Schroefjes over
Gio speelt, meer en meer, op de piano van David. Ik ben blij dat hij weer klinkt.
Deze week blijven opeens enkele centrale toetsen hangen. Ik had al eerder enkele afgebroken klepels omgewisseld, zonder handleiding, dus aan het eind … schroefjes over én, links en rechts, twee lamme toetsen.
Omdat ik opkijk tegen de reparatie en geen zin heb om kosten te maken vertel ik hem dat ik nog een paar vette keyboards van ome David op zolder heb liggen. Ik bouw een setje op maar dat klinkt 3 keer nergens naar als je niet weet hoe je zo’n synthesizer af moet stellen. David kon ermee toveren maar onder de vingers van Gio is het nog niets.
“Heeft zo’n keyboard ook pedalen om de tonen aan te houden?” vraagt hij. “Nee Gi, dat doe je elektronisch.”
De piano heeft van zichzelf een heerlijk warm geluid en hij wil de weerstand in de toetsen voelen. Logisch.
Vandaag neem ik hem mee in de reparatie, hij vraagt erom. Deze keer met ‘handleiding’. Hij moet lachen om de schroefjes die hier en daar ontbreken. Ik laat hem alles zien, de manieren om te onderzoeken, manieren om vast te zetten en los te koppelen. Je moet geen angst hebben voor techniek. Beginnen met de eerste schroef.
Het is leuk om samen met de piano bezig te zijn. Een rommelige dag. De hele ochtend koffie gedronken met Astrid en bij gepraat na lange tijd. Als Gio thuis komt kan ik er niet meer onderuit. Dat ding moet open, hij wil spelen. Met Astrid had ik het er nog over dat we beschikbaar moeten zijn als onze kinderen erom vragen. Ze niet afschepen met een dadelijk, ik moet nog even dit of dat tot het moment dat ze niet meer vragen. Ik heb het zo vaak gedaan. Vandaag niet. Gio haalt de gereedschapskist.
Ik leer hem hoe je organiseert. Hoe je ontvet en lijmt en drogen laat.
Op de achtergrond Air, Suite in D Major. Meestal op cello maar net als ik dit schrijf, hoor ik een uitvoering op piano. Het klinkt. De subtiliteit van deze man maakt het mogelijk. Luca maakt een broodje carpaccio. Heerlijk. De klepels laat ik hangend drogen aan de fruitschaal. Ik heb ze opnieuw verlijmd en sommigen op aanstaande breukpunten preventief verstevigd. 12 euro per klepel zou het kosten. “Hoeveel zitten erin Gio?” “88” is zijn antwoord. “Lijmen dus!”
NS
Fuck, opnieuw schroefjes over. En de piano klinkt, als vanouds :)
