Shikata ga nai

Vanochtend blijf ik wat langer in bed en lees het naschrift van ‘De Opwindvogelkronieken’. De schrijver-beschrijft de context waarin het boek is ontstaan. Tot slot neemt de vertaler het woord. De zin ‘Shikata ga nai’ – niets aan te doen – wordt beschreven. Accepteren wat komt. Laten ontstaan. Vaak wachten, soms doen, net als sudderlapjes, op een laag vuurtje, af en toe, naar eigen inzicht, omdraaien.

Zoals ik al dacht heeft hij dit boek geschreven zonder plan, zonder kapstok. Ontstaan vanuit de eerste paragrafen, daarna nog 900 pagina’s. Heerlijk. Geen doel, behalve dan, het schrijven, zelf. Geweldig hoe er met namen wordt gespeeld. Dat een naam die je gegeven is kan bepalen hoe je leven loopt. Dat je zelf een andere naam kunt nemen. ‘Ze zeggen dat een naam de zaak verbeeldt maar als je het mij vraagt neemt de zaak langzaam maar zeker de kwaliteiten van de naam aan.’

Heerlijk vertaald. Mooie zinnen en bijzondere woorden her en der. En natuurlijk absoluut gestoord. Voor het eerst lees ik iemand alsof ik mezelf ervaar. Dat is nieuw. Totaal gestoord, en, zijn we dat niet allemaal?