Aanraken verboden

Ik ga voor het eerst in tijden naar de sauna. Druk, denk ik, meer dan 10 x op de eerste warme douche. Ik heb het nodig. Daarna de hete sauna in. Rustig, warm, fijn. Samen met Peet. Eindelijk.

We staan op en dompelen onder in het koude bad. Dan mag ik los, in mijn eigen omgeving, een warm zwembad, als een dolfijn, tuimelend, mijn natuurlijke beweging, boven en onder water. Mijn voeten tintelen van de wisseling. Ik lees het bordje op de rand van het bad: “verboden aan te raken”.

Mijn moeder is bij ons. We vieren mijn 56ste rondje. Gio pakt de poes en ik vraag hem of hij haar bij Oma in de arm wil leggen. Ik zie en film omdat ik weet, dat er weinig tijd is. 

Universitaal

Ik kan leren en studeren. Diplomeren en presteren maar zonder aanraking ben ik eenzaam.

Ik zie het, om me heen, duiken in materiele zwembaden vol eenzaamheid. Geen tijd over om samen te komen. Jagen we of zijn we op de vlucht? Ik zie, ik hoor, ik lees, hoe mensen 1000 woorden gebruiken. Misleidend, gebrekkig ook, zinloos. Het komt toch niet aan of wordt als ongeloofwaardig ervaren. Hoewel ik ze veel gebruik, meer in schrift dan sprekend, blijft het altijd mijn tweede taal. En ik denk dat dit geldt voor iedereen. Woorden zijn gehandicapt.

Ik breng m’n moeder terug naar huis. Het is zonnig. Vanwege een wegafsluiting neem ik een toeristische route via Geldern. Ik houd niet van kleine gesprekken dus zeg liever niets. Mijn moeder is het gewend. Mijn vader was niet anders :)

Ik vind het geweldig als ik haar zie bewegen op het liedje dat uit de speakers klinkt. “Lekker nummer” zegt ze en even later vertelt ze me dat ik lekker had gekookt. Ik wijs haar op de gele bloemen, velden. Logisch, pasen.

Thuis ga ik met haar mee tot boven. We kijken nog even samen tennis maar ik verlies snel m’n interesse. Als ik wegga omarmen we elkaar. Ze is blij. Weer een dagje extra. Ik stuur haar het vidiootje :) die ze morgen tijdens de paas lunch met haar vriendinnen zal delen. Mooi.

“Verboden aan te raken”, dat verzin je niet.

NS

Ja Gi, de camera / telefoon is ruk, al helemaal bij het filmen, maar ik heb er toch maar weer een mooie foto van Liv mee gemaakt. En, zo lang hij het doet … doe ik hem niet weg. Onbelangrijk.