Oriëntatie

“Mijn ernst kan op jou als vergif werken. Jij bent jong.”

Luca gooit me voor de voeten dat ik negatief ben. Gio vraagt me waarom ik schrijf over wat er om ons heen gebeurt. Hij vraagt zich af wat voor nut het heeft. Het zijn indrukwekkende opmerkingen en niet fijn om te horen als vader voor de jongens. Aan de andere kant ben ik tevreden met de interactie met hen beiden. Het trekken duwen, het spelen met gedrag, de blikken die we uitwisselen. Ook word ik vrolijk van de aanpassingen die ze doorvoeren in hun eigen leven. Het langzaam groeiende besef van eigen inbreng, eigen verantwoordelijkheid.

De jonge Gustav Janouch schrijft over zijn gesprekken met Kafka.

Moet ik, dat wat mij – ook – bezighoudt verbergen voor de jongens? Moet ik mijn mond dichthouden als lopende ontwikkelingen aan tafel worden besproken, waarbij ik vaak een redelijk beeld heb van de context en de gedachten achter die ogenschijnlijk dagelijkse gebeurtenissen? Moet ik de haperende logica en leugens onbenoemd laten en mijn twijfels verbergen?
Ik wil dat niet. Ik wil in mijn omgeving, in het huis waar ik woon, met de mensen om mij heen, open zijn over wat ik zie en ervaar. Over dat wat mij niet aanstaat én dat waarvan ik geniet, waar ik plezier aan beleef. Het is, zoals Janouch Kafka citeert: een kwestie van oriëntatie. Als ik klein kijk zie ik heel veel moois. Kijk ik groot, dan word ik verdrietig. Wat ik zie, bevalt me niet. Ik kan het, klein en groot, simultaan beleven. Het is een kwestie van oriëntatie net als ook geluk dat is. En groter dan groot? Maakt het me niet zo veel uit. Dat komt wel goed ;)

Zeker Luca heeft veel van mijn emotie meegekregen. Dat kon eigenlijk ook niet anders. Hoe had ik dat, in die tijd, anders kunnen doen? Dat is zijn context en die zal hij moeten begrijpen, ooit. Emoties zijn mooi en zonder het laag is er geen hoog. Ik hou van mijn emoties.

Antigif

Ik stel voor een kerstbrunch te houden. Peet springt op de fiets en haalt lekkers in huis. Ze dekt de tafel, ik ruim op. Na een lange wandeling langs het hoge water heb ik trek. De jongens zijn wakker en glunderen als ze de gedekte tafel zien. Speciaal voor Gio een pretzel en een koffiebroodje voor Luca. Het is gezellig. Met elkaar, genieten, van het eten en het gesprek, net als gisteren, bij opa en oma. Antigif :)

Ik ben een genieter, en boven, oefent Gi zijn Claire de Lune :)

NS
Ik kan me buitenshuis goed inhouden als ik gemankeerde informatie of onwaarheden hoor. Als ik denk dat er geen speling in zit is het zinloos om mijn tijd te vergeven. Als dialoog onmogelijk is, kunnen we natuurlijk altijd nog het weer bespreken zonder veel te zeggen.

NNS
Het is, 26 december, 13:50. Ik duik met Luca de bruine modder in als alternatief voor de afwezigheid van sneeuw. Mudboarding?

Oops … daar sta je dan :)

NNNS
Het is 30 december. Ik heb geen zin om thuis te zitten. Wil de stad in. Als ik de filmhuisagenda erop na sla vind ik Perfect Days: Ima wa ima :)