Voed zo

Gisterochtend heb ik thuis gewerkt en een uurtje thuis gefitnest. Daarna op mijn fietsje naar kantoor en even bij de rommelmarkt langs.
Ik zie veel dikke mensen die hun mandje volstoppen in de lange gangen vol met ‘etenswaar’. Behoorlijk veel steken buiten nog even een sigaretje op. Ik moet in eens denken aan dat wat ik zou zien als hartchirurg of specialist in bv. maagverkleiningen: die moeten zich toch werkelijk helemaal scheef lachen. De plek waar de basis wordt gelegd voor hun grote woning want we weten, een beetje chirurg heeft het beste met je voor in ruil voor 300 ruggen. Ik zou dat werk niet kunnen doen. Ik zou sterven van cynisme. Hoe kunnen we zo probleemoplossend werken terwijl we preventief zouden moeten leven.

Nu kijk ik net het de documentaire ‘What the Health’ over vlees- en melkproducten. Ik heb natuurlijk aardig veel kennis hoewel ik slechts beperkt eet naar mijn kennis. Daarom blijf ik ook deze documentaires kijken; om mezelf weer op scherp te zetten.

Als je ziet hoe de gerenommeerde stichtingen zoals het amerikaanse kankerfonds, het diabetes fonds en het pink ribbon fonds allemaal miljoenen aannemen van boeven als Unilever en Danone; tenenkrommend. Tenenkrommend. Met name het moment waarop ze alle interviews afwijzen of afbreken op het moment dat eenvoudige vragen worden gesteld of als ze het moreel niet meer aan kunnen. Het went gewoon niet. Ik kan het niet begrijpen. Ik blijf me keer op keer verbazen.

Ik denk, althans, ik vind het logisch dat de mens vlees eet maar de mate waarin ben ik drastisch aan het reduceren. Melk en melkproducten eveneens nagenoeg 0 tegenwoordig.

Kijk de documentaire op Netflix. Wellicht voel je lichamelijk niet helemaal goed? Probeer dan iets te veranderen en begin met je dieet. Die-eet. Dat wat je eet.

Wij vanavond gebakken bloemkool en wraps met gewokte groenten en home made hoemoes. Heerlijk.

Ach, wtf, lekker belangrijk. Genoeg aan mijn eigen ding. Hang loose.