Wuthering Eight
Oscar is er niet. Voor Peet waait het te hard en Mariska weet het niet. Ik ga dus alleen op pad. Het liefst ga ik met vrienden die zelf ook surfen net als vorige week met Robby en Maurice maar meestal Oscar. Ieder z’n eigen zooi. Alleen is ook maar zo alleen en de gesprekken aan de kant trekken mij meestal niet. “Welk zeil vaar jij?” als er een nieuwe oude rot langs je komt staan die zich af vraagt hoe hard het waait en welke maat zeil hij moet optuigen.
De voorspellingen zijn 5 tot 7 Beaufort. Als ik aankom, zie ik dat ze 5.5 tot 7.0 varen. Ik besluit, met het oog op ’toenemend’ een 5.4 op te tuigen. Als ik het water op wil begint het ineens te poeieren. Het water is een grote schuimkop en aan het strand word je gezandstraald. Materiaal vliegt in het rond. Gevaarlijk.
Ik maak een beachstart en merk al snel dat mijn zeil te groot is. Wat kan ik veranderen? Ik probeer op het water het zeil vlakker te trekken, maar dat lukt niet. Terug naar de kant. Om mij heen een chaos. Iedereen die te groot heeft opgetuigd krijgt klappen. Het is net zo hilarisch om te zien als ook levensgevaarlijk. Ik ben me ervan bewust dat je onder deze omstandigheden beter een helm kunt dragen en bescherming op het bovenlichaam. Dat wordt me duidelijk als ik enkele uren later op mijn borst over het water kets. 7 x voor ik zink.
Volvo, Mercedes en BWM
Tijdens een pauze pak ik mijn kleine klapstoeltje uit en eet een broodje. Er voegt zich een hoge Volvo tussen mij en mijn buurman in. Een man met de looks van Phil Collins stapt uit. “Wat heb je opgetuigd?” is zijn vraag :) Ik leg hem uit. Kleiner dan 5 heeft hij niet bij zich; In The Air Tonight. Een andere buurman – die van de Mercedes – komt terug met het spul in zijn hand. We praten een beetje over de sport en de wind. Hij vertelt terzijde dat hij onlangs een goede vriend heeft verloren. Zelfdoding. Hij was een fanatieke windsurfer en onlangs opa geworden. Hij was “filosoof”. Hij kon er wel voor anderen zijn maar stapt totaal onverwacht zomaar uit het leven. Ik vertel hem dat het zware tijden zijn als je alleen verder kijkt dan dat je neus lang is.
Schuin achter ons sluit een dikke BMW zich bij ons aan. Een reus op leeftijd meldt zich. Hij heeft een 6.7 bij. We weten wat er gaat gebeuren. Ik duik het water weer op en hoop dat de wind wat gaat afnemen, maar krijg het opnieuw heel zwaar. Nagenoeg geen enkele wending krijg ik met succes gedraaid, dus probeer ik maar een duckie die ook meerdere keren hopeloos mislukt. Gelukkig overleeft de neus (van mijn plank) dit debacle want die moet het tijdens een duck vaak ontgelden.
Terug aan de kant treffen we elkaar weer. Tussen Volvo en BMW ontstaat een geanimeerd gesprek over onderhoudsintervallen, motorvermogen en de grootte van de remmen. Ik zit op de grond in mijn klapstoeltje – naast mijn kleine Peugeot – en moet lachen om het gesprek. Als ik mijn koffie op heb besluit ik opnieuw het water op te gaan. Phil Collins gaat met me mee. De wind is net even wat minder hard en ik kan een half uur heerlijk knallen. Lichtelijk overpowered, maar beter dat dan duikbootje spelen. Als de wind op een gegeven moment weer toeneemt verlaat ik het water. Phil komt aan en we geven elkaar een high five. Dat hebben we toch maar even mooi meegepakt.
3 x
Als ik surf, doe ik dat altijd in drie sessies. Vandaag was het te heftig. Gewoon dom om mijn kleine zeilen thuis te laten! Niets aannemen maar gewoon op alles voorbereid zijn.
’s Avonds speelt Nederland tegen Turkije. Djokovic staat tegelijkertijd op centre court. Een spannende wedstrijd. Met de Duitsers voer ik een geanimeerd ‘gesprek’ en als Turkije met 1-0 leidt, vertel ik Malzef – half Turk half Duitser – dat hij zijn eMobil maar vast aan de lader moet leggen voor de optocht van vanavond. Even later vertel ik hem dat hij hem van de lader af mag halen. Miljoenen mensen kijken voetbal. Kleden zich in het oranje, zwaaien vlaggen; ik nooit meer. Landen-sport. Natie tegen natie. Nederland juicht, viert feest en is gelukkig. Ik ben blij dat ik vandaag gesurft heb.
NS
Sorry voor al die Engelse termen. Jargon.