Wat goed gaat
Zaterdagochtend, Petra met Gio naar de voetbal, Luca rustig boven. Eindelijk even tijd voor mijzelf. Voor mijn gevoel de 2 zwaarste weken uit mijn leven. Voor mensen die mij kennen lijkt dit onwaarschijnlijk maar zo voelt het wel. Ik ben gewend verlies te lijden en kan dat accepteren maar als je het vertrouwen in jezelf lijkt te verliezen dan kan ik, nu uit eigen ervaring, bevestigen dat dat er in hakt.
Het was zowel zakelijke als ook privé super intensief; geen moment zonder woorden. Tegenslag en voorspoed, teleurstelling en verbazing en dat alles in 12 dagen samen. En nu, even rust, even een ochtend voor mij alleen.
Ik lees even na wat ik de afgelopen weken geschreven heb als een hard ‘POK POK POK’ me op doet schrikken. Marc klopt op het keukenraam, of ik even mee ga wandelen.
Tegen sociale voorstellen zeg ik nooit nee. Regel 1, als iemand aanklopt voor een praatje zeg ik altijd ja; dat gaat voor elke planning die ik heb gemaakt. Gelukkig kan dat.
Als Marc me vraagt hoe het gaat dan leg ik hem uit wat ik de afgelopen weken heb meegemaakt. De status t.a.v. Woods en in huize Natali Schuurman. De teleurstellingen, frustraties over mijn eigen functioneren en de mooie dingen. De steunbetuigingen en hulp van vrienden. Ik geef hem aan dat ik er van baal dat alles scheef loopt, de boete voor het foutief parkeren op een gehandicaptenplaats – ik had het bord echt niet gezien – van gisteren als toetje.
Marc geeft aan dat ik me moet richten op dat wat goed gaat, de hulp die ik krijg uit bijzondere hoeken en de steun van vrienden en bekenden. Hij heeft gelijk. Dank je wel Marc, jij bent echt veranderd gast. Elke keer als ik een negatief aspect belicht dan corrigeert hij me. Gaaf.
Nu, een paar uur later voel ik me beter. Dit weekend nog een paar keer op pad samen met Peet maar vandaag even niets. Een beetje sport, lezen, schrijven, wandelen en vanavond het vervolg van ‘La Grande Belezza’. De film ‘Youth’ waarvan ik uit betrouwbare bronnen heb vernomen dat hij geweldig is. Van de zelfde regisseur.
Have fun
