Wat zou jij doen?

Ik werk zo nu en dan bij mijn vriend Gijs. Ik bezoek hem dan op zijn kantoor aan de Rijn, een plek met water voor de deur en heel veel licht. Een lekkere plek ondanks een dozijn open liggende laptops, all over the place. Het is niet mijn plek dus de rommel stoort me niet.

Ik praat met Gijs over alles wat ons bezig houdt en dat wat speelt, is natuurlijk regelmatig aan de orde. Gijs weet dat ik ons – mijn gezin – 12 maanden de tijd heb kunnen geven en dat we rustig kunnen afwachten. Hij wil weten wat ik zou doen als een van de jongens zich alsnog zou laten injecteren.

Een paar uur later spreek en help ik een vriendin die een probleempje heeft op haar computer. Ik weet hoe ze erin staat en ze vertelt, dat haar zoon een normaal leven wil voeren en een injectie heeft genomen, over haar angst en verdriet in de aanloop daar naartoe.

Wij hebben altijd geluisterd naar de jongens. Als ze wilden wisselen van hobby of school dan gingen we het gesprek aan maar we hebben er nooit moeilijk over gedaan. We hebben ze verteld over onze visie over leven en gezondheid, sport en voeding, vrienden en omgang met elkaar. We hebben ze verteld en voorgedaan op een manier waarvan wij dachten dat het verstandig zou zijn. De eerste vraag die ik altijd stel is ‘Wat vind je zelf?’ of ‘Wat denk je zelf?’ of het meer directieve ‘Vraag Google!’ Probeer eerste zelf een idee te vormen of het op te lossen.

Maar Gijs wil weten hoe ik ermee om zou gaan als een van de jongens zich zou laten prikken. In hetzelfde verlengde als ‘drinken, roken of tatoeëren.’ Stereotype grote zondes van deze tijd. Ze zijn ‘wilsbekwaam’, ze kennen mijn visie over voeding in het algemeen en deze spuit in het bijzonder. Ik heb het er mee te doen en te handelen naar dat wat zich ontwikkelt; zoals altijd. En er is Petra, die me recht trekt, mocht ik weer eens bochten afsnijden.

Wij hebben ze leven gegeven. Wij hebben ze verteld en voorgedaan, naar onze beste vermogens en inzichten. Vanaf een zeker moment bepalen ze zelf en dat is. Wat in de toekomst gebeurt zien we wel en tot die tijd zal ik ze beschermen en behoeden, voor politici met een medicijnfetisj.

Zum Wohl.

NS
Ik hoop, met alles in me, dat ik het werkelijke antwoord eeuwig schuldig kan blijven!