Preisoep

Vandaag maak ik preisoep. Nadat ik met Peet de documentaire Seaspiracy heb gezien zijn we klaar met vlees en vis. Samen overleggen we hoe we met deze informatie verder moeten als we besluiten het eten van vlees en vis nog verder in te dammen.
Geïnspireerd door onze Indische medebewoners hebben we gezien dat met groente en kruiden heel veel mogelijk is. Het vereist een mentale omschakeling, tijd om te onderzoeken welke groentes er zijn en hoe je ze op smaak brengt om zo te kunnen genieten van een heerlijke maaltijd.
Een beginnerstip is het maken van soepen. Kinderlijk eenvoudig. Van alles bij elkaar, laten sudderen, mixen en klaar is het. Een beetje sla erbij en er staat een heerlijk gezonde maaltijd. Soep kun je makkelijk in een grote pan klaar maken zodat je er nog een 2e of 3e dag van mag genieten. Efficiënt :)

Soep op tafel, vanavond. Als ik net de gesneden prei in de pan geschoven heb belt een vriend. Ik vertel hem dat ik soep aan het maken ben. Omdat het nu een minuut of 10 mag sudderen vervolg ik ons gesprek.

Of het wel goed met me gaat?

Ik ben verbaasd over zijn vraag. Vorige week hebben we enkele dagen samen doorgebracht en hij weet hoe het met mij gaat. Hij weet dat ik de laatste twee maanden heel veel tijd besteed aan het bekijken van interviews en presentaties ten aanzien van dat-wat-speelt. Hij weet dat ik enorm opgewonden ben over de maatregelen van de regering omdat ik hem zo nu en dan fragmenten laat zien als het mij eventjes helemaal te bont wordt. Hij weet dat ik er zelfs nog de humor wel van in kan zien. Puzzlestukjes die allemaal samenvallen nadat ik in mijn tienerjaren al kennis had gemaakt met de grote zieners van die eeuw en mijn voorliefde voor science fiction.

Maandag vroeg hij mij of ik zin heb om dit weekend naar een band te gaan luisteren in Dollars Rock café. Ik vertel hem dat ik dat wel zou willen maar niet onder deze omstandigheden. Dat ik niet het PCR momentje wil doorstaan om mij daarna enkele uren in een menigte van mensen op de dansvloer te kunnen begeven. Mij omringen met mensen waarvan de ene helft zich heeft geïnjecteerd en de andere een PCR momentje heeft genomen opdat toegang is gegund. Dat zou mij te veel worden. Al zuip ik me van te voren helemaal klem dan nog zal me dat niet helpen te ont-zien. Mijn helderheid neemt alleen maar toe.
Ik baal ervan. Ik wil heel graag met hem en Petra naar Dollars maar niet onder deze omstandigheden. Ik kan en wil mijn gevoelens over die omstandigheden niet uitschakelen. Stel je voor, die hele groep mensen, eindelijk weer, dicht op elkaar, ja, we mogen, van De Jonge. Hugo – dansen met Janssen – de Jonge. En bedankt hè. Nee, dat is voor mij niet te verdragen. Ik wil dat nu even niet ervaren. Het spijt me heel erg maar ik pas. Wellicht, een andere keer. Ik heb geen haast. Tijd genoeg.

Vind je het leven wel leuk?

Man, wat een vraag. Het hoeft niet altijd leuk te zijn. Ik zie heel veel mooie dingen om mij heen en ik zoek ze ook op. Ik kan lachen met mensen en zelfs lachen om dat-wat-speelt; de manoeuvres en bewoordingen van alle personen en de instituties waar ze voor werken. Het is echt een doldwaze komedie; films of theatervoorstellingen zijn overbodig. De humor loopt voor mij langs. Maar ik wil zijn vraag wel een beetje uitbreiden:

Of ik het leuk vind dat mensen in een fuik worden gedreven?
Of ik het leuk vind dat jongeren in een fuik worden gedreven?
Of ik het leuk vind dat kinderen in een fuik worden gedreven?

Nee!

Ik heb mijn nee hier zo subtiel als mogelijk weggeschreven hoewel ik dat uitroepteken heb moet plaatsen. In werkelijkheid zou ik op deze vraag bommen willen laten ontploffen. Bommen die zo veel lawaai maken dat alles op zijn grondvesten schudt. Wellicht moet ik grijpen naar het verboden vuurwerk, dat klinkt misschien minder radicaal.

Nee, dit vind ik niet leuk! Hier is niets leuks aan! Dit is verschrikkelijk! Laat dan in ieder geval de kinderen met rust! Late die Kienderen toche Spielen!

Mijn vriend is gewend om voor anderen te spreken. Hij vertelt mij dat hij belt omdat mensen om mij heen zich afvragen of het wel goed met mij gaat. In zijn geval had ik de vraag teruggekaatst: ‘Waarom vraag je dat niet zelf?’ Nu ik er zo over doordenk, een betere tegenvraag zou zijn: ‘Gaat het eigenlijk wel goed met jou?’

Ik vertel hem dat niemand zich om mij zorgen hoeft te maken en al zeker niet mensen die hun zorg niet rechtstreeks tot mij uitspreken. Ik houd van extremen, hoewel ik dat persoonlijk wel mee vind vallen. Ik ga er soms agressief in maar dan zie ik in ieder geval wie ik tegen over mij heb. Mensen zouden andere zorgen mogen hebben. Dat is nu precies de reden dat ik zo verbaasd ben en dat, op mijn manier, uit. Mensen lijken geen zorgen te hebben. In mijn omgeving is het oorverdovend stil als dat-wat-speelt beschreven wordt. Ik kap het gesprek af omdat ik merk dat ik boos wordt. Tijd voor preisoep :)

De een na de ander laat zich injecteren. Zelfs de jongeren om Luca heen. Hoe moet dat verder? Ik ben bang.

Ik zie de fuik, de drijvers. De speelruimte wordt verder ingeperkt. Afgelopen week heeft Luca een uitnodiging gekregen van de GGD. Ik heb tot op die dag nog geen inhoudelijk gesprek met hem gevoerd over dat-wat-speelt. Ik kijk hem vragend aan en hij vertelt dat hij het voorlopig niet gaat doen.
Zaterdag wil hij voor het eerst in zijn leven met zijn vrienden gaan stappen in Arnhem. Vrijdag ben ik thuis als hij vertrekt naar een locatie waar ze hem een PCR momentje gunnen: Testen voor Toegang noemen ze dat. Geweldig, die alliteratie, ik had het zelf kunnen bedenken. Ik begrijp het en zeg er niets van. Ik weet inmiddels aardig veel t.a.v. de waarde van dat PCR momentje maar val hem er niet mee lastig. Later die dag wil hij erover praten en is het moment aangebroken om het een en ander uit te leggen en toe te lichten. Ik beloof hem al zijn PCR momentjes te betalen en leg hem uit hoe die methode werkt en wat de resultaten van die meting betekenen.

Gisteren hoor ik dat een of andere gezondheidsraad adviseert om alle kinderen tussen de 12 en 18 te vaccineren met Taser. Dat lag in de lijn der verwachting want in het Oosten zijn ze al maanden zo ver.

Je leeft maar een keer.

Mijn vriend had niet zo’n beste dag. Het was vroeg in de avond en waarschijnlijk was hij vermoeid na een intensieve dag. Ik begrijp het en het maakt ook niet uit. Hij mag dat vragen omdat ik weet dat hij het goed bedoelt. Ik ben me er ervan bewust dat mijn tijd eindig is. Dit is een onderwerp waar ik mij al jaren mee bezig houd. Sorry, het is, nu eenmaal zo en dat geldt voor iedereen. Daarom laat ik mijzelf in mijntijd liever niet drijven door een ander en ben ik bereid om tijd voor tijd te geven.

Maar vertel, wat is er op dit moment zo leuk aan:

1. een regering die weigert te investeren in een uitbreiding van capaciteit en behandelmethodes waar het nodig is en wel miljarden verbrast die het verstand te boven gaan?
2. een regering die beslissingen baseert op de resultaten van een meetinstrument dat in 80% van de gevallen een foutief positief geeft?
3. een regering die het volk opdraagt een beperkt getest goedje te injecteren. Een goedje dat door zijn ontwerp snel, goedkoop en in grote aantallen te fabriceren is ten nadele van traditionele vaccins die meer tijd vragen om op te kweken?
4. een regering die de producenten ontslaat van aansprakelijkheid zodat mensen hen niet kunnen vervolgen bij een eventueel overlijden of levens beperkende bijwerkingen?
5. een regering die gebruik maakt van massacommunicatie en groepsdrang – de Nationale Postcodeloterij is er niets bij – om mensen en kinderen aan te zetten akkoord te gaan met een injectie?
6. een regering die niet luistert naar mensen die opstaan en hun zorgen uitspreken?
7. een regering die al anderhalf jaar weigert om informatie te verstrekken aan journalisten op basis van de WOB?
8. een regering die zich eenzijdig laat informeren door afhankelijke instituties zoals het RIVM en het OMT?
9. een regering die beslissingen neemt op basis van bevindingen van het volstrekt onbetrouwbare RIVM. Dat is in het verleden al zo ontzettend vaak aangetoond. Ik persoonlijk verloor alle vertrouwen in het RIVM op het moment dat Zembla de gevaren van gemalen autobanden – dat stinkt, letterlijk en figuurlijk – op het voetbalveld onder de aandacht bracht?
10. een regering die adviezen van specialisten klakkeloos overneemt zonder deze af te wegen en te plaatsen binnen de sociaal maatschappelijke context?
11. een regering die het leven van jongeren in de waagschaal legt om het leven van hoog bejaarden veiliger te maken?

Staatsschuld oplopend tot 200 miljard, 10 miljoen euro per sterfgeval (mensen van gemiddeld 82 jaar). Niet meegenomen: onderwijsachterstand, geestelijke gezondheid jongeren en volwassenen

Bron: Volkskrant, Juni ’21

Wat is hier leuk aan? Leg het me alsjeblieft uit opdat ik begrijp en rustig kan slapen.

Ik heb een jaar of tien geleden een klus gekregen van Sanofi Avantis. Ik was toen heel blij met die opdracht want ik mocht samen met Colin een online hulpmiddel ontwikkelen en huisartsen ondersteunen met een geautomatiseerde risico-inventarisatie van het cliëntenbestand. Eindelijk een uitdagende klus. Iets anders dan zo’n dertien in een dozijn informatieve website.

Ik kreeg toen een halfbakken meetinstrument in mijn maag gesplitst dat ik moest vertalen naar een online hulpmiddel. De kwaliteit van dat instrument rammelde aan alle kanten en er zaten onlogische redenaties in. Die heb ik er uit gehaald. Ja, als iets niet logisch is, dan vind ik dat snel.
Ik herinner me nog de huisarts die werd betrokken in dit project. Een stoffige gast omringd door vier flitsende accountmanagers – ander woord voor verkopers – van Sanofi. Ze reden allemaal een zelfde dikke, witte BMW. Het mocht wat kosten maar natuurlijk, alles voor een betrouwbare uitstraling. De bankmensen stappen in een donkerblauwe volvo en de artsenbezoekers racen van hot naar her in zo’n witte BMW. Heerlijke plaatjes.

Ik weet hoe die bedrijven werken. Het speelt zich af voor mijn ogen. Op dit moment worden meer dan 100 nieuwe goedjes ontwikkeld om te concurreren met de vier bij ons bekende namen. Meer dan 100 nieuwe producenten die willen toetreden tot deze veel belovende nieuwe markt. Het commerciële potentieel is enorm. We omzeilen het immuunsysteem, brengen iets op de markt, waarvan de afnemer heel erg graag wil dat het werkt, en het werkt, een beetje, hier en daar maar niet voor 100%, nee, het werkt, een beetje, en je moet wel over enkele maanden terug voor een her-injectie of boostershot. Gru-we-lijk. Gruwelijk geslepen; Ik breng een product op de markt dat zo slecht werkt dat je het elk half jaar mag vervangen. Daarna gaan we gewoon over op andere injecties, een beetje combineren. Mix en Match noemt De Jonge dat heel vrolijk. Weer zo’n geweldige alliteratie, opnieuw, ik had het kunnen bedenken. Inenten doen we gewoon net als de Zweedse kok in de Muppetshow.

Nee, tegen een virus kun je je niet goed wapenen met een gefantaseerd goedje. Tegen een virus wapen je je door jouw immuunsysteem op orde te houden of te verbeteren. Het onderhouden of verbeteren van je immuunsysteem is overigens kinderlijk eenvoudig. Eet goed, sport dagelijks, belast je lichaam niet met gefantaseerde goedjes uit de rommelmarkt, speel een muziekinstrument, lees een boek, knuffel en vrij met je partner, slaap zacht maar, boven alles, laat je vooral niet piepelen door de regering.

De regering heeft echter niet zo veel vertrouwen in jouw immuunsysteem. Dat zien we terug in alle besluiten:

• de controle op de voedselproductie is beneden alle peil. De Nederlandse Voedsel en Warenautoriteit is een papieren autoriteit, lachwekkend gewoon met te weinig controle kracht en middelen;
• groente en fruit wordt belast met 21% BTW en is per KG duurder dan alle rommel;
• sporten op school wordt minder en minder belangrijk net als andere belangrijke lessen als maatschappijleer, handarbeid en muziek;
• experimentele communicatiemiddelen worden zonder boe of ba uitgerold. De Jonge, je kunt de telco’s echt niet vertrouwen. Die partijen kunnen zich niets eens meer verzekeren tegen een schadeclaim maar jij durft te zeggen: ‘geloof me, het is volledig veilig’;
• veel binnen zitten, wij zorgen wel voor de goede telecommunicatiemiddelen;
• andere mensen niet aanraken, levensgevaarlijk: handen schudden, knuffelen en kussen verboden;
• en nog steeds, hoe bedenk je het, handen wassen met nitro glycerine. Gewoon, op advies van de Jonge je hele huid vernachelen en ontdoen van zijn oorspronkelijke beschermende functie;
• en ja, die mondkapjes, ze mogen af en in september moeten ze weer op. Totaal onzinnig, alsof je muggen kunt vangen met kippengaas*. In ieder geval voor iedereen super ongezond, in overtreffende trap voor de allerjongsten door de overmatige co2 inname.

Ja, grappenmaker, ik weet dat dit theoretisch zelfs mogelijk is. Ik wil je dan ook met klem aanraden het zelf te proberen. Gewoon 5 minuten 100 maskers over je gezicht. Ik ben graag getuige van dit experiment hoewel ik het niet aan zal raden.

Noodzaak, Werkzaamheid, Gevaren

Ik zou me niet zo veel zorgen maken over een ander. Maak je zorgen om jezelf en jouw kinderen. Verdiep je in dat-wat-speelt en neem dan een afgewogen standpunt. Jij staat op het punt om toe te staan dat kinderen worden geïnjecteerd met iets waarvan de noodzaak, de werkzaamheid en de gevaren niet zijn aangetoond! Ik ga geen verwijzingen geven. Ze liggen overal voor het oprapen.

Als je zin hebt in een goed gesprek? Ik heb al-tijd en ik maak graag een heerlijk wollig ei voor je klaar voordat we samen een stuk gaan wandelen. En over dit onderwerp hoeven wij met elkaar, absoluut niet te spreken.

Zum Wohl.

Remo

NS
Wach, een fantastisch nummer van Frida Gold. Das Hier ist Meine Anklage!