Slenteren

Afgelopen maandag heb ik tijd vrij gemaakt voor boekenonderzoek. Nee, niet dat gedoe van die gasten van de belastingdienst of potentiële overname kandidaten die hun accountants op onderzoek sturen. Nee, boekenonderzoek is voor mij een gang door mijn notities waarin ik een lijstje met favoriete of nog te ontdekken auteurs heb verzameld. Thoreau met Walden spookte al weer enige tijd door mijn hoofd en ik wilde kijken wat hij verder nog geschreven had. Toen las ik voor het eerst over ‘Walking’.

Brainpickings.org schreef erover en ik was verkocht. Lees dat artikel als je durft. Kan lichte irritaties opwekken maar door irritaties kun je je ontwikkelen.

Waarom pakte dit boek mij zo?

Een paar jaar geleden had ik een soort van ‘leefmethode’ bedacht en een van de kernbegrippen was slenteren.
Ik werd me voor het eerst bewust van mijn eigen tempo toen, ruim 17 jaar geleden, Michel Voorhout bij mij op kantoor kwam. Ik was tegelijkertijd met Michel gestart als verkoper van kopieerapparaten en wij bleven over na een voorselectie van bijna 6 maanden. Na mijn overstap tot ondernemer hadden wij nog slechts sporadisch contact.
Op een dag was hij in de buurt en kwam op bezoek. Ik vind het altijd fijn om te bewegen tijdens gesprekken en dus gingen we wandelen. Eenmaal buiten zette ik mijn eigen tempo in en Michel bleef achter. Hij had een bepaalde rust over zich waardoor ik ook terug moest schakelen. Ik weet nog dat ik hem erop aansprak.

Wat is slenteren?

Een paar jaar geleden werd ik mij opnieuw bewust van dit lage tempo en ik hervond de term slenteren. Wat is slenteren? Ik leg het altijd uit aan de hand van een stereotype. Stel je een vrouw voor die door de stad langs de etalages loopt, op zoek naar iets nieuws voor in haar huis. Dat tempo .. dat is slenteren.

Pole-pole

Voor mij is alleen het woord al genoeg om te weten wat ik moet doen. Tempo omlaag. In Tanzania werden we dood gegooid met het pole-pole wat staat voor ‘langzaam aan’ in Swahili. Vrijwel elke ochtend schiet het door mijn hoofd als ik Teun uit laat. Meestal start ik op tempo maar na enkele meters ga ik slenteren. Dat voelt goed. Probeer het eens. Je merkt het meteen! Waar merk je het? Ik kan dat niet beschrijven. Niet vragen, gewoon ervaren.

Ik denk dat slenteren goed doet. Ik zie veel gehaast om mij heen en mensen die vast lopen. Kan het anders? Kunnen we gewoon wat rustiger aan doen. Minder verwachtingen van ons zelf. Misschien is het woord niet sexy genoeg? Zullen we er dan maar ‘Mindfull Walking‘ van maken? Nee. Fuck mindfull. Noem het gewoon wat het is: bewust.

Tip
De tekst, Walking van Thoreau, is gratis beschikbaar als epub of voor slechts heel weinig via de online boekhandel.

Ik slenter.