Benieuwd waar die trut mee komt.
• Mooi inzicht: “This man, in whom the tender and the troubled always coexisted, had recognized in his beloved the wounded part of himself. He had extended to Lois the comforting care he was ultimately unable to grant himself.” The Marginalian. Het is dinsdagochtend. Gisteren echt begonnen aan ‘Letters to a Young Poet’ van Rilke. Hij schrijft over het naar binnen gaan. Bij jezelf te rade gaan en niet vragen om raad en goedkeuring of bewondering bij een ander. Ik post een screenshot. Het doet me goed. Ik herken mijn eigen inzichten die ik op mijn eigen manier in mijn tijd heb opgedaan. Het is fijn om van anderen te lezen en zelf te schrijven. Ik ben niet alleen. Het is, dinsdag, 15 maart, 08:31, grijs buiten. Aber hinter die Wolken scheint die Sonne.
• Via via stuit ik vanochtend op een video: Chemie of Compatibiliteit? Of, of, én! Frequentie, Amplitude en Moment. Is compatibiliteit het zelfde als harmonie of symfonie. Pastorale symfonie. In harmonie hoeft niet elk instrument tegelijkertijd te spelen. Soms samen, soms aanvullend, soms afwachten om dan weer samen te spelen. Is ‘goed samengaan’ – samenklinken, samen klinken – inferieur aan chemie? Is samen klinken belangrijker dan chemie? Daar is toch geen antwoord op! Soms wel, soms niet. Ik wil af van mijn binaire denken: 0110100101101011001000000111101001100001011011000010000001111010011010010110010101101110
• “Energie volgt de aandacht.” Terug naar Arnhem. Onderweg, met Oscar, vol in gedachten, allebei. Als ik het stuur overdraag schrijf ik enkele berichten en bereikt me “Energie folgt der Aufmerksamkeit“. Vanochtend bedenk ik dat deze korte compacte zin mij bevalt. Eerder vandaag viel de zin “Verbreitet gute Laune“. Ik had niet veel ‘gute Laune’, de afgelopen 12 maanden maar ‘belassen wir es dabei‘. Niet meer terug onder mijn steen. Ook niet op de steen en de andere kant opkijken maar heel veel minder aandacht aan de ontwikkelingen in onze samenleving die mij niet bevallen. Aandacht verleggen, aandacht geven, me omgeven met wat goed voelt. Ik wil. Het is, 08:53, rustig in Nijmegen. Pingelen op de gitaar van Oscar. Dit en dat afhandelen. Een heerlijk weekend, totaal anders, een nieuwe laag over laag, in Saalbach. Aandacht.
• Bezit. “Du bist schon vergeben?” – een maand of 8 geleden – als je samen danst en dat genoeg is. Als je de behoefte bij de ander ziet en begrijpt maar niet verder wil dan, enkel en alleen, samen dansen, niet eens echt, met elkaar maar als work around, in gedachten. Ze komt er op terug als ik haar weer zie dit weekend en we elkaar kussen. Ik wil een man voor mij alleen! Altijd zo bezittelijk. Zo lelijk, ‘mij’. Ik ben exclusief, jij bent exclusief, moeten we daarom dus ook de exclusieve aandacht hebben van een ander? Waarom? Mijn, mijn, mijn. Waar komt die enorme kracht tot verbinden vandaan? Ik spreek erover, tijdens de apres ski. Hebben we allemaal te weinig gehad, als kind? Als je het ziet, dan kun je er toch omheen en beseffen, dat je goed bent, exclusief voor, mij, mijzelf en ik. En buiten dat, verspreid een goed humeur :)
• Waarom? Ik begrijp er niets meer van. Waarom? Waarom prikken, waarom rotzooi maken, waarom oorlog? Waarom? Wat is dit? Ik snap er niets meer van. Ham-an-eggs. Helemaalniks.
• Ik word gek van de Staat. Gisteren is C19 op de A-lijst van gevaarlijke virussen gezet door de siniele bejaarden in de 1e kamer; een virus met een IFR van minder dan 0,2 waaraan alleen hoogbejaarden met een BMI van 30 overlijden. Deze ’tijdelijke’ spoedwet is opnieuw verlengd, voor de 5e keer! Een overheid, die onder het mom van een schijnbaar gezondheidsrisico, alle macht naar zich toe trekt. Een overheid die in staat is mensen een rode neus te laten dragen als dat volgens haar ‘onafhankelijke’ adviseurs de gezondheid bevordert. Te lachwekkend voor woorden. Ik kan er niet meer tegen. Niet tegen de staat en niet tegen het aangezicht of de nabijheid van deze volgzame bevolking.
  Ik moet me afleiden, in eigen belang. Het is 23 februari ’22. Morgen zou mijn vader verjaren. Buiten is het eindelijk mooi, de zon schijnt, de lucht is blauw. Ik ga 3 uurtjes schrijven, voor een ander en daarna met Peet de Veluwe over. Het is.
• Gisteren keek ik de nieuwste Matrix waarin opnieuw enkele prikkelende elementen zitten. Als ik aan het eind van de middag naar huis rijd, schakelt de blauwe tand via telefoon met de mediaplayer en schalt ‘Feed Your Head’ door mijn geluidsprekers in een versie die ik nog nooit eerder had gehoord. Ik moet lachen. Zojuist werd ik geconfronteerd met eenzijdigheid. Ik negeer het als Kalkbrenner door mijn hoofd knalt. Ik zoek de video erbij. Dansen. Kunnen we stoppen met woorden en dansen? Samen dansen.
• Definities en grenzen. Niets staat vast. Als de geschiedenis mij iets leert dan wel dat. Definities en grenzen worden aangepast en opgerekt. Waarheid bestaat niet. Eenheid is een construct en altijd een moment in tijd. We worden gebombardeerd met gevaar en angst. Dat verschrikkelijke virus, de grote storm en het gevaar uit het Oosten.
  Als een regio zich wil afscheiden van een land dan geeft dat wrijving maar wie bepaalt er of dat mag? Rutte? In zijn beoogde rol als leider van de NATO nadat hij Nederland middels wanbeleid diep in de schulden heeft gestoken. Een man die miljoenen Nederlanders nodeloos heeft blootgesteld aan overbodige medische behandelingen en extreem veel emotioneel leed door beperkende maatregelen. Een man zonder kinderen zou niet mogen leiden. Een man met een gegraveerde glimlach is gevaarlijk. Alto Adige, Kosovo, Baskenland. Het verhaal rondom de regio ‘Alto Adige’ in Noord-Italië (het voormalige Zuid-Tirol) wordt mooi beschreven in de roman ‘Eva Slaapt’ als het verloop van een treinreis.
  Ik voel medelijden. We gedragen ons als kinderen. Een emotioneel nummer van Susan Vega: ‘The Queen and the Soldier.‘
• Noise vs. stilte. Ruis. Witte ruis. Noise. Wat is ruis?
• You’ve got to see it, to believe. You’ve got to feel it, to know. Once you know, you can’not unknow.
• Na-genieten. Een oude schoenendoos open trekken, de foto’s bekijken of brieven lezen van toen. Herkennen. Beseffen dat de aard niet is veranderd. Een glimlach. Wat is het toch mooi om terug te kijken en nieuwe ervaringen te beleven, om later, terug te kunnen kijken. `Het is, maandagochtend, 21 februari ’21, 09:42, onder het systeemplafond, rust.
• Gevolgen. Ge zult volgen. Opvolgen. Een ander volgen. Gevolg dragen van de keuzes die je maakt. Het verhaal van de twee wolven.
• Stil. Ik wil stilte, in mezelf, vinden. Niet meer zenden, niet meer ontvangen.
• Een knoop, verbindt, soms twee losse delen, meestal twee zijden van een geheel, zodat het warm of veilig is, achter de knoop. Een knoop, een knop, om in contact te komen. Meer info via .. Het is dinsdagochtend, grijs en koud buiten. Vanavond BBQ bij Oscar. Het is: 09:54. Ik ga aan het werk voor Krelo.
• “To love is not about merging. It is a noble calling for the individual to ripen, to differentiate, to become a world in oneself in response to another. It is a great, immodest call that singles out a person and summons them beyond all boundaries. Only in this sense may we use the love that has been given us. This is humanity’s task, for which we are still barely ready.” Rilke’s visie op liefde in tegenstelling tot eenwording. En als je eenwording lijkt te hebben ervaren, Herr Rilke? Schrijf je dit dan nog een tweede keer? Ben ik geconditioneerd? Column Popova. Letters to a Young Poet.
• Nummer in mijn playlist: ‘The Joker and the Princess‘ vs. ‘The Joker and the Thief‘ vs ‘All Along the Watchtower‘. Gaaf om mezelf de vrije loop te geven. Van links naar rechts, van voor naar achter. Wat kom je tegen? Het is, 14 februari, ik heb koude handen, 12:55
• Beschikbaar. Twee dagen gewandeld met Peet, als we zondag middag in de trein terug reizen belt Luca. Of ik met hem nog wil motorcrossen later die dag. Ik ben moe maar besluit gehoor te geven. Als ik thuis kom vertel ik hem meteen dat hij zich klaar moet maken. Ik wil met hem de 180 graden start oefenen. De motor start na 100 kicks, grom! Fckng tractor. Even later vervolgen wij samen onze weg richting modder. Ik laat hem zien hoe de start werk en stoer als hij is probeert hij het meteen. We lachen allebei. Blij dat ik beschikbaar ben. Waardevol :)
• Waardevol. Als ik zondag wandel met Peet, de Maas over, ben ik neerslachtig. Ik ergerde me vanochtend aan mijn banksaldo. Mijn ‘uitstekende ideeën’ waar ik nooit wezenlijk en aanhoudend aandacht aan heb gegeven. Nooit rendement op een idee. Ik baal. Toch geniet ik van de wandeling. De dag ervoor was ik veel vrolijker in mijn gesprekken met Peet. Vandaag door de klei, over de Maas, veelal in gedachten. Ik vertel haar dat we elke dag waardevol moeten laten zijn. Elke dag is vol waarde. Het is, 09:55, maandagochtend, 14 februari ’22. Waarde-vol, Waarden-vol? Ik luister een lezing over het Rusland van nu en de ontwikkelingen sinds de val van het IJzeren Gordijn.
• Ontroerend. Aan het roer staan en het roer los laten.
• Ik spreek 5 talen én Limburgs én Lichaamstaal. Gesprek aan de koffieautomaat met Olivier. Hij had het druk, of ik voor hem wilde werken. Ik vertel hem dat ik zijn taal niet meer spreek en leg het uit.
• “Onze huidige tevredenheid (met de stand van ons inzicht) weerspiegelt misschien eerder het gebrek aan gegevens dan de voortreffelijkheid van de theorie.” Citaat van Martin Rees bij het bepalen van de ouderdom van het heelal. We kunnen het wel bedenken maar nog niet toetsen door de vervuiling in onze testmethodes. Hetzelfde geld voor mij. Heel veel van mijn ideeën blijven niet meer dan ideeën omdat ik ze niet kan toetsten. Ik kan niet mijn gevoelens niet toetsen door de vervuiling in mijn geest en mijn omgeving. Ik kan de gevoelens of bedoelingen van anderen niet toetsten door vervuiling in de communicatie. 1.000 woorden zijn niet genoeg. Oogcontact, of beter nog, nabijheid. Ik geloof niet dat mensen het slecht bedoelen. Ik geloof wel dat mensen de weg kwijt kunnen zijn, net als ik. Kun je ze helpen of laat je ze zelf zoeken. Laat je ze zoeken als het jou beperkt? Het is, zaterdagochtend, 08 januari. Net ruzie met Luca en dus met Petra. Hij laat 4 paar schoenen in de woonkamer staan. Ik zet ze op de trap, wil geen schoenen in de woonkamer. Hij zet ze terug in de woonkamer. Ik vertel hem dat ik ze buiten gooi als hij weg is maar hij daagt me uit en ik gooi ze de tuin in. Ik snap dat schoenen voor hem een ‘kunstwerk’ zijn zoals ik vroeger, en nu nog steeds, de lijnen van mijn rackets of surfmateriaal bewonderde. Hoe dan ook, niet in de woonkamer. Petra heeft heel veel moeite met de ontvlammende woede tussen Luca en mij. Ik vind het van mijn kant niet bewonderenswaardig of getuigen van zelfcontrole maar aan de andere kant heb ik ook geen moeite met een gebrek aan zelfcontrole. Onze ruzies zijn heftig maar ook altijd heel snel voorbij. Ik probeer wel steeds vaker humor in te brengen. Ik moet proberen hem in de ogen aan te kijken en laten weten dat ik ondanks mijn woede contact wil maken. Het is, zaterdagochtend, 7 januari, ik ben benieuwd hoe deze dag zich verder ontwikkelt. Het is, 11:00, ha :)
• Zwaartekracht. Ik lees ‘Een Kleine Geschiedenis van bijna Alles’ waarin we naar klein, kleiner en kleinst kijken. Quarks; nog niet klein genoeg zijn. Een ingewikkeld model dat nog steeds niet in staat is om zwaartekracht te verklaren. Zonder dit fenomeen zouden we van de wereld afschieten. Door massa en zwaarte krijgt een object zwaartekracht en dus aantrekkingskracht. Zwaarte trekt aan. Ik voel me vaak zwaar en neem dan afstand van de mensen om mij heen. Het is, 7 januari, 09:48. Ik ga zo joggen, beweging maakt me licht. “Gravity keeps my head down.” Een zinnetje in een nummer van Manic Street Preachers. Zo fckng relevant! Het is, 10:04. Joggen, ‘Running With a Meditative Mind‘. Rustig. Rustig, Rustig.
• We hebben net gegeten en ik ga een beetje gitaren in de keuken als Petra bijles geeft aan Luca in de woonkamer, hij heeft moeite met Duits maar ik kan hem niet helpen omdat ik de regels niet ken en wil kennen. Ik kies iets vrolijks en kom bij Dua Lipa uit. Het nummer is niet zo zeer bijzonder. Het samen dansen spreekt me aan. Hoe lang is het geleden? De laatste keer los in een disco? Begin ’21 twee verrassende nachten in Keulen met de jongens uit Flensburg en een onverwachte nacht in Gdansk met Oscar. Drie keer de dansvloer gevoeld, binnen een grote groep, bewegen op het ritme. Drie keer is beter dan niets maar voor mij te weinig. Ik mis het, opgaan in de muziek, een lichte vorm van trance, een omgeving die weg valt, mijn gedachten los. Ik hoop dat de waanzin ruimte maakt voor vrijheid. Ik ben er wel klaar mee. Vrijheid. Wat is dat? Het is, 6 januari, ergens na het avondeten. Ik moet opletten met snelle content die mij niet goed doet. Ik wil proberen nergens meer op te reageren, proberen alleen nog tot me nemen. Kan ik erop vertrouwen dat het dan wel goed komt?
• “De halve zinnetjes, de brokkelige conversatie, omdat ieder woord belachelijk leek.” Ik moet denken aan een haperend gesprek, een zoektocht naar nieuwe balans. Ik lees het zinnetje vanochtend in ‘Opwaaiende Zomerjurken’ en accentueer het. Het is relevant en ik vindt het mooi beschreven: “ieder woord belachelijk.” Het is 6 januari, ik werk vandaag sinds lang weer eens met Wim aan de keukentafel. Tijdens onze middagwandeling gebruikt hij het woord ‘conversatie’, ik moet lachen, van binnen. Later vertel ik hem over dat zinnetje van deze ochtend. Het is, 6 januari, 16:33, het wordt donker, het is koud.
• Standaard, een woord, in een zin, op een pagina, in een boek van Oek de Jong. Zijn verhaal raakt me. De intensiteit waarmee hij de mensen om zich heen ervaart en dat beschrijft. Een simpel woord, een intonatie, een aanraking, een blik, zo herkenbaar. Het is, zaterdag, de ochtend al voorbij, 13:39. Ik heb geschreven en moet van mezelf in beweging komen, fysiek, opdat ik geen standaard nodig heb. Het is, grijze lucht en buiten heel erg warm. Ik zit al te lang niet goed in mijn vel, te weinig sport, mijn mond gestopt, vol ‘lekkers’. Dat wat je eet, heeft invloed op je mentale toestand. Ik moet me aanpassen. In Chatèl zag ik meerdere mensen ’s ochtends vroeg en ’s avond laat joggen onder werkelijk zeer barre omstandigheden. Die kracht. Dat kan ik ook. Ik ben niet de enige. 86,8 kilogram is veel te veel. Nog nooit was ik zo ‘gewichtig.’
• “Een ideologie is als een olifant in de kamer.” Ik kijk een video van BLCKBX.tv waarin De Smet uitlegt waarom massavaccinatie averechts werkt. Het is 24 december. Dadelijk ga ik Oscar helpen met verhuizen. Het is, 11:00 uur. Druilerig koud buiten. Zondag richting Chatèl, wintersport. Spannend.
• Ik schrijf het een en ander naar aanleiding van de gisteren aangekondigde lockdown. Ik schrijf over de boeken die mij zijn aangereikt. Aanreiken, een mooi woord. Iemand ver-rijken door iets aan te reiken. Een idee, een glimlach, een boek, een arm. Wanbeleid van de regering. Ik protesteer en pas me aan. Er kan nog zo veel wel en de regering gaat voorbij. Genoeg geschreven vandaag. Tijd voor een verhoogde hartslag. Ik ga spinnen, roeien en met ijzer gooien. En daarna, een verrassing voor al mijn buren. “Fijn, dat we buren zijn”. Het is zondag, 19 december ’21, 14 uur 32. Het is :)
• 01-11-21, de dag van vandaag. Natuurlijk een menselijk construct. Dieren hebben geen tijd of datum. Ik denk na over deze notatie. 10 erbij. Wat volgt? 01-11-21-31? Waar staat 31 een voor. Poging 31, leven 31, als ik net het boek van Haig sluit. En dan? 01-11-21-31-41? Het is, 07:36. Adem in, adem uit. Yoga :)
• Probeer niet te begrijpen. En dan? Alles is toch te begrijpen? Ik wil begrijpen. Logica, gevoel en intuïtie in het midden. Het is maandagochtend, vroeg. Ik nader de laatste pagina’s in het boek van Haig. ‘Je hoeft het leven niet te begrijpen.’ Vorige week nog las ik ‘Ne cherche pas a comprir.‘ via Levi. Dezelfde boodschap in twee elkaar opvolgende, zo totaal verschillende, boeken. Het is, maandagochtend, 01-11-21, wat een datum. Het is, 07:27, fris buiten. Peet is al aan het werk, nu tegenover me. Ik ga een uurtje yoga doen en dan de server opruimen voor migratie. Hij is op.
• Dit weekend lees ik een mooie parabel. Ik typ hem over en vul hem aan. Ik stel me zelf een vraag. Als ik vanochtend naar Nijmegen rijd opnieuw en het antwoord is essentieel. Wanneer wil ik Tijger zijn? Het antwoord is essentieel (leenwoord van essentie.) Het woord ligt zo lekker in mijn mond: essentie, ‘het wezen’, afgeleid vanuit het Latijnse esse (essere) of wel ‘zijn’. Als mijn lichaam niet meer is, ben ook ik niet meer. Mijn lichaam is essentieel en de reden dat ik me verdiep in dat-wat-speelt. De mensen die ik mag zijn mij essentieel en de reden dat ik mij verdiep. Het is maandagochtend, ik ben wakker, moet eindelijk weer eens aan het ‘werk’. De laatste 5 maanden niets commercieels gedaan behalve dan af en toe een e-mailing en klantsupport. Tja. Het is, 9 augustus, 09:33. Deze week een beetje surfen en bepalen of ik mijn reis naar Griekenland ga doorzetten.
• Dansen met Jansen. Ik heb niets, ik heb niets, ik heb niets, behalve dan, dit lichaam. ‘Van mij’ is alleen dit lichaam. tot het moment waarop ik niet meer adem. Dan mag het naar een ander, maar, vooralsnog bepaal ik zelf!
  Het idee, dat die onbenullige minister, wil, dat ik iets injecteer. Het idee dat hij belastinggelden, tegen mij en de mensen om mij, misbruikt voor een Tell Sell achtige verkoopdemonstratie met als doel mij te injecteren met een experimenteel goedje. Het idee is te walgelijk voor woorden.
  Ik zie hem enkele keren voorbij komen met die schaamteloze vraag: ‘heb jij je al ingeënt?’ en daarop de schaapachtige repliek als het antwoord ontkennend is. Die dommigheid.
  Blijf van mijn Lijf; een beladen zinsnede, maar als je het van een afstandje bekijkt, volledig en compleet! Uit zijn mond ontsnapt de slagzin: ‘Dansen met Jansen.’ Dat verzin je niet. Wil je dansen? Neem dan die prik van Janssen! Hij weet ons ook nog te vertellen: ‘Op is Op’, ‘Zo Lang de Voorraad Strekt’ en ‘Bel NU: 0800 1295, voor de keuzelijn Janssen’. Ik krijg buikpijn van het lachen, 12,95? Is dat de inkoopprijs of de bedongen korting? 12,95, wat een humor.

• Meer is minder, of minder is meer? We vertrekken van de camping voor 22 + 5 – thx Peet – km. Om de bocht komt een man in zijn SUV met daarachter een mooie caravan. Ik stel me voor hoe hij deze zo meteen neer gaat zetten en verder optuigen, trots op zijn bezit, zijn welvaart, tussen de andere caravans, op een rij. Zijn buurman heeft een mooiere. Hij baalt, zal ik volgend jaar een nog mooiere kopen?
  Ik geniet van ons tentje, billen op de grond. Ik vind het gaaf dat ik zo kan trekken. Ik kom er met Peet achter dat het niet meer of minder hoeft. Je kunt alles, genieten van het bezit én genieten van de eenvoud. Het is mooi als je alles kunt. Juist door down te gaan leer je een stoel weer waarderen. Ja, ik moet me niet zo afzetten tegen de Volvo rijder. Mijn ego breekt me op.
• Corona is een ander woord voor contrastvloeistof. Gaaf idee van Pepijn van Houwelingen die vraagt om opheldering als de regering € 600.000 niet kan verantwoorden. De Kamer zwijgt, de MSM zwijgt, met de mantel der liefde voor de gevestigde orde. Het is maandagochtend. Net twee heerlijke dagen gelopen door bossen en velden met Peet. Heerlijke geuren, fantastische beelden, fantastisch weer en het beste gezelschap. Nederland is mooi. Het is, 09:23, ik kijk een interview via Weltschmerz.
• Ont-zien. Tweak van Ger: ‘als ik rare dingen zie dan kan ik dat niet “ont-zien” en wil dat iedereen het ziet.
• Citaat: ‘Onze waarheid blijft een eenzaam iets als we hem niet kunnen delen met een ander. Een spreker is vol als er in zijn woorden iets meegegeven wordt dat van hemzelf is.’ Interview met Mattias Desmet. Het is, vrijdag, 25 juni ’21, 12:28. Vandaag voor het eerst gedoneerd aan Don Quichot en de bronnen actief gedeeld. Dit weekend ga ik samen met Petra op pad. Even geen scherm in de buurt.
• Citaat: ‘Als voelers worden we geboren, tot denkers worden we gemaakt.’ Een onaangeraakt lichaam is een ongelukkig lichaam. Tip van Astrid. Het is maandag, 19 juni. Gisteren voor het eerst familie bij elkaar. Vertraagde viering: verjaardag Luca, verjaardag ondergetekende, verjaardag Petra, diploma Luca en, last, not least, de verjaardag van Gio. Een mooie dag ondanks de matige arancini :(
• Als je je vrijheid opgeeft voor je veiligheid dan krijg je niets. Citaat van Harry Fox ten aanzien van het Lock Step Scenario: uitsnede via video via Blckbx.tv. Het is, woensdag 16 juni. Ik ga dadelijk naar Heino, op bezoek bij iemand die van mijn busje een leefruimte maakt, mijn mobiele, variabele dat wat-ik-doe plek. Ik heb er zin in.
• The topmonkey is still a monkey. Ik zie een verhulde apenrots. Ik moet mijn leefwijze uitleggen, aan mezelf en de mensen om mij heen. Ik blijf het doen als er om wordt gevraagd. Luca doet dat herhaaldelijk. ‘Pappa, waarom verdien je niet meer?’ Het is, nog steeds, maandag 14 juni. 13:23. Ik zet mijn laptop uit.
• Verslaafd aan Liefde is de titel van een boek. Ik lees de eerste hoofdstukken. Reflecteer op mezelf, Petra en denk aan Robert. Ik doe het hem cadeau. Koop het later wel opnieuw. Ik begrijp waar het naartoe gaat. Focus op mij zelf. Ik vind het een mooie titel. Ik denk: ‘Verslaafd aandacht.’. Ik stop met vragen om aandacht, geef mezelf aandacht. Het is goed. Aandacht voor mijn zelf is het meest belangrijk. Ik ben goed. Het is, maandag, 14 juni, 13:15. Erg warm buiten. Ik ga naar huis, in de tuin en keuken dat doen waar ik zin in heb. Genieten van het weer, het gras, de bloemen, het zonnetje, de schaduw en wellicht in cappuccino. Nee, zeker een cappuccino. Lezen, schrijven, tokkelen en wellicht nog een beetje sport. Het is mooi.
• Om een democratie te laten werken heb je morele competentie nodig die is opgebouwd uit twee vaardigheden: de vaardigheid om vragen te stellen en de vaardigheid om te discussiëren. Citaat in een interview met Füllmilch via Jornluca.com. Het is, vrijdagochtend 11 juni, 11:08. Ik ben aan de Rijn. Het is heerlijk buiten. Ik neem een bakje koffie met Gijs. Ik vind de wereld een grote komedie met slechte acteurs. Geen mooi plaatje. Ik moet beter kijken, beter zoeken en blijven bewegen.
• ‘Vergelijken is niet het zelfde als gelijk stellen.’ Citaat in een interview tussen Jorn Luka en Pieter Kuit. Het is, maandag, 07 juni ’21. Ik heb zin om te joggen, het is lekker weer buiten. Ik ben er klaar mee.
• Balletje Balletje. Opmerking in een interview. Ik moet denken aan een van mijn vakanties in Spanje, lopend over de boulevard, je laten verleiden door balletje balletje, nee, ik niet. Ik was gewaarschuwd. Je haalt het niet tegen de vaardigheid van de balletje balletje speler, hij weet precies hoe hij jou (in)zicht kan sturen. Het is 07 juni, 12:10. Ik ben passief. Kijk veel interviews. Het wordt tijd om op te staan, tijd om op te houden. Hop Hop Natali.
• Door te luisteren, naar anderen, kun je veranderen. Het Duitse änderen betekent veranderen. Wat is taal toch leuk. Dat had ik vandaag genoteerd in mijn kladblok. Nog even digitaliseren. Het is, 15: 21. Klaar.
• Ont-moeten. Het woord spookt al weken door mijn hoofd. Zo ook een paar dagen geleden, net als ik langs een billboard kijk met daarop het woord, ont-moeten. Ik lach. Gisteren explodeerde een tekst uit mij. Ik wil hem beginnen op basis van een anekdote die ik deze week had gehoord, in dat gesprek toegekend aan Goethe. Ik kan het niet vinden en moet lang zoeken tot ik de vermoedelijke originele tekst vind. In de toelichting op de uitsnede komt het woord ontmoeten naar voren. Ik lach. Het is, nu, donderdagmiddag. De laatste regendag, voorlopig. 27 mei, 15:19. Ik ga afsluiten. Dadelijk gitaarles en nog een beetje sporten. Morgen met Gio op pad en naar Giovanni toe. Weekend voor de deur. heb er zin in.
• Een mens heeft een mens nodig. Citaat uit een Russische film. Het is, vrijdagmiddag, 21 mei 2021, 15:22. Het is koud buiten, regenachtig. Ik wil wandelen, over links of over rechts en heb zin in biefstuk met frites, honger.
• Tevoorschijn. Ik reageer op een post van Armand, zijn vragen ten aanzien van het nummer Cloudbusting van Bush. Regen maken zodat de zon tevoorschijn kan komen. Mooi woord, te-voor-schijn. Schijnen, de wereld verlichten. Is het doel van mij dat ik anderen beschijn? Licht geven? Echter, licht is toch ook niet alles. In duisternis kun je andere zintuigen ontwikkelen. Is intuïtie ook een zintuig. Vaak gebruiken mensen daarvoor ‘het hart’. Petra is vandaag jarig, ontbijt op bed geregeld voor ze naar Rotterdam afreist. Het regent hard en veel, nu en de laatste dagen. Nu en de komende dagen. Goed voor de tuin, de natuur. Het is, 07:24. Ik ga nog wat lezen, Teun uitlaten. Ik heb slechte zin. Denk dat ik dadelijk de Sonos maar eens goed open gooi.
• Government. Interessante mogelijke verklaring van het begrip: Govern Ment, ontstaan vanuit het latijn, het aansturen van de geest. Het is 12 mei, 2021, 11:44. Ik kijk een interview van Willem Engel met Chris Sky. Redelijk pontificaal maar interessant. United Non Compliance. Ik probeer een pad te vinden. Het is nu voor mij relevant. Het is niet geschreven dat deze etymologie waarheid is. Het gedeelte ‘ment’ kan ook verklaard worden als ‘resultaat- of doelgericht. Dan toch, het blijft een interessante gedachte, te overdenken.
• Uit het zelfde interview: vrijwel. Vrij-wel in de zin van bijna 100%. Is dat vrij wel. Mooi woord, dat vrijwel.
• Uit het zelfde interview: ge-weten. G-weten. Weten of iets Goed is? Hmm.
• Mooi woord met een vaak verkeerd gevolg: Welgevallig. Wel-gevallig. Je zo uiten of alleen dat lezen wat jou of een ander wel valt. Enkele weken geleden werd ik nog uitgemaakt voor gek, gek omdat ik mijn leven, mijn tijd, anders inzet dat de meesten om mij heen. Gek omdat ik me daar niet voor schaam, het probeer uit te leggen en het niet begrepen of geaccepteerd wordt. Welgevallig leven, welgevallig denken – dat bevalt mij niet! Ik probeer te begrijpen en mijn manier te vinden.
  Ik bekijk een interview met hoogleraar Karel van Wolferen over een voorgeschreven werkelijkheid in het belang van NGO’s naar aanleiding van een gesprek met Armand, een anders denker, een beetje gek :) Het is, donderdag 6 mei, 10:17. Ik ben in Nijmegen. Kijk naar buiten en verheug me op het weekend, een paar dagen wandelen met Piet. In gedachten.
• Ik lees This Live: ‘The idea that wagelabour is required for the sense of purpose and meaningful activity is entirely specious‘. Ik ken het woord specious niet en zoek het op. Misleidend. Mis-leidend. Ja, we worden allemaal gevormd en in onze maatschappij is betaalde arbeid de norm. Maar normen zijn mis-leidend. Ik moet lachen, zie een pastoor die een kerk-mis-leidt. Het is natuurlijk altijd een afweging tussen eigen belangen en maatschappelijke belangen. Gisteren met Nimish gesproken over het aantal uren dat je moet werken. Dat je ook minder kunt werken als je genoegen neemt met minder bezit (dead labour). Of dat je je inzet voor een hoger doel in het belang van de maatschappij. Iedereen moet het voor zich zelf uitmaken, niemand heeft een ander te beoordelen. Ik vind het wel goed zo. Verzorg je-zelf en af en toe verricht je werk binnen de realm of neccessity. Het is, zondagochtend, 18 april. Petra rommelt in de tuin, ik lees en schrijf. We gaan zo wandelen en ik wil ook nog enkele uurtjes zweten en mijn hartslag omhoog pompen, ritmisch, spinnen, roeien, skeeleren wellicht? Het is, 10:47. Ik ga op de ‘update’ knop drukken :)
• Wanneer is iets goed? Is het afgeleid van God. God, Goed. Waarom is het woord ‘goederen’ een ander woord voor materiele artikelen. Komt het van het Engelse goods.
• Ik lees de laatste paar dagen over waanzin; extreme vorm van inbeelding of bezetenheid, in de waan van iets zijn? Er zijn volgens Socrates vier vormen van waanzin. De waanzin van profeten, waanzin als een geestesziekte in een familie, waanzin als totale overgave of vervoering leidend tot dichtkunst en Eros. We moeten dus niet bang zijn voor waanzin en daar naar handelend gezond verstand verkiezen boven iemand die zich door zijn passies laat leiden. Socrates wil bewijzen dat waanzin door goden is gegeven om het grootste geluk te bereiken. De 4e vorm, Eros, is de waanzin van een mens die bij het zien van schoonheid op aarde als gevolg van herinnering-aan-de-ware-schoonheid vleugels krijgt. Ooit vroeg iemand mij wat ik toch altijd zoek. Ik zoek naar schoonheid. Enkele weken geleden werd ik voor gek uit gemaakt. Gek omdat ik veel van mijn tijd doorbreng in literatuur, in vorm, in muziek, in lichaam en in mensen en mijn relatie tot die mensen. Ben ik dan gek? Ben ik waanzinnig? Ha, fck you. Het is, dinsdag, 13 april, 11:49. Maandagochtend woog ik 85,9 kg, vanochtend 84,2. Ruim vier weken – mezelf – niet goed verzorgd, nagedacht over ‘je bent gek’. Het is lekker buiten, Nederlandse wolkenhemel met her en der zon. Ik heb zin in de zon en warmer weer. Vandaag werk ik samen met Wim aan de keukentafel. Fado muziek op de achtergrond. Ik schrijf een tekst voor Oscar, over ongelukken met een scootmobiel, het meest dodelijke voertuig op aarde, nog gevaarlijker dan motoren. Dat verwacht je niet, waanzinnig :)
• Heerlijk, beweging van hot naar her, via via via, een citaat: ‘Minds are like parachutes, they only function when open.’ Ze zijn niet nodig als je op grond staat. Ik denk niet dat je altijd open hoeft te staan. Soms is goed om dicht te zijn, als afgesmeerde aarde. Koffie op. Tijd om naar buiten te gaan. Het is nog steeds 5 april, 11:11.
• “De geest begint scherp te zien wanneer de ogen aan scherpte verliezen.” Citaat van Socrates in een dialoog met Alcibiades die denkt Socrates te kunnen verleiden met schoonheid (uiterlijk). Het is, maandag 5 april, 09:48, 2e paasdag. Woest weer, oostenwind, koud, regen. Heerlijk. Warme kleren aan, regenkleding mee en op voor een lange wandeling. Vandaag een supplement ingenomen. De laatste weken weinig energie. Eigen schuld, lui, karakterloos, hangerig. Hop Hop Natali.
• “Eros is gericht op het voortbrengen en verwekken in wat mooi is.” Citaat van Diotima in een gesprek met Socrates. Socrates in zijn rede over Eros die volgens Diotima geen god is maar een Demon. Eros is niet goed of slecht, niet mooi of lelijk. Net zoals er iets is tussen kennis en onwetendheid in. Eros beschikt niet over wat goed of mooi is en verlangt er daarom naar. Eros is dus bron van en voor creativiteit. Het is zaterdagochtend, paasweekend, laat opgestaan, gelezen in bed, gitaar muziek, veel gestoord, Luca wil van alles weten, Nimish heeft hulp nodig met zijn lekke band, Teun wil uit. Drukte in de keuken :)
• Waar een wil is is een weg. En als de wil nu weg is? Een gesprek met Oscar in Nijmegen in de laatste week van Maart ’21, voor het eerst weer samengewerkt na een paar weken buitenland. Ik voel me lekker bij hem, hij laat mij in mijn waarde en ik weet dat hij me goed vind om wie ik ben.
• Zwermintelligentie. E-mailuitwisseling met Steven B. Hij geeft me een compliment over mijn schrijfsels. Ik antwoord en het woord ‘zwermen’ komt voorbij als ik mijn manier van leven afzet tegen zijn doelgerichtheid. Ik schrijf hem dat hij voor mij een voorbeeld is in zijn doelgerichtheid en werkethiek. Hij antwoordt: ‘het is juist bewonderenswaardig hoe jij constant kiest om te ontdekken’. Ja, Steven, wellicht heb je gelijk en zeker, kunnen wij van elkaar leren :) Het is, vrijdagmiddag, 19 februari, weinig ‘zinnigs’ gedaan vandaag. Ik zit bij Gijs aan de Rijn, de zon schijnt volop en binnen. Het is nu 14:00
• Boosaardig is toch echt een heel vreemd woord, als je erover nadenkt. Boos Aardig. Het aardig stamt af van aard, dit is jouw aard, jouw natuurlijk gedrag. Maar aardig betekent ook sympathiek. Jij bent aardig. Vreemd woord dat aardig en al helemaal in combinatie met ‘boos’. Het schiet door mij heen in gesprek met Petra deze zondag. Zojuist opnieuw tijdens het schrijven. Het is, maandag, 25 januari, ik werk Onderlangs, blauwe hemel, koud. Vanmiddag wandelen met Paul. Ik heb er zin in.
• Hypocritisch, een nieuw woord, Gio spreekt het uit. Ik moet lachen. Hij vraagt waarom. Ik leg het uit. Ik vertel hem dat het een nieuw woord is met mogelijk een nieuwe betekenis. Als je een hypocriticus bent let je extra goed op de motieven, beweringen en het gedrag van de mensen met wie je omgaat. Hij wil hier niet met mij van gedachten wisselen. Jammer. Volgende keer. Het is zaterdagochtend, 23 januari, first coffee.
• Petra vraagt me of ik niet een beetje eenzijdig gefocusseerd ben. ‘Ik focus me op alles Piet, in het moment’. Het is zaterdagochtend, niets moet. Ik wil nog een paar muren witten, sporten, lezen, wandelen? Niets moet, nu schrijf ik. Dat is lekker. Het is, zaterdagochtend, 23 januari, 11:36, mooi weer buiten. Hop hop Natali, joggen.
• Verwezenlijken. Lelijk woord. Een idee uitwerken en omzetten tot een wezen. Realiseren is wellicht beter. Stamt af van ‘realiteit’. Is dat werkelijkheid? Wow, verwezenlijken, verwerkelijken, realiseren. Tot leven brengen. Creërende woorden. Ik heb altijd alleen al genoeg aan het idee, heel soms, een lichte aanzet tot verwezenlijking. Realiseren is mooier. ‘Reaal, regelt het allemaal.’ Het is, 10:07, koffie.
• Wat hebben dikke mannen op een surfplank, een onzichtbare vrouw, een schattige baby met een volle luier met elkaar gemeen? Mij. Ik droom, maandagnacht. Het is, dinsdag 29 december, 10:03. Ik heb koude handen van het typen. Ga voor een warm kop koffie en dadelijk een warm saucijzenbroodje om 11. Hmm, misschien wel twee.
• Ik ben laat vanochtend. Loop een stukje met Teun als ik Bo en Buurman tegenkom. Hij vraag: ‘Alles wel?’ Hij kijkt me aan, en vult het in: ‘zo gaat dat’. Ik loop verder met een kleine glimlach. Bo is zo grappig. Zo lichtvoetig en vrolijk :) Het is, 16 december 2020, 10:04, ja. Alles wel? Niet alles buurman, wel genoeg. Ik heb weinig geslapen, ben moe, een parallel met 17 jaar geleden zo rond deze tijd.
• Een leven ervaren of een leven lijden? Laten vloeien en zien wat over je komt of doelgericht. Ik ga voor de vloeiende ervaring. Ik schrijf een brief als ik er achter kom dat je ‘een volgend leven’ ook in dit leven kunt ervaren. Het is 15 december, 07:59, ik heb weinig geslapen, vannacht, wakker in de tussentijd .. regen op het raam.
• Tussen Tijd, Zwischenzeit. Titel van een gedicht van Petra. Woord in een mooie songtekst. Voor mij het buigpunt in de nacht, rond een uur of 4. Het is, 11:27, nu ga ik echt douchen anders kom ik te laat.
• Noodverband. Ik schrijf een brief, het woord komt uit mij. Noodverband. Wonden genezen sneller onder de blote hemel. Het is, maandagochtend, 14 december, 11 uur 16. Ik ben net terug van een weekend Flensburg, apréski (ha, avant-ski, wat is taal toch leuk) gevierd omdat het feest in Obertauern uitgesteld is. Nu snel een douche en dan door naar het ROC, studenten begeleiden. Ik heb frisse lucht nodig.
• Speelgoed. Vanochtend geschreven over verzorgen. Ik schrijf het woord ‘speelgoed’. Ik verkoop online speelgoed. Goed spelen, speel goed. Eigenlijk wel grappig. Het is, vrijdagochtend, ik ben alleen, in Nijmegen, het is 10:14. Ik ga even tokkelen, lezen en dan, wellicht, nog iets komkommersjeels doen. Ik weet het zeker, denk ik.
• De manier waarop ik mijn leven leid. De manier waarop ik mijn leven lijd. Lijdend leiden. Leider. Duits voor: helaas. Ja, leider dies, leider das. Leider moeten we schrappen en vervangen door ‘de volgende keer‘. Leider of Leider? Het is, dinsdag, 1 december, van het een naar het ander. Koffietijd. 11:17, het leven is mooi.
• Onorthodox. Niet normaal. Niet normaal man! Ja, mijn vader was een ‘niet normaal man’. Niet gehinderd door enige vorm van opvoeding of scholing, volledig vanuit zich zelf werkend, origineel. Elk probleem op zijn manier oplossen. Ik speel met gedachtes ten aanzien van de manier waarop ik mijn leven leid. Vreemde constellaties, rare ideeën, extreem, onorthodox. Ik hou van onorthodox en dat is vaak lastig voor de mensen om mij heen. Ik zoek altijd de rand op en wil me daar bevinden, daar waar 2 cirkels elkaar raken. Op het snijvlak. Ik ben het midden. Ik ben blij dat ik zo’n ‘niet normaal man’ als vader heb gehad. Zwaar voor mijn moeder. Loodzwaar en toch haar keuze. Haar leven. Haar keuze. Haar leven. Niet mijn verantwoordelijkheid. Het is, dinsdagochtend, 1 December, ik werk vandaag Onderlangs. Kantoor voor mij alleen. Muziek, playlist, rust. Kendama’s publiceren zodat de geldmachientjes blijven draaien.
• Alomtegenwoordig. Wat een bombastisch, oud woord. Ik schrijf hem vanochtend in een brief. Alomtegenwoordig, voelt zo vreemd dat ik bijna twijfel aan mijn Nederlands. Het is, maandagochtend, ik ben boos en maak ruzie, de laatste dagen. Vanochtend schrijf ik eindelijk weer. Het maakt mij rustig. Het is, maandagochtend, ik zit aan de keukentafel, kijk uit op de tuin. Het heeft gevroren, rijp op het hoge gras, wind windstil, windstil, 10:04, mooi.
• Terminaal > Termini > Roma Termini. Oude herinnering. Reis met David vanuit Venlo, alleen, met z’n tweetjes, nachttrein, we waren nog jong, heel jong. Tussenstop Keulen. Eindpunt Roma, Roma Termini. Ik bekijk net de foto’s van het station en zie dat het van het soort is waarin je aankomt om vandaaruit ook, in eerste instantie, in de zelfde richting, over het zelfde spoor, terug of verder te gaan. Eigenlijk een heel symbolische inrichting. Is het een eindbestemming of een tussenstop? Gaaf, vandaag, nee, nu, besluit ik dat ik ga lopen naar Rome, de Alpen door. Heb er zin in. Tussenstop, wellicht Bologna. Ik schrijf vandaag over een gitaar als ik het lelijke woord terminaal uit mijn vingers schud. Het is, zondagmiddag, net gejogd met Peet, nu yoga en dan BBQ bij Oscar. Heb er zin in. Het is, 14:06
• Carlos komt in onze keuken, zijn vriendin is een paar dagen hier. Even overleg over waar naar toe te gaan. Almere, no way Carlos, lol. Scheveningen! We praten en hebben het over deze tijd, over de oorlog. A War, A War on Covid 19. A War Ness, awareness. Wat brengt het ons? Niet alleen beperkingen. Awareness. Het is zondagochtend, ik schrijf over zijn gitaar. Lang geslapen vandaag, tot na achten, niet normaal. Het is, zondag, 22 november, ergens kort na 12 uur.
• Lachen is goed. Als je mensen vindt waar je mee kunt lachen, ik schreef het Luca al. Zo moeilijk uit te leggen maar het is een oerdingetje. Lachen, het feest der herkenning, als je dezelfde plaatjes voor je ziet bij een paar woorden. Ja, als je dezelfde plaatjes ziet. Wow. Het is, 10:34, nu spring ik echt op de motor, het is nog steeds mooi buiten, het waait, de wind, heerlijk.
• ‘Weet je wat het belangrijkste moment is? Dat ik nu met jou spreek.’ Citaat uit de film ‘A Beautiful Day in the Neigborhood‘ met Tom Hanks. Heb alleen het eerste half uur nog maar gezien en neem er dit weekend rustig de tijd voor. Een Hollywood film, natuurlijk, te veel moraal, te dik erop maar dan toch, ik haal toch overal iets moois uit naar voren en Hanks, ja, ik mag die man. Het is, donderdagochtend, ik lag net in een deuk met mijn Duitse vrienden en neem even tijd om te schrijven. Het is, donderdagochtend, 10:31, mooi buiten, ik spring op de motor, boodschappen doen.
• Boekenbatterij. Ik schrijf over ontmoetingen met mensen en boeken als het woord boekenbank naar boven komt. Ik vertel over de stapel – nog te lezen – boeken die daar ligt als bron van inzicht en ideeën; een boekenbatterij. Het is, 5 november 2020
• ‘Ik heb er het geld niet voor’, of, ‘ik heb het geld er niet voor over‘? Als je dat laatste zegt dan geeft dat meer rust en besef je dat jij er voor kiest om iets niet te doen of te kopen. Verantwoordelijkheid bij jezelf leggen. Het was, vrijdagochtend, 29 oktober, wandeling met Charlotte. Dat ik geen geld wil besteden aan dure regenkleding.
• Scherm, ik werk aan een scherm, achter mijn scherm, mijn beeldscherm. Vluchten in een scherm, afschermen. Ik verstop me, ik verlies me, in mijn scherm. Scherm, een woord dat naar voren komt tijdens het schrijven van een brief, vanochtend, het is, 28 oktober, 06:31, het regent hard buiten, nu eerst yoga en dan naar Nijmegen, denk ik.
• Aaahh, you finally want to know about women. Ha. Aren’t they most important? No. It depends. Sometimes they are. What exactly do you want to know? Everything. Everything about what? About everything. Mamma mia. Geweldig scene in ‘Le Grand Blue’.
• Ik vertrok omdat ik meer wilde. Heb je dat gekregen? Ja, maar het is nooit genoeg, nooit. Het is zo vermoeiend. Zie je? Iedereen verdient rust. Antwoord op de vraag waarom. Overweldigend. Het is dinsdagochtend, 20.10.20. Mooi symmetrisch. 10:27. Ik heb net een paar uurtjes geschreven. Tijd voor iets anders, wellicht nog ergens iets komkommersjeels, vandaag :)
• Een kwestie van creativiteit. Wat? Liegen? Nee, het leven intrige geven. Een drang om je voor te stellen dat dat wat je wilt ergens anders ligt. Waar? Overal maar niet hier. Citaat in ‘La Enfermedad’, restaurant scene aan het eind. De ingetogen enorme emoties.
• Un culo inquieto, Spaans voor onrustig; letterlijk, een onrustige kont :) In Quieto = Not Quiet. Woord gebruikt in ‘La Enfermedad’.
• Geijkte routes. Twee woorden tijdens het schrijven van ‘Irritant’. De geijkte routes, paden die door middel van ijken zijn omgeven. Zeer rigide, gebaande paden. Kan ik afstappen van geijkte routes, de normen waarmee ik ben opgegroeid? Het is, maandagochtend, 08:14, ik ga douchen en dan naar Nijmegen. Nu echt, ik wil vandaag factureren en een ontstopper kopen.
• Manager; ander woord voor regelaar. Heb jij een manager. Heb ik ooit een manager gehad. Wie wil er eigenlijk manager zijn. Ik zou niets willen managen. Regelaar. Ik regel het, bijnaam voor Steven :) Ik ben blij dat ik geen ‘manager’ heb :) Ik vind eindverantwoordelijke eigenlijk wel beter. Iemand die uiteindelijk verantwoordelijk is voor mijn prestaties. Het is, maandagochtend, 19 oktober, lui actief weekend gehad. Veel muziek gemaakt, gewandeld en gesport. Ik ga naar Nijmegen.
• Hoort je niet, ik wordt net bijna aangereden door een fietser. Ik reageer met humor maar krijg geen reactie, H-oortje-niet. Lange wandeling met Petra. Honger, te weinig gegeten, tijd voor soep. Het is, zondag, 4 oktober.
• Jogga, nieuw woord, nieuwe activiteit, contaminatie van joggen en yoga. Rustig hobbelend door de omgeving en gaandeweg, ademhaling, stretchen, kerntraining, balansoefeningen en meditatie.
• Vannacht kwam Olaf voorbij in een droom. Onderweg bel ik hem om te kijken of we morgen kunnen ‘samenwerken’ en daarna een potje ballen. Zijn agenda laat het niet toe maar ik merk dat hij blij is dat ik bel. Ik geef de dingen tijd. Hij geeft me enkele tips ten aanzien van mijn rockstar aspiraties. Wat wil je spelen? Alles Olaf. Alles. Het is, woensdag, 30 september, 09:37, alleen in Nijmegen, pijn aan mijn vingertopjes, niet van het typen.
• Sociaal, mijn laatste verslaving. Vrijdag, 25 september, ik zit in Nijmegen, ben niet tevreden over de manier waarop ik mijn tijd gebruik dus tot slot ook nog afstand genomen van WhatsApp. De laatste stap in het loskomen van dit schermpje. Het geeft rust. Een keer per dag, ergens halverwege de middag, snel, niet langer ongezond. Facebook, Instagram, WhatsApp, ha, ik had jullie al uitgevonden toen je nog geboren moest worden. Lukt het mij? Lukt het mij om asociaal te leven. Is het dringend? Dan bel je me en als ik zin heb neem ik aan.
• “Strong minds discuss ideas, average minds events and weak minds discuss people.” Citaat toegewezen aan Socrates. Instagramming, maandagochtend, 21 september.
• Later als ik groot ben; later als ik dood ben. Not! Gesprek met Oscar, maandag 21 september, in de ochtend, Onderlangs 1.
• Verwachten, een wens ten aanzien van een situatie in de toekomst.
• Wachten. W-achten. Ik zie de acht voor me. Kantel hem 90 graden en zie het ‘oneindig’ teken. Wachten tot in het oneindige of eerder nog, wachten tot vanavond, volgende week vrijdag, tot 2021, tot god weet wanneer.
• Overdrijven. ‘Je moet niet overdrijven!’ Wat is dat? Over-drijven, in de zin van drijven over dus niet in het water? En als je dus over-drijft, dan maak je dus geen contact meer met het water of wellicht heel licht. Drijf je dan nog wel of zweef je dan? Echter, over drijven kan ook het drijven van vee zijn. Als je overdrijft dan slaat het ‘vee’ op hol en vallen er gewonden. Overdrijf ik? Ga ik te ver? Het is, vrijdagavond, 18 september, Lazy Joe’s, met Petra, Hanneke en Oscar.
• Moet je een leegte of ruimte vullen of is het fijn dat je, op weg naar andere plekken, bij het pakken van je rugzak, ruimte over houdt. Nee, ik hoef niet vol hoewel ik goed kan stouwen. Geef me ruimte.
• Is afstand nabijheid? Is leegte ruimte? Is contactloos intensief? Is zijn bewustzijn? Het is, dinsdag, 1 september 2020, tijdens het wandelen met Teun.
• Vieravond. Een nieuw woord gejat van onze Oosterburen.
• Fucking lekker, grappig woord. Fucking.
• Onderlangs, de straat waarin Hijink Advocaten is gevestigd. Het klinkt als een geheime tip. Er onder langs gaan. Er aan voorbij gaan. Waaraan? Een geheime tip om voorbij te gaan aan iets wat je niet wilt ervaren of waar je je niet goed bij voelt. Grappig.
• Ha, Wijsvinger. Wijs vinger. Wijs naar mezelf. Grappig, wijsheid in mijn wijsvinger. Tijdens het schrijven, vanochtend, 21 juli 2020, aan tafel met Wim, Onderlangs.

Het lichaam heeft een wijsheid in zich die wij vanuit ratio niet kunnen snappen.

Astrid Rietbroek

• WhatsApp bericht van Astrid. Gisteravond, 21 juli 2020 met haar gesproken voor het eerst na een aantal jaren. Tot gisteren zag ik het lichaam als een waardevolle zak met botten, drager van mij. Een zak die ik zo goed mogelijk verzorg. Take care, verzorg, in eerste plaats jezelf en ook de ander. Je zelf, je geest, je lichaam. Maar wat vertelt mijn lichaam mij? Wat vertelt mij de aanhoudende tinteling en pijn in mijn rechter arm, de aanhoudende prikkeling in mijn rechter wijsvinger en zijn beperkte gevoel. Is het RSI door te veel swipen, opgebouwde spanning, stress? Wat vertelt mijn lichaam mij en past die vraag bij ‘wat wil ik, Remo?’ Lichaam vs. Geest. Het is, woensdagochtend, 22 juli 2020. Gisteren was Petra vroeg uit; laatste dag bij CCV. Ik vraag of ze naar me toekomt voor een korte wandeling langs de kade. Vandaar uit door de stad in voor een heerlijke píde als ik bedenk dat ik haar toch wel erg graag een mooie leren broek cadeau zou willen doen. Eerst Zara, Nee. Daarna H&M. Was er nog nooit binnen geweest. Veel leuke kleren gevonden, een aanvulling die absoluut gewenst was. Alles in een keer goed. Bijzonder. Petra helemaal gelukkig, zo verdiend. Zo ontzettend lang geleden dat wij kleding voor ons zelf hebben kunnen kopen.
  Buiten is het fris en een mooie lichtblauwe hemel. Over enkele minuten start de yoga en daarna ga ik op de vroemer richting Onderlangs. Ik verheug me op onze Tour de France en direction de Biarritz. Wil dit jaar veel tijd zijn op het strand en in het water. Kijken, ruiken, voelen, horen, surfen. De roman van Hollebeque neem ik mee. De Mogelijkheid van een Eiland. Ik ben, nieuwsgierig.
• Een ‘samenzijn’, veel mooier dan het woord relatie. Ik ben samen met, er is een samenzijn. Eigenlijk is dat heel erg mooi, Weer onmogelijk gekunsteld maar toch in essentie ontzettend mooi. Ik Ben Samen. Inzicht tijdens het schrijven van een brief aan Petra. Het is, dinsdagochtend, 21 juli 2020. Ik werk aan de Nieuwe Kade en Coronalucht. Niet warm, niet koud, prettig, rustig, blauw. Mooi.
• Sterker nog, ik denk dat zelfs relaties als organische entiteiten gekwalificeerd zouden kunnen worden. Aan een relatie wordt input gegeven, het wordt verwerkt en je krijgt een output. Ha, soms zelfs letterlijk toch Luca en Gio.
• Ik ben een organisme. Ik besef ineens dat ik als organisme relaties aanga. Relaties, contacten die mij voeden., gedachten die mij bewegen en nieuwe ideeën geven die ik weer uit. Dus, input, processing, output, tot in het on-eind-ige want ideeën leven voort. Toch? Inzicht tijdens een gesprek met Willem, Onderlangs, maandagochtend, 20 juli 2020. Het is lekker buiten. Waanzinnig weekend gehad na een heftige start. Weer een beetje samen gefantaseerd :) Piet.
• Godverdomme, ik kan soms zo boos worden. Ik ga joggen.
• Met welk oog kijk ik door de zoeker? Die vraag komt in mij op. Grappig. Met links, het beschadigde oog. Het kwetsbare oog. Mijn beschadigde oog. Hmm. Het is, zaterdagochtend, 19 juli 2020, 07:35. Ja, ik weet. Fuck. Niets moet, ik wil.
• Hans, wat heb ik gelachen met jou. Wat hebben wij een buikpijn gehad. Jammer dat ik je nooit meer kan zien. Jammer dat je er niet meer bent. Ik heb nog nooit zo in een deuk gelegen over ‘onze’ terugtrekkende haargrens. Je was geweldig. Eikel!
• Carbon
• Akarsh, de laatste meters richting parkeerplaats, ’today was a beautiful day, at first all about machines and later into nature.’ Slimme jongen. Is mankind natural, are our thoughts natural? And than, are the results of our thoughts natural? Carbonfiber. Natural, natuurlijk, logisch. Toch?
• Heerlijk genoten en gelachen. Wat een mooie dag. Ik wilde al lang de jongens uit India verwennen. Daarvoor altijd korte uitstapjes maar gisteren een bijna volle dag. Viral komt ook mee. Om 09:45 gepland, 10:15 Indian Time, dan toch vertrek richting Swalmen :). De jongens studeren autotechniek en wat is dan bijna goddelijk? Ik weet dat er een Formule 1 auto staat in Swalmen, in de Max Verstappen Store. Ik neem de jongens mee en het is zo mooi om te zien hoe ze zich verheugen, de ogen groot, stralend, mooie kleren aan. Ik stel een paar vragen, wat ze zien, als ze voor de auto staan. Ze vertellen erover. Dat het geheim onder het carbon zit. Hmm, grappig. Het geheim zit onder het carbon. Carbon, koolstofvezel.
  We hebben tijd over en ik neem ze mee naar de supermarkt. Onderweg vertel ik ze dat ze de enige donkere mensen in Swalmen zullen zijn. Dat ik zelf vroeger de allochtoon hier was. Grappig, zo’n wit dorp. In de supermarkt overtreden we alle regels. IDGAF. Iedereen kijkt ons aan. Grappig om te zien hoe de jongens hun weg zoeken op zoek naar eten.
  We gaan karten. Een lang verhaal. Natuurlijk laat ik ze niet winnen maar ik maak er wel een mooie race van. Nimish doet het aardig goed en het duurt lang voordat ik bij hem in de buurt kom. Ik zie dat hij eager is. Mooi. Love that. Lunatic. Maak een gave foto. Contact met zijn vader, zijn vriendin. Who is that lunatic behind me? That’s my son, that’s my beautiful friend.
  Daarna een lange wandeling door het stroomgebied van de Swalm Duitsland in. Een mooie wandeling. Een maand eerder voor het eerst met Peet gelopen. Subtiele, vochtige, warme geuren. Ik ruik het al snel. Ik vraag het Akarsh maar hij ruikt het niet. Grappig. Magische vijvers in het bos. Ik zou het iedereen willen laten zien. Onderweg vertel ik ze verhalen. Over mijn tijd in Swalmen en de Duitsers, die ons zo nu en dan al bellend inhalen op hun fiets – mein Fahrrad! Dat je ze herkent aan hun helm. Ik vertel een paar moppen ‘Zwei Hände‘ en ‘Immer Gerade Aus‘ en we liggen allemaal in een deuk :) Het is zo lekker om te kunnen lachen, alleen en veel mooier nog, samen. Nu ik dit schrijf denk ik aan mijn eerste echte lachbui. Hans. Ik was midden 20. Fuck. Later. Hans. Ik wil hem nog een brief schrijven over die paar dagen samen. Godverdomme Hans, had me dan gebeld, eikel! Jij was geweldig, ik besef nu pas, nu net pas, dat je op David leek. Godverdomme. Godverdomme.
• Eindelijk, Einde Lijk, Uit Einde Lijk. Ik wil het woord gebruiken in een zin maar vind het geen mooi woord, wel grappig. Einde lijk: mijn tijd is op, vanaf dat moment ga ik me focussen Addy :) en tot die tijd, doe ik maar wat in mij opkomt. Het is, zondagochtend, 19 juli, 2020, 06:53.
• Ik heb geen zin om de laatste kilometers langs de weg op te lopen dus in het bos sla ik rechtsaf. Een afslag eerder had ik Akarsh verteld dat er wel een linksaf komen zal. De jongens zijn moe van de lange dag, de lange wandeling. Opnieuw lijken we te dicht bij de rijksweg te komen en ik wil rechtsaf. Ze weten dat de rijksweg naar de auto leidt. Akarsh vraagt of er dan nog wel een linksaf komt. ‘Akarsh, there will always be a left turn, somewhere.’ Ik besef de schoonheid van deze opmerking. Er komt altijd weer een links. Ik lach erom. Vertel Akarsh erover, we lachen erom. ’s Avonds, via WhatsApp komt hij erop terug. Gaaf. Het was, zaterdag, 19 juni 2020 zo ergens rond een uur of zes. Het is, zondagochtend, 19 juni 2020, 06:34. Ik stop met schrijven. Ik wil mijn gezicht wassen, een paar bladzijden lezen en dan de natuur in. Hobbelen. Ik besef dat ik niet alles tegelijk kan. Wil ik joggen, wil ik Teun uitlaten, wil ik fotograferen? Hobbelen is belangrijk nu. Ja. Uit mijn hoofd. Ik verheug me op mijn eerste bokstraining in september.
• Ik noteer sinds kort de tijd. Helpt het mij bewuster te maken van mijn tijd? Is dat nodig. Blijf ik dat doen? Gisteren tijdens een wandeling, kort voor het bruggetje bedenk ik dat ik eigenlijk niet de verzonnen tijd wil gebruiken maar mijn eigen tijd. Mijn tijd is de tijd vanaf het eerste moment dat ik mijn ogen open deed en deze wereld in keek. Is dat mijn tijd. of start mijn tijd al veel eerder? Als ik zo ga denken dan ben ik miljarden jaren oud. Ja, ik ben het product van miljarden rondjes rond de zon. Nee, ik ga rekenen vanaf het eerste moment dat ik mijn ogen opende. Ik wil het nog na vragen, nakijken. Het was ergens op 11 april 1969. Het had later moeten zijn. Ik ben te vroeg geboren zoals ze dat noemen. Kun je te vroeg geboren worden? Ja, vroeger dan gemiddeld, dat kan. Ha, ik ben niet gemiddeld maar te vroeg, onaf. Ik kom, ik kom zelf, uit de baarmoeder, wat een woord, de baarmoeder, omdat ik dat wil. Te vroeg, onaf. Hoe ging dat? Ik werd geboren, een blik op mijn moeder. Mijn vader niet erbij, aan het werk. Hop, de couveuse in. Daarna zuigen als een idioot maar geen melk. Pas veel later komen ze erachter, dat ik niet zwaarder wordt. Hoe moet dat zijn? Niet de gemakkelijke weg, te vroeg geboren worden, het werkt vertragend, op alles. Maar wel mijn keuze. Wat wil jij, Remo?
  Ik bedenk me opeens dat ik een soort van timer wil ontwikkelen. Eerst heel basaal. Je geeft je geboortemoment in en de timer kan jou vervolgens op elk moment vertellen wat ‘jouw tijd’ is. Onderweg bedenk ik meerdere URLS maar terug thuis is niets meer vrij. Komt. Wel grappige functies bedacht, conceptueel heel veel mogelijkheden, combinaties. Tijd uitdrukken in rondjes om de zon, bijvoorbeeld 51,034677 of tijd uitdrukken in jaren-maanden-dagen-uren. Seconden gaat niet lukken, dat is nooit geregistreerd. Ha. Of jouw tijd uitdrukken in minuten, het absolute aantal. Een functie om jou een bericht te sturen als een bepaalde hoeveelheid tijd is verstreken. Symbolische getallen maar dan alweer, alle symbolen zijn door iemand verzonnen, tenzij het jouw symboolgetallen zijn. Ja, je kunt je eigen symboolgetallen ingeven en de applicatie gaat dan op basis van die getallen ‘aan het denken’. Dat verzin natuurlijk ik. Vooraf. Maar voor jou zal het een verrassing zijn. Fuck, als ik eenmaal begin dan groeit en groeit het altijd zo hard dat ik nergens meer kom. Moet ik ergens komen? Is het proces van bedenken genoeg voor mij? Moet ik ergens komen? Ja, ik ben blij dat ik weer eens een idee heb. Niet de illusie van originaliteit. Wel origineel voor mij. Het is, zondagochtend, 19 juli 2020, vandaag een aan-rommel-dag, voorbereidingen voor Biarritz en Robert en Chantal komen lunchen, ik help Chantal met haar huisstijl en visitekaartje :)
• Ben jij een goede fotograaf? Luca vraagt het mij. Ik vertel hem dat ik tevreden ben en het me uit mijn hoofd haalt. Dat ik het leuk vind om lijnen te zien en andere hoeken te vinden. Dat ik in het bijzonder geïnteresseerd ben in menselijke verzinsels en vrouwelijke lijnen. Dat ik vergeten ben hoe de techniek werkt, het was 17 jaar geleden voor het laatst. Dat het een kwestie is van zien, door de knieën gaan, accenten leggen en hoeken maken. Net als in het leven. Je moet het wel zien. Het vereist bewustzijn.
  Gisteren nam ik de camera mee tijdens een lange wandeling met de jongens uit India. Natuurlijk geen foto gemaakt, dat kan niet met anderen erbij althans, niet de foto’s die ik wil maken. Ik laat Luca zien hoe hij scherp kan stellen, daarna het centrum kan veranderen om een spannend beeld te krijgen. Ik maak een foto voor hem en vraag hem die na te maken. Hij zegt ‘ik zie het niet’. Ha. Je wilt het nog niet zien jongen. Het was, zaterdagavond na een volle dag. Het is, zondagochtend, 19 juli 2002, 06:12 MT 51.3.19.?.?.? Het is lekker buiten, de keukendeur staat open. Ik ga zo joggen. Wilde ik gisteren doen maar net toen ik wilde gaan stond Peet naast me en zijn we gaan wandelen.
• Afgelopen. Iets af laten lopen, iets voorbij laten gaan. Afgelopen zondag, afgelopen week, afgelopen tijd. Hmm. Het is, zaterdagochtend, 18 juli, 07:57. Gaat de zon al onder?
• Mijn situatie, Se situer. Gezeten zijn. Toch? Etre assis? Zitten, niet staan. Grappig. To sit. zitten. Ik wil wel zitten maar alleen als ik dat wil. Ha, we leren onze kinderen lopen en dan moeten ze zitten. Ik wil wel zitten, als ik dat wil! Ik schrijf kort hiervoor over ‘mijn situatie’.
  Woeha, het is, zaterdagochtend, 18 juli, 07:45. De zon knalt nu net naar binnen, op mijn rechteroog, hij trekt me naar buiten. Ik heb een grote grijns en ga nu echt hobbelen :))
• Veranderen. Ver-anderen. Dat ik verander onder invloed van mijn contact met andere mensen. Inzicht tijdens het fotograferen van het gedicht ‘Mei’ van Petra. Verwonderen, veranderen. Veranderen door verwondering. Het is, zaterdagochtend, 18 juli, 07:25, en nu ga ik echt joggen :) yeah.
• Je maakt een foto van een vliegtuig, zichtbaar in een ruimte tussen bomen. Je vraagt ‘is dit natuur?’ Ik antwoord met een tegenvraag. ‘Zijn wij – mensen – natuurlijk?’ waarop voor mij maar een antwoord mogelijk is.
  Als de dam van een bever, de korf van een bijenkolonie en het nest van een vogel natuurlijk is, zijn dan niet ook onze wegen, bruggen, gebouwen, machines en dus al onze verzinsels 100% natuurlijk net als mijn tekst en jouw foto?
  Ik las jouw post op Instagram en schreef van me af. Vanochtend gaat het door mijn hoofd en kan ik niet anders dan bevestigen. Alles is natuur, zelfs Auschwitz. Is dit een mens, Primo Levi. Het is, zaterdagochtend, 18 juli, 2020, 06:38. Ik ga hobbelen en dan een beetje stretchen. Hmm.
• Je vraagt mij waarom ik niet bij jou gekomen ben. Gesprek met Robert over ‘mijn situatie’ maart 2019. Ik zie een helderheid in je ogen, geen verwijt. Meer nog nieuwsgierigheid of verwondering omdat het gevoel tussen ons weer zo goed is. Waarom ben ik met mijn hulpvraag toen niet bij jou gekomen?
  Ik vond jou vanaf het eerste moment al supergaaf. Wat een bijzondere man ben jij. Net zo’n kind als ik. Gelijke frequentie, gelijke amplitude. Later minder, je was maximaal belast na de dood van Margreet en in je nieuwe leven met Chantal, al de kinderen en die enorme omgeving daar in dorpje Angeren maar de laatste jaren ben jij er weer en het gevoel is zo heerlijk. Ik heb je vraag gehoord maar kon hem niet zo 1-2-3 beantwoorden. Ik heb hem gehoord en kom er op terug. Ik ben graag in jouw omgeving. We spraken elkaar afgelopen zondag toen ik mezelf had uitgenodigd :) voor een kop koffie, omdat ik je tuinhuis wilde komen bewonderen. Petra mee, achter op, ik had haar niet verteld over de drukte. Je had veel mensen in de tuin, vakantie vieren. Als altijd voel ik me welkom en goed bij jou en Chantal. Het is, nu, zaterdagochtend, 18 juli, 06:28
• Ik schrijf voor mijzelf. Per ongeluk de GA code verwijderd zodat ik niet meer kan zien hoe vaak mijn pagina bezocht wordt en door wie. Ja, Google ziet alles en deelt veel. Maar nu dus niet meer met mij. Ik laat het erbij. Ik schrijf voor mijzelf. Het is, zaterdagochtend, 18 juli, 06:24
• Vita Brevis, Fai Piano. De stress die uitgaat van deze titel. Het leven is kort, leef maximaal. Ik kan er niet tegen. Ik denk niet dat alles kan. Je kunt niet alles beleven, alle denkbare ervaringen opdoen, alle emoties voelen. Maar wel veel, je kunt veel. Als je kiest, als je kiest voor waar je je tijd aan besteedt. Ik ben verslaafd maar dan toch, ik ben de baas over mijn tijd. En ik kies ervoor om veel tijd bezig te zijn met dit. Het is, zaterdagochtend, 18 juli, 06:17. Gisteren is voor de 2 keer het boek Vita Brevis binnen gekomen. Een tweede handsje, gaaf. Brieven van een vrouw aan een man met wie ze was. Ik wist niet en was me er niet van bewust dat het Augustinus was. Wist alleen nog dat zij schrijft met en enorme scherpte naar en liefde voor die man. Ik las onlangs over Augustinus – zijn belijdenissen, nog zo’n kut woord – in This Life van Hagglund. Mooi hoe het weer samen komt. Mooi hoe gebeurtenissen samen vallen. Samen gaan. Het is een mooie dag. Ik ga met 3 jongens uit India naar de Max Verstappen Shop, iets wat ze graag willen :). Daarna trakteer ik ze op een paar rondjes karten en wil ik ze verrassen met een mooie wandeling door het stroomgebied van de Swalm. Het is een mooie dag, ik verheug me op glimmende ogen, energie. Fijn dat ik dit kan doen.
• Weg weg. No roads. Eigen weg. Telefoongesprek met Peet. Het is vrijdagochtend, 17 juli 2020, Onderlangs
• Vagabonding, de titel van een boek, twee keer door mij besteld maar desondanks niet in mijn bezit – ja, het zijn mijn boeken, bezit ik boeken? Grappig woord dat vaga-bonding. Ik ben benieuwd naar de etymologie van dat woord, die vreemde contaminatie van twee tegenstrijdige begrippen. Het is, vrijdagochtend, 17 juli 2020, koude voeten, koude handen, ik ga douchen.
• Verwondering. Van Wonde tot Verwondering, de titel van een boekje. Van Verwondering naar Wonde. Wondering, Wandering. The Wonder Days, oude serie, een jongetje in Amerika verwondert zich over de wereld om hem heen. Wat maakt het leven zo mooi? Verwondering. En het besef dat alles eindig is. Soms ultiem. Wat een mooi woord. Verwondering. Het is, vrijdagochtend, 17 juli 2020. Buiten is het, niet koud, niet warm, geen regen geen zon. Een gedicht aan de muur.

Indeed, the sense that all things are irrevocably gone can make them appear more precious than they actually were. Your nostalgia, then, can come to shelter you from the demands of life that still has to be lived.

Knausgaard, This Life

• Ik open net This Life op pagina 109 en maak een foto. Als ik de foto beter bekijk en de onderstreepte zin lees verbaas ik mij over de manier waarop hij aansluit op het citaat van Victor Hugo. Het woord nostalgia prikkelt mij. Ik ben opgegroeid in een zee van nostalgie door mijn vader en zijn Italiaanse muziek. Ik word ook nu weer gewaarschuwd voor mijn nostalgische vermogens en dat is niet de eerste keer. Fuck it. Ik heb het idee dat ik heerlijk kan verdwijnen in ervaringen uit mijn verleden maar dat ik dat ook uitstekend kan op dit moment én in mijn fantasie over een mogelijke toekomst. So Mr. Knausgaard, there’s nothing wrong with nostalgia. And, a small suggestion, consider altering ‘has to be’ in ‘can be’?
• En brûlant 18 feux rouges.
• Calogero, Tot gisteren, mij nog onbekend. Gewaagde keuze Piet. Ik ben zo blij met de talen. Hoe elke taal, met name in de muziek, mij net weer anders raakt. Ik vraag me af of ik het Grieks ooit ook zo goed kan voelen. Het lijkt zo weinig op dat wat ik ken. Wellicht dat de muziek me kan helpen. Het is, donderdagochtend, 16 juli 2020. Regenachtig.

Les plus belles années d’une vie sont celles que l’on n’a pas encore vécues.

Victor Hugo

• Wat een mooie zin. Wat is het frans toch mooi, Deze film opent met dit citaat geleend van Victor Hugo. Gave twist op de kortere titel van de film, jongen bam :). En het was al zo vet. Wat gaat er nog voor moois komen? Nieuwsgierig, film nu al goed en dit was nog maar alleen de opening.
• Luca stuurt mij een WhatsApp bericht. Het is na middernacht, 00:39. ‘Nieuwe rijken zijn slechts één goed idee verwijderd van een mooie auto.’ en ‘Zelf bedacht’ enkele seconden later. Hij is blij met zijn idee (herkenbaar :). Hij leest het boek van Ferris en vormt zijn eigen ideeën. Heerlijk. Zelf denken. Ik lees het bericht vanochtend vroeg, het is, donderdag, 16 juli 2020, 05:52. Sei incredibile Luca, je verbaast me en toch, ik heb het altijd geweten :). Zo mooi dat ik iets al weet en het mij blijft verbazen, keer op keer, geweldig. Hmm. Ik ben nieuwsgierig hoe Luca zijn idee over rijkdom en succes gaat ontwikkelen.

As tu peur de la mort? Peut-être, la mort c’est l’impôt de la vie.

Citaat in ‘Les plus belles Années d’une Vie‘,

• Focus theater, Het is, woensdag 15 juli 2020, ergens halverwege de film tijdens de eerste ontmoeting tussen de twee geliefden. Heeft David geleefd? Leef ik?
• De Weg van de Minste Weerstand vs. De Weg van het Minste Verstand. Vaak hand in hand. Roepend naar Wouter als ik doe alsof mijn telefoon mij navigeert omdat ik erop kijk terwijl ik de trap op loop. Woensdag 15 juli, het is nu 14:31, koude handen op kantoor. Buiten is het beter.
• Terloops. Terloops, en passant, tussendoor. Tijdens het lopen. Ter loops. Ongeplande leuke of interessante momenten. Gesprek met Oscar in de kantine over terloopse gebeurtenissen met Luca en Gio, het is, Woensdag 15 juli, ergens tussen 13 en 14 uur.
• Quote: ‘Als je een vogel hoort fluiten, luister dan zo goed als mogelijk. Als je gedachten het overnemen, leid dan je aandacht, terug naar het luisteren.’ Ja, daar moet je dan ook maar net aan denken! Inzicht tijdens het wandelen met Teun. Ik loop voor de verandering eens achterlangs, Teun vindt dat leuk. Ik loop naar de oever. Aan de overkant van het water, in het bos, hoor ik vogelgeluiden, mooi. Ik moet lachen om mijn idee ‘Finkerstyle‘. Het is, dinsdag, 14 juli 2020, 07:12, bewolkt en rustig.
• A l’ombre des Nous. Liedje in ‘Un Homme et une Femme‘. Hartslag. Boem Boem. In onze schaduw. Lyrics.
• Entre l’art et la vie, je choisis la vie. Quote uit ‘Un Homme et une Femme‘. Zelfde moment. Ik overdenk, dat de kunst ons onderscheid van andere levende wezens. Is kunst niet het vieren van het leven?
• C’est incroyable, quand meme c’est incroyable de s’empecher d’etre heureux. Quote uit ‘Un Homme et une Femme‘. Kun je geluk afwijzen? Ik ben, met Peet, bioscoop Nijmegen, maandagavond, 13 juli 2020, 19:30 in plaats van 18:30, extra tijd, ha. Lekker weer.
• Tafelen. Aan tafel zitten, met mensen die goed voor je zijn. Mensen die je laten, je lief hebben om wie je bent. Mensen waarbij jij je goed voelt. Tafelen, ha, mooi woord. Tijdens het herschrijven van ‘goede bodem‘, zaterdag 11 juli 2020.
• Bereiken. Bereiken of Be-rijken? Door iemand te bereiken hem of haar verrijken. Ergens tijdens het schrijven, woensdag, 08 juli 2020
• Heel mij. Zinnetje in ‘De Verzoening‘ van Boeijen. Heel maken of helen? Helen als alternatief voor ‘gezond maken’. Ik denk dat het van ’tot een geheel maken’ af komt. Is iets dat niet heel dan dus ongezond? Kun je eigenlijk niet heel zijn? Gedachte op kantoor, maandag 6 juli 2020
• LOL: Nederlands woord voor ‘veel plezier hebben en vrolijkheid’. Grappig dat het ‘Laughing Out Loud‘ wereldwijd tot LOL wordt afgekort :), tijdens het schrijven, zaterdag 04 juli 2020
• Lichtzinnig, een lichte zin. Een zin zonder zwaarte. Zo is lichtzinnig oppervlakkig, zonder werkelijke betekenis maar anderzijds heeft het toch ook een mooie connotatie, door het licht. Licht vs. donker of zwaar. Gedachte tijdens het schrijven, zaterdag 4 juli 2020
• Zeitgeist, tijd geest, ontdekking tijdens het inlezen ten aanzien van het boek ‘Het Mysterie van de Tijd’ van Rovelli, vrijdag 03 juni 2020. Kun je tijd hebben. Tijd is als een geest, niet vangbaar tenzij je ervaring hebt als ghostbuster.
• That you love, what you love. Interessante opmerking in ‘This Life’ van Hagglund, p. 94, vrijdag 03 juni 2020, to love that you love? Ha :)
• Eenzaamheid, een-zaam. Versus gemeenzaam. Eenzaam? Wow. Kun je met z’n tweeën eenzaam zijn? Inzicht tijdens het schrijven, 300620
• Beleven, mogen ervaren, meemaken, voelen. Be-Leven, inzicht tijdens het schrijven, 300620
• Overpeinzen. Vreemd woord. Overdenken. Peinzen. Pijn. Nee. En nu ga ik echt, surfen, 290620
• Afscheid. Af-scheid. Iets ergens van af scheiden. Iets wat 1 is verbreken, achter mijn toetsenbord, 290620
• Voordoen. Voor ze doen. Nee, eventueel voorbeeld geven, eventueel voordoen maar niet voor ze doen. Zelf. Gesprek met Oscar, 290620, ja, logisch. Het waait, fuck it, ik ga surfen. Ga je mee? Ik ga.
• The Glue of Care (curae glutino), Gluten glue, This Life, p. 90, 280620, het waait, surfen met Luca.
• Gezond. Ge-zon-d. Telefoongesprek met Jeroen, of de zon wel of niet gezond is, 260620, ik erger me, kap het gesprek af.
• Bezoek. Be-zoeken. Wat zoek je, als je op bezoek gaat? Overdenking, onderweg naar Swalmen, 250620, praten met Steven, potje tennis in de zengende hitte. Ben er niet bij. Wil niet winnen.
• Ontstaan, ont-staan, niet staan? Vreemd, tegenstrijdig eigenlijk. Gesprek met Wim, 240620, voor het eerst weer samen op kantoor bij Hijink. Gemist. Fijne man.
• Palace – instead of Place :) – autocorrect door WhatsApp met RJ, 240620, hij komt een paar dagen over :)
• Wanderlust: titel van een boek, Solnit, 220620, komt binnen, op de vensterbank. Mooi woord.
• Tendere: zich oprekken of streven naar, zich inspannen voor iets of iemand, Latijn, Boek ‘This Life’, p. 71, aan tafel, 210620
• Looping forward (instead of looking forward), Autocorrectie door WhatsApp met Remi, 200620, dag later samen fietsen in Arnhem, vrolijk.
• Pensioen vs. Pension, Inzicht tijdens gesprek met Petra, 200620, gruwel.
• :)